Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oryginalnie napisany poradnik. Dlaczego? Dlatego, że przybrał formę wywiadu. Pytania stanowią odzwierciedlenie problemów i wątpliwości, których doświadczają rodzice i nauczyciele uczniów ze SPE. Autorki rzeczowo je omawiają. Czynią to w przystępny sposób. Rodzicom podpowiadają, gdzie mogą szukać pomocy, jak organizować w domu środowisko sprzyjające uczeniu się ich dzieci. Jak uczynić z komputera środek dydaktyczny a nie „pochłaniacz czasu”, jak kształtować nawyki i nastawienia. Nauczycielom wskazują trudności, jakich mogą doświadczać ich uczniowie. Jednocześnie podpowiadają w jaki sposób udzielić im wsparcia. Poradnik ten polecam szczególnie studentom, nauczycielom i rodzicom, którzy dopiero poznają te zagadnienia. Dla osób posiadających wiedzę z tego zakresu, może stanowić swoiste repetytorium. Niektórych może irytować zastosowana forma dialogu. Mnie nie przeszkadza, gdyż nie zakłóca toku wywodu. Autorki zadbały o stronę graficzną. Treści do zapamiętania są odpowiednio wyeksponowane. Proponują czytelnikowi inne publikacje dotyczące omawianych zagadnień. Ciekawym uzupełnieniem treści są fragmenty wypowiedzi z forów internetowych, np. „Dzieci patrzą na dorosłych. Widząc, że mama z tatą narzekają na panią, zaraz zaczynają narzekać. W końcu, trzeba wziąć przykład”. Oczywiste? Tak! Dlaczego więc tak często zapominamy o tym w praktyce?