Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałabym Wam opisać tę książkę najlepiej jak potrafię, bo nie jest ona taką… zwykłą książką. To dosłownie przygoda, którą przeżyjecie razem z bohaterem. I którą powinien przeżyć każdy z nas, bo to ile przez ten przysłowiowy „weekend” można się nauczyć z tymi niezwykłymi bohaterami… coś niesamowitego. Ośrodek Wypoczynkowy „EGO” zagwarantuje Wam na pewno dużo zmian. Na lepsze. Zaczniecie dostrzegać radość i piękno w malutkich rzeczach, zacznie Was przepełniać siła i wiara we własne możliwości 🥺 Tę książkę można spokojnie porównać do Małego Księcia i tyle skarbów ile idzie wyciągnąć z tamtej książki, tylko że tutaj po prostu dla starszych. Choć właściwie… dla wszystkich. Czułam, że każdy bohater był taką małą planetą - każdy z innymi problemami, ale też innymi mądrościami, które dawały nowe światło na zwykłą codzienność bohatera. Jak sam na koniec przepięknie podsumował: oswoił się z Margo, zatęsknił za salutowaniem Kapralowi, za pstrokatymi krawatami Pana Orła, za niewyobrażalnymi ideami Iwana, za oddaniem i wiarą Kapłana, za spokojem, które cechowało Takuyia, za ciepłem płynącym z serducha Pani Róży i nawet za prześmiesznymi kłótniami bliźniaków. Zatesknil za wszystkimi przyjaciółmi. A przede wszystkim i z resztą to wszystko dzięki… niezwykłym Horacym, spotkanym w… zwykłej bibliotece. Czy i ja mogę dostać ofertę spędzenia tam weekendu? Bo gdyby każdy z nas miał taką szansę - wydaje mi się, że świat byłby łatwiejszy i po prostu lepszy 🥺 Ogromne WOW dla autora, bo naprawdę przepłynęłam przez tę książkę i niejednokrotnie się zastanowiłam nad niektórymi słowami bohaterów, które bardzo potrafiły oddać coś z mojego życia. I nie zapominajmy też o pracy innych ludzi przy tej książce jak np przy okładce, która jest wprost PRZEPIĘKNA!