Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A potem zastrzeliłem tego zadowolonego dupka. Zastrzeliłem go, zanim ktoś zdąży mi powiedzieć, że nie powinienem tego robić. Wpakowałem mu w...

A potem zastrzeliłem tego zadowolonego dupka. Zastrzeliłem go, zanim ktoś zdąży mi powiedzieć, że nie powinienem tego robić. Wpakowałem mu w brzuch trzy kulki, ot, tak, naprawdę szybko, z odległości nawet nie pół metra. Mówcie, co chcecie, może to nie byli żadni nadludzie, lecz nie trzęśli też gaciami ze strachu. Trzy kulki w brzuch, paf, paf, paf, a facet nadal stoi prosto i, cholera, jest już martwy, choć jeszcze o tym nie wie, w każdym razie wydaje się dość zaskoczony i dobrze mu tak! Wówczas wszyscy inni, wszyscy Amerykanie i jeden czy dwaj Brytyjczycy zaczynają wrzeszczeć i wkurzają się, jak gdyby nie mieli pojęcia - zesrać się, oślepnąć czy zamówić śniadanie, bo mają przed sobą prawie martwego szkopa kołyszącego się na nogach. Uświadamiam sobie, że mogę mieć kłopoty, ale do diabła z tym. Jednak wszystko trzeba zrobić dobrze, wiesz, arogancki szwab czy nie. Więc przyłożyłem mu pistolet do głowy i wypaliłem - bum! Mózg wystrzelił mu przez nos, szaroróżowa papka, i, wiesz, wyglądało to dość zabawnie, więc ktoś krzyknął: "Gesundheit!". I tak to jest, brachu. To wszystko, a my mamy jednego naprawdę martwego nazistę.