Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński27
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Wiesław Romanowski
Źródło: https://d-art.ppstatic.pl/kadry/k/r/1/25/2b/55aef84fe4eea_o_large.jpg
5
6,7/10
Pisze książki: literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, historia, inne, zdrowie, medycyna
Urodzony: 18.08.1952
Wiesław Włodzimierz Romanow1952ski (ur. 18 sierpnia 1952 w Koszalinie) – polski dziennikarz, publicysta, reportażysta, uczestnik opozycji w okresie PRL.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Instytut Socjologii (1976). W czasie studiów należał do Zrzeszenia Studentów Polskich, a od 1977 był członkiem Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Po ukończeniu studiów krótko pracował w koszalińskich Zakładach Przemysłu Elektronicznego „Kazel”, a następnie jako referent w Komisji Planowania Urzędu Wojewódzkiego. W latach 1979–1980 był instruktorem Zarządu Wojewódzkiego ZSMP w Koszalinie.
W 1980 był rzecznikiem prasowym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Koszalinie, a następnie redaktorem naczelnym tygodnika „Sierpień 80”. Internowany w stanie wojennym, przebywał w ośrodkach internowania w Wierzchowie i Darłówku, zwolniony w kwietniu 1982. Po zwolnieniu powrócił do Koszalina, gdzie pracował w Okręgowym Zakładzie Transportu (1983–1985),jako nauczyciel (1986) oraz jako specjalista w Zakładzie Techniki Medycznej (1987–1988). Jednocześnie kolportował wydawnictwa niezależne. W latach 1989–1991 był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego w Koszalinie.
Od 1990 do 1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego koszalińskiej rozgłośni Polskiego Radia. Od 1992 dziennikarz niezależny, prywatny producent telewizyjny. Kierował TV Koszalin (1992–1995),Studiem Reporter (1995–1996). W latach 1998–2003 był korespondentem TVP w Kijowie. Współpracował z Polskim Radiem, BBC, „Wprost”, „Polityką”, „Rzeczpospolitą”, „Głosem Pomorza”, „Dziennikiem Polskim” w Londynie. Dla TVP1 i TVP2 wyprodukował według własnych scenariuszy ponad 40 reportaży i 10 filmów dokumentalnych, poświęconych głównie tematom rosyjskim i ukraińskim.
Był działaczem KLD, z ramienia Kongresu dwukrotnie ubiegał się o mandat parlamentarzysty. W latach 1994–1998 zasiadał w Radzie Miasta Koszalin.
Od 2003 niezależny reporter, publicysta i konsultant ds. Wschodu. W latach 2009–2011 pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Polskiego w Mińsku. Obecnie jest konsulem w konsulacie generalnym w Grodnie na Białorusi.
W 2012 ukazała się jego książka "Bandera. Terrorysta z Galicji", dotycząca Stepana Bandery.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Instytut Socjologii (1976). W czasie studiów należał do Zrzeszenia Studentów Polskich, a od 1977 był członkiem Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Po ukończeniu studiów krótko pracował w koszalińskich Zakładach Przemysłu Elektronicznego „Kazel”, a następnie jako referent w Komisji Planowania Urzędu Wojewódzkiego. W latach 1979–1980 był instruktorem Zarządu Wojewódzkiego ZSMP w Koszalinie.
W 1980 był rzecznikiem prasowym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Koszalinie, a następnie redaktorem naczelnym tygodnika „Sierpień 80”. Internowany w stanie wojennym, przebywał w ośrodkach internowania w Wierzchowie i Darłówku, zwolniony w kwietniu 1982. Po zwolnieniu powrócił do Koszalina, gdzie pracował w Okręgowym Zakładzie Transportu (1983–1985),jako nauczyciel (1986) oraz jako specjalista w Zakładzie Techniki Medycznej (1987–1988). Jednocześnie kolportował wydawnictwa niezależne. W latach 1989–1991 był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego w Koszalinie.
Od 1990 do 1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego koszalińskiej rozgłośni Polskiego Radia. Od 1992 dziennikarz niezależny, prywatny producent telewizyjny. Kierował TV Koszalin (1992–1995),Studiem Reporter (1995–1996). W latach 1998–2003 był korespondentem TVP w Kijowie. Współpracował z Polskim Radiem, BBC, „Wprost”, „Polityką”, „Rzeczpospolitą”, „Głosem Pomorza”, „Dziennikiem Polskim” w Londynie. Dla TVP1 i TVP2 wyprodukował według własnych scenariuszy ponad 40 reportaży i 10 filmów dokumentalnych, poświęconych głównie tematom rosyjskim i ukraińskim.
Był działaczem KLD, z ramienia Kongresu dwukrotnie ubiegał się o mandat parlamentarzysty. W latach 1994–1998 zasiadał w Radzie Miasta Koszalin.
Od 2003 niezależny reporter, publicysta i konsultant ds. Wschodu. W latach 2009–2011 pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Polskiego w Mińsku. Obecnie jest konsulem w konsulacie generalnym w Grodnie na Białorusi.
W 2012 ukazała się jego książka "Bandera. Terrorysta z Galicji", dotycząca Stepana Bandery.
6,7/10średnia ocena książek autora
79 przeczytało książki autora
65 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
WIZJA Z JAREMCZA. KU PAMIĘCI MIROSŁAWA ROWICKIEGO
Arkadiusz Adamczyk, Wiesław Romanowski
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
2021
Teoria i metodyka ćwiczeń relaksacyjno-koncentracyjnych
Wiesław Romanowski
7,0 z 2 ocen
9 czytelników 1 opinia
1973
Najnowsze opinie o książkach autora
Bandera. Ikona Putina. Wiesław Romanowski
7,7
Bardzo ciekawa pozycja. Gawędziarski charakter narracji w moich oczach stanowi atut, nie przeszkodę podczas lektury.
Dość szerokie tło polityczne z grą wywiadowczą i zapasami służb przypominają, że mnie - zwykłemu szaraczkowi - może się co najwyżej wydawać, że coś z tej globalnej polityki rozumiem.
Podzielając w dużej mierze pogląd autora na potrzebę i sens porozumienia między Polską i Ukrainą, doceniam ogrom pracy i umiejętność utrzymywania dystansu.
Bandera terrorysta z Galicji Wiesław Romanowski
6,1
Książka napisana przez Wiesława Romanowskiego -dziennikarza i reportera specjalizującego się w tematyce wschodniej, ukazuje niezwykłego człowieka na tle trudnej, polsko-ukraińskiej historii połowy XX wieku.
Pewnego dnia wydawnictwo Nowy Szlak opublikowało nekrolog. Z wielkim bólem i smutkiem informowali członków Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, a takżę wszystkich ukraińskich obywateli, że 15 pażdziernika 1959 roku zginął ze zdradzieckiej ręki wielki syn narodu ukraińskirgo i wieloletni przywódca rewolucyjnej walki za państwową niepodległość, przewodniczący zagranicznych części Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów Stefan Bandera urodzony w 1909 roku...
Od roku 1933 był człowiekiem prezydium OUN, a od 1945 roku - wieloletnim więźniem polskich więzień, skazanym na karę śmierci zamienioną na dożywocie oraz więżniem niemieckich obozów koncentracyjnych w latach 1941-1944. Pochowany w Monachium w 1959 roku. Śledztwo wykazało, że zmarł nie Bandera, tylko Popiel ( to jego drugie nazwisko ).
Grupa Bandery zastraszała i terroryzowała przeciwników jego poglądów.
Książkę czytało mi się z pewnym urudnieniem, poprzez użyty przez autora język. Jednak mimo wszystko dowiedziałćam się z niej wielu ciekawych i nieznanych mi faktów o Banderze i jego otoczeniu. Całości dopełniały wspaniałe fotografie.
Pierwszy raz spotkałam się z twórczością tego pisarza, jednak z pewnym zainteresowaniem sięgnęłabym po inne jego pozycje, aby porównać wrażenia po przeczytaniu książek.
,,Bandera. Terrorysta z Galicji" to doskonała powieść dla wszystkich miłośników historii.
Moja ocena : 7/10