Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowiadania napisane dość poprawną polszczyzną, troszkę niedoredagowane (choćby passusy typu: O czymś rozmyślał, ale o czym właściwie, tego nie wiedział nikt.),schematyczne, bezbarwne i puste. Tytułowe opowiadanie jest banalne i straszliwie naiwne, zaś "José Urbano w opałach" to zabójczo nudna i przegadana, dziecinna pseudogroteska pseudopolityczna poświęcona Urbanowi. Może większy potencjał miało ostatnie opowiadanie, najdłuższe, właściwie novella, "Chmury nad Kołatkowem", faktycznie powtórkowe (Trzeba grać dalej: Chmury nad Kołatkami i inne niezwykłe opowieści 1997; nie mam tej książki - może niniejsza to tylko wznowienie bądź wersja poprawiona?),ale ponieważ zostało napisane w konwencji snu (nie ono jedno, prawdę mówiąc!),więc jest faktycznie bezsensowne i niemądre, odznacza się brakiem logiki - wątki i pomysły nie trzymają się kupy i prowadzą donikąd. Czytanie tej książki to strata czasu - NIE POLECAM.