Najnowsze artykuły
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać1
- ArtykułyBracia Grimm w Poznaniu. Rozmawiamy z autorkami najważniejszego literackiego odkrycia tego rokuKonrad Wrzesiński2
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać5
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Joze Pirjevec
1
8,0/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
8,0/10średnia ocena książek autora
25 przeczytało książki autora
106 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Tito Joze Pirjevec
8,0
Bardzo ciekawy zarys życia marszałka Tito. Bardzo dobra książka dla tych, którzy chcą poznać historię Jugosławii w XX wieku. Z pozycji dostępnych w Polsce, nikt bardziej szczegółowo nie opisał okresu powojennego w tym kraju. Wprawdzie jest tu dużo marksistowskiego bełkotu, ale bez tego byłoby trudniej zrozumieć rzeczywistość polityczną Jugosławii oraz ewolucję poglądów Tity. Choć autor nie skupia się tu wyłącznie na polityce, pojawia się sporo informacji o gospodarce. społeczeństwie i życiu prywatnym przywódcy federacji. Bardzo interesujący jest rozdział o jego żonie, Jovance i tym jak zbudowała ogromne wpływy u szczytu władzy - niejako w ostatnich latach życia marszałka sterując nim, choć bywało różnie. Na pewno wrócę nie raz do tej książki, bo Tito jest nadal fascynującą postacią i to światowego formatu. Taki ktoś nie często pojawia się w historii i budzi zarazem powszechny respekt, choć jak tu jest dobitnie pokazane - nikt też nie jest idealny, a lista grzechów Tity jest spora.
Tito Joze Pirjevec
8,0
Bałkany to niezwykle zróżnicowany etnicznie region Europy. Skomplikowane losy mieszkańców półwyspu przedstawione tu przez pryzmat człowieka, który odegrał decydującą rolę w powojennej historii tego szczególnego tygla narodów.
Na kolejnych stronicach książki poznajemy Titę jako wytrwałego i charyzmatycznego człowieka, który zawsze gromadził wokół siebie ludzi. Poznajemy pokrótce tło społeczno-gospodarcze regionu zarówno przed II wojną światową, jak i podczas największego w historii konfliktu światowego, gdzie późniejszy przywódca Jugosławii był czynnie zaangażowany w działania zbrojne. Opisując powojenne losy tego wielonarodowego kraju, autor skupił się na wydarzeniach politycznych (ma to plusy i minusy),ale dzięki temu łatwiej zrozumieć czytelnikom wydarzenia, które doprowadziły do objęcia pełnej władzy w kraju przez syna chłopskiej, chorwackiej, wielodzietnej rodziny. Wstawki dotyczące życia prywatnego pozwalają wyciągnąć wnioski, jakim człowiekiem był główny bohater.
Tito, jak zaczął być nazywany Josip Broz na pewnym etapie życia (miał jeszcze inne pseudonimy, np. Walter),rządził Jugosławią żelazną ręką do swojej śmierci, przez ponad 30 lat (co samo w sobie jest niezwykłe, tendencje separatystyczne poszczególnych regionów były bowiem silnym czynnikiem sprawiającym trudności w zarządzaniu). Dzięki lekturze możemy uzyskać zarys wyobrażenia, dlaczego konstrukcja państwowa, która funkcjonowała pod silnym jednoosobowym przywództwem, szybko rozsypała się jak domek z kart po śmierci Tity.
Mimo dość ciekawej narracji, autor, najprawdopodobniej z sympatii do opisywanego przez siebie bohatera, pomija wiele niewygodnych faktów z życia Broza, jak np. niewyjaśnione czystki wśród współpracowników na różnych etapach jego działalności publicznej, czy zaangażowanie w szpiegostwo na rzecz ZSRR. Mało jest informacji o wczesnym etapie życia. Liczyłem ponadto na trochę szerszy opis społeczno-gospodarczy, bo przystępując do lektury, chciałem poznać i zrozumieć historię najnowszą Bałkanów w szerszym kontekście. By zgłębić temat, muszę jednak sięgnąć po inne opracowania, niebędące opisem życia i działalności pojedynczych jednostek. Nawet jeśli są to nietuzinkowe postacie pokroju Josipa Broza Tity.