Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać29
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel3
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Halina Ogarek-Czoj
12
6,7/10
Urodzona: 14.09.1931Zmarła: 23.11.2004
Koreanistka, tłumaczka i pedagog.
W 1955 roku uzyskała magisterium w Katedrze Sinologii Uniwersytetu Warszawskiego. W trakcie studiów uczęszczała na lektorat języka koreańskiego. Po ukończeniu studiów wyjechała do Korei Północnej w ramach międzypaństwowej wymiany stypendialnej studentów. W 1962 roku uzyskała na Uniwersytecie im. Kim Ir Sena w Pjongjangu stopień kandydata nauk w zakresie literatury koreańskiej, broniąc pisanej pod opieką prof. An Ham-kwanga pracy dotyczącej twórczości dramatycznej Song Yŏnga. W tym samym roku wróciła do Warszawy i podjęła pracę w Instytucie Orientalistycznym UW jako wykładowca języka i literatury koreańskiej. Po nieudanych staraniach o nostryfikację koreańskiego dyplomu w Polsce, po kilkumiesięcznym stażu odbytym na Uniwersytecie Karola w Pradze pod opieką naukową prof. Aloisa Pultra, w 1974 roku, pod kierunkiem japonisty prof. Wiesława Kotańskiego, uzyskała stopień doktora w zakresie literatury koreańskiej na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc kolejnej pracy dotyczącej twórczości Song Yŏnga[3]. Z inicjatywy dr Ogarek-Czoj powołano w 1983 roku w ramach Zakładu Dalekiego Wschodu Sekcję Koreanistyki, którą kierowała aż do przejścia na emeryturę w 2002 roku. Ponadto uczestniczyła w działalności Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego. Halina Ogarek-Czoj poślubiła obywatela Korei Północnej, jednak małżeństwo rozpadło się po jej powrocie do Polski w 1962 roku, wymuszonym decyzją północnokoreańskich władz o wypędzeniu cudzoziemskich żon. W trakcie pobytu w Pjongjangu urodziła córkę Annę
W 1955 roku uzyskała magisterium w Katedrze Sinologii Uniwersytetu Warszawskiego. W trakcie studiów uczęszczała na lektorat języka koreańskiego. Po ukończeniu studiów wyjechała do Korei Północnej w ramach międzypaństwowej wymiany stypendialnej studentów. W 1962 roku uzyskała na Uniwersytecie im. Kim Ir Sena w Pjongjangu stopień kandydata nauk w zakresie literatury koreańskiej, broniąc pisanej pod opieką prof. An Ham-kwanga pracy dotyczącej twórczości dramatycznej Song Yŏnga. W tym samym roku wróciła do Warszawy i podjęła pracę w Instytucie Orientalistycznym UW jako wykładowca języka i literatury koreańskiej. Po nieudanych staraniach o nostryfikację koreańskiego dyplomu w Polsce, po kilkumiesięcznym stażu odbytym na Uniwersytecie Karola w Pradze pod opieką naukową prof. Aloisa Pultra, w 1974 roku, pod kierunkiem japonisty prof. Wiesława Kotańskiego, uzyskała stopień doktora w zakresie literatury koreańskiej na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc kolejnej pracy dotyczącej twórczości Song Yŏnga[3]. Z inicjatywy dr Ogarek-Czoj powołano w 1983 roku w ramach Zakładu Dalekiego Wschodu Sekcję Koreanistyki, którą kierowała aż do przejścia na emeryturę w 2002 roku. Ponadto uczestniczyła w działalności Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego. Halina Ogarek-Czoj poślubiła obywatela Korei Północnej, jednak małżeństwo rozpadło się po jej powrocie do Polski w 1962 roku, wymuszonym decyzją północnokoreańskich władz o wypędzeniu cudzoziemskich żon. W trakcie pobytu w Pjongjangu urodziła córkę Annę
6,7/10średnia ocena książek autora
250 przeczytało książki autora
961 chce przeczytać książki autora
5fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Język koreański. Część I: kurs podstawowy
Halina Ogarek-Czoj, Romuald Huszcza
5,8 z 10 ocen
63 czytelników 1 opinia
2011
Język koreański. Część II: kurs dla zaawansowanych
Halina Ogarek-Czoj, Romuald Huszcza
5,5 z 4 ocen
24 czytelników 0 opinii
2004
Na Tohyang and Korean Short Story Writing of the 1920s
Halina Ogarek-Czoj
8,5 z 2 ocen
10 czytelników 1 opinia
2003
Najnowsze opinie o książkach autora
Być kobietą w Oriencie Barbara Grabowska
6,4
OCENA – 5/10 PRZECIĘTNA
Książka „BYĆ KOBIETĄ W ORIENCIE” to praca naukowa, dlatego nie szczególnie przypadła mi do gustu, choć poruszą ciekawe zagadnienie. Jest to zbiór zebranych informacji w formie monografii przedstawiający wizerunek oraz sytuację kobiet na obszarach Azji i Afryki. Książkę można czytać od początku lub przeskakiwać do wybranych rozdziałów, które są w naszym zainteresowaniu i pewne fragmenty pominąć, ja tak zrobiłem, więc się nie wynudziłem.
Książkę podzielono na dwa obszary tematyczne pierwszy to rys historyczny obejmujący wybrane kraje Dalekiego Wschodu i Afryki, który w mojej ocenie jest mniej ciekawy, oraz drugi ukazujący kobietę w literaturze, ta część bardziej przypadła mi do gustu i zainteresowała. Książka skierowana jest do wybranej grupy czytelników, którzy lubią analizy, porównania, badania naukowe, więc nie dla każdego. Zapraszam zainteresowanych do lektury. Pozdrawiam. Jack_
Tonghak. Nauka Wschodu Halina Ogarek-Czoj
6,8
Znana jako czondoizm lub Religia Niebiańskiej Drogi, Tonghak jest rodzimą religią (czy też systemem filozoficzno - religijnym) Korei, choć dosyć młodą, bo powstałą w XIX wieku jako przeciwwaga dla chrześcijaństwa i – w mniejszym stopniu – buddyzmu. Jest to religia synkretyczna bo łączy w sobie elementy dwóch ww. Religii, a także konfucjanizmu, taoizmu i koreańskiego szamanizmu. Książka Haliny Ogarek – Czoj jest ciekawą pozycją ponieważ przy okazji opisywania dziejów rozwoju tej filozofii, dowiadujemy się także sporo o funkcjonowaniu państwa koreańskiego w XIX i na początku XX wieku (także o relacjach i wpływie na ten kraj dwóch potężnych sąsiadów: Chin i Japonii). Szkoda tylko że książka, wydana w 1984, skupiona jest na okresie do 1945, zaledwie parę zdań wzmiankując o okresie powojennym nt. Funkcjonowania Religii Niebiańskiej Drogi. Z tego powodu, że jest to chyba jedyne opracowanie polskie tego systemu religijnego (a czyta się to całkiem dobrze:)) mogę to dzieło polecić każdemu zainteresowanemu tematyką religioznawczą, filozoficzną jak i państwa koreańskiego w ogóle. Jeśli ktoś coś wie o nowszych, polskich publikacjach poświęconych Tonghak, proszę o kontakt :)