Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Album „Lublin 1940. Max Kirnberger – fotografie getta” to kolejna bardzo ważna publikacja dotycząca żydowskiego Lublina. Polowałem na tę książkę przez ładnych kilka lat. W czerwcu ubiegłego roku udało mi się ją kupić na jednym z portali aukcyjnych i jak się okazało, były to bardzo dobrze wydane pieniądze. Max Kirnberger urodził się w 1902 roku w Landsbergu w Bawarii. Przed wojną był nauczycielem w szkole dla niesłyszących w Straubing. Jako pasjonat-amator zajmował się fotografią. Podczas wojny służył jako oficer w oddziale informacyjnym, m.in. w Polsce. Z tego okresu pochodzą zdjęcia, pokazujące życie podczas okupacji w Rzeszowie, Zamościu, Izbicy i Lublinie. Kirnberger skończył służbę na froncie w 1942 roku z powodu choroby. Po wojnie wrócił do zawodu nauczyciela w szkole dla niesłyszących, prowadził także zajęcia z fotografii, był autorem wielu artykułów i książek poświęconych fotografii. Zmarł w 1983 roku. Książka rozpoczyna się od wstępu autorstwa Tomasza Pietrasiewicza (Dyrektora Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” w Lublinie.),w którym to opisuje jak doszło do tego, że fotografie Kirnbergera znalazły się w zasobach Ośrodka oraz wyjaśnia, dlaczego datowanie przez Muzeum berlińskie powstania tych zdjęć na maj 1941 roku jest raczej błędne. Dalej możemy przeczytać fragment tekstu Jakuba Glatsztejna (Urodzony w Lublinie poeta, prozaik i publicysta.) „Lublin moje święte miasto”, poświęcony zgładzonemu żydowskiemu Lublinowi. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że wszystkie teksty zawarte w „Fotografiach getta” napisane są aż w trzech językach: polskim, angielskim i hebrajskim. Więcej na moim blogu: http://oczytany.eu/lublin-1940-max-kirnberger-fotografie-getta/