Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka mocna, historia bardzo ciekawa... Ale nie inspirująca. Wręcz przeciwnie. Gdzieś tam, głęboko, podprogrowo przekaz jest prosty -> jestem biedny, a ludzie są źli. Bohater i autor, prostym językiem opisuje dość zawiłe przeżycia. Są ciekawe, są ostre, szczegóły i niedopowiedzenia dają do myślenia, ale... no właśnie. Nie wiem, czy chciałbym zostać ultra-negatywnie nastawionym do świata pustelinikiem. Niby wszystko ok, ale "to oni zniszczyli mi ten dom pomocy". "Nie płaciłem podatków", ale też "nikt mi nie pomógł, bo przecież nie mogłem płacić, musiałem wybrać między jedzeniem dla podopiecznego, a podatkiem". Tak jest, prawo jest bezlitosne, ale nie zmienię go. I, tak jak powiedziałem, pustelnik to nie inspiracja dla mnie. Człowiek, za pewne miły i dobry, piszący dość wyraźnie, ale bez polotu, raczej z niewyszukaną prostotą. Facet z mega patologicznego domu, szukający dobroci - dając ją innym... hmmm to musiało się rozlecieć. Być może dlatego zdecydowałem się ją sprzedać... ekhm, oddać do antykwariatu. Nie chciałbym jej czytać jeszcze raz. A nawet jeśli, to zaprzepaściłem sobie tą możliwość.