Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O borze szumiący…jakże ja się męczyłam przy tej książce. Tytuł sugerował, że powinnam lekko, zwinnie, śpiewająco dać się ponieść zamieszczonym w tej publikacji artykułom, ale jednakowoż na ptaki grawitacja też działa, a tutaj czasami doszukiwanie się wątków ptasich w literaturze było bardzo na siłę. Owszem, momentami prezentowane przez poszczególnych autorów konotacje były intersujące, budziły refleksje i z przyjemnością przyglądałam się puszeniu piórek. Ale były też prace, przy których trudno mi było znaleźć sens i logikę. Bo jeżeli ktoś chce z jednego słówka uczynić soczewkę, która wydobędzie nowe możliwości interpretacyjne utworu…no cóż…gdybyż jeszcze to słowo w treści utworu istotnym było, to ja bardzo chętnie się pochylę nad taką pracą. Ale jeśli to słowo pojawia się tylko raz i wynika z faktu, że po prostu było w tym danym fragmencie na odpowiednim miejscu…skojarzenia z polityką mi się załączają i to nie jest nic dobrego. Generalnie mój największy problem z tą publikacją polega na tym, że teksty, które czytałam z wielkim entuzjazmem, przeplatają się z artykułami, przy których oczy mi się zamykały lub które irytowały mnie. I jak to w życiu bywa, gorsze się bardziej pamięta niż lepsze. Generalnie „Ptaki. Przeploty” kojarzą mi się z puentą dowcipu „Słoń a sprawa polska”, tyle że tutaj jest „Ptak a literatura” – niektórzy autorzy wzbili się na wyżyny i szerokie horyzonty ukazali, dla innych był to lot Ikara.