Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Antoni Chołoniewski (1872 – 1924). Pochodził z zamożnej rodziny szlacheckiej. Jej majątek został jednak skonfiskowany przez władze austriackie z powodu udziału ojca Ferdynanda w powstaniu węgierskim w 1848 r. Dziennikarz, pisarz, polski działacz społeczny. Nie działał w żadnej partii politycznej, gdyż zbyt cenił sobie niezależność i wolność głoszenia poglądów, które uważał za słuszne. Autor kilkunastu książek (w tym najbardziej znana pozycja, to „Duch dziejów Polski”) i setek artykułów. Był korespondentem, redaktorem naczelnym i założycielem wielu czasopism. Między innymi „Przeglądu Lwowskiego”, „Dziennika Polskiego”, krakowskiego „Życia”, warszawskiego czasopisma „Świat”, pisma „Zmartwychwstanie”, „Dziennika Bydgoskiego”, „Dziennika Poznańskiego”. W swych publikacjach poruszał tematy historyczne, polityczne, społeczne, gospodarcze i kulturalne (m.in. pisywał recenzje teatralne). W burzliwym okresie kształtowania się polskich granic po Pierwszej Wojnie Światowej wspierał wysiłki mające na celu przyłączenie Gdańska do Polski. Jego broszura „Gdańsk i Pomorze Gdańskie – uzasadnienie naszych praw do Bałtyku” została przetłumaczona na język francuski i rozkolportowana wśród uczestników paryskiej konferencji pokojowej. Poddawał ostrej krytyce polską arystokrację za marazm oraz zgodę na politykę zaborców. Z drugiej strony postulował uznanie ludu za pełnoprawną część narodu. Propagował tworzenie, za przykładem Wielkopolski, polskich przedsiębiorstw, warsztatów, sklepów. Jego teksty cechowały się doskonałym i precyzyjnym, a często błyskotliwym stylem. Prezentował poglądy umiarkowane, pragmatyczne. Bezpieczeństwa Polski upatrywał w sojuszu z sąsiednimi krajami. Za fundament Polski uważał jednak przede wszystkim nie sojusze, lecz silę moralną.