Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poznając świat osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, a w szczególności z zespołem Aspergera jednym z najważniejszych źródeł były dla mnie wspomnienia spisane przez nich samych. Daniel Tammet, Donna Williams, Temple Grandin, Dietmar Zöller, Axel Brauns, John Elder Robison. Dzięki temu można zrozumieć ich świat. Nie perspektywę terapeutów, rodziców, naukowców. Ta oczywiście też jest ważna, ale pokazanie swoich własnych odczuć i emocji, sprostowanie różnego rodzaju nieporozumień, a przede wszystkim wyjaśnienie różnych zachowań daje szansę na zrozumienie i akceptację. To bardzo ważne. Zbyt często dorośli w stosunku do dzieci zachowują się tak, jakby ich wybory były najlepsze. Zbyt często terapeuci próbują skorygować zachowania niepożądane, nie zastanawiając się do czego służą. Zbyt często nauczyciele nie zwracają uwagi na nieco inne postrzeganie świata i odczuwanie przez dzieciaki ze spektrum autyzmu. Książka Joanny Ławickiej Nie jestem kosmitą jest ważna przede wszystkim dlatego, że autorem jest osoba z zespołem Aspergera (ZA),która przy okazji jest pedagogiem specjalnym. Albo odwrotnie. Jak kto woli. Choć skierowana do młodych osób z ZA powinna być czytana również przez dorosłych – nauczycieli, rodziców, terapeutów. Joanna Ławicka służy ogromnym wsparciem, pod hasłem nie musisz zmieniać się przeciwko sobie. Możesz zmienić tę część swoich zachowań, przyzwyczajeń, które utrudniają ci funkcjonowanie w społeczeństwie. Wyraźnie pisze, że nie zawsze terapia będzie najlepszym wyborem. Terapia ma przede wszystkim służyć tobie, a nie twoim opiekunom, czy ludziom dookoła. całość: http://www.speculatio.pl/nie-jestem-kosmita/