Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Czarodzieje broni" w sposób całkiem przystępny przedstawiają ogólnodostępne informacje, a także swego rodzaju tajniki, za którymi kryje się potęga izraelskiej armii. Państwo będące 144. krajem na świecie pod względem powierzchni i 98. pod względem ludności, jest obecnie 11. armią świata pod względem swoich zdolności militarnych, a także plasuje się na 15. w wydatkach na cele obronne. Oczywiście tak wysokie miejsca w rankingach dotyczących obronności związane są z położeniem Izraela, który otoczony jest przez wrogie mu państwa arabskie, chociaż wydaje się, że autorzy nieco pominęli poprawne lub bardzo dobre stosunki łączące państwo żydowskie zwłaszcza z Egiptem, lecz również z Jordanią czy Arabią Saudyjską. Faktem jest jednak, iż przez pierwsze dziesięciolecia Izrael musiał zawsze liczyć się z agresją ze strony świata arabskiego, a najgłośniejsze przypadki to oczywiście wojna sześciodniowa oraz wojna Jom Kipur, nie wspominając już o ciągłym konflikcie z Palestyńczykami. Ponadto poważnym zagrożeniem dla Izraela jest libański Hezbollah, który stara się cały czas rozwijać swój potencjał zbrojny. Izrael musi więc stale rozwijać potencjał swojego wojska, a należy pamiętać, iż zaczynał właściwie od zera. Państwa zachodnie po II wojnie światowej niechętnie odnosiły się do kwestii dozbrojenia Żydów w Palestynie, stąd najbardziej radykalne organizacje syjonistyczne nie wahały się choćby przeprowadzać zamachów terrorystycznych na brytyjskich żołnierzy. Z tego powodu Żydzi szukali innych sposobów pozyskiwania broni, dodatkowo ostrożnie z niej korzystając z powodu swoich niewielkich zasobów. Autorzy "Czarodziei broni" prowadzą więc czytelnika przez historię izraelskich sił zbrojnych, opisując proces wymyślania i wdrażania przez nie nowoczesnych w danych czasach technologii. Wydaje się jednak, że dwaj izraelscy dziennikarze, którzy są autorami publikacji, umniejszają jednak rolę Stanów Zjednoczonych i innych państw zachodnich przez lata wspierających choćby po cichu państwo żydowskie. Początki Izraela były pod tym względem rzeczywiście trudne, lecz potem sytuacja zaczęła się diametralnie zmieniać. Świadczy o tym zresztą fakt, iż Izrael bez większych problemów przeprowadza od ponad trzydziestu lat ataki na cele militarne w innych państwach, nie ponosząc z tego tytułu niemal żadnej odpowiedzialności. Książkę czyta się więc bardzo dobrze, lecz z powodu niewielkiego obiektywizmu autorów należy do niej podchodzić z dużą dozą ostrożności.