Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Grzegorz pochodził z rodziny patrycjuszy. Jego pradziadkiem w linii prostej był papież Feliks III (483–492),zaś dalszym krewnym papież Agapit (535–536). Był spokrewniony z senatorskim rodem Anicjuszów. Był synem Świętej Sylwii i Gordiana Anicjusza.
W czasie dzieciństwa Grzegorza cesarstwo zachodniorzymskie już nie istniało. Rzym przechodził z rąk do rąk oblegany przez Ostrogotów. Prawdopodobne jest, że zamożni rodzice Grzegorza w czasie oblężeń Rzymu dokonywanych przez Totilę, czyli we wczesnym dzieciństwie Grzegorza, ewakuowali się z miasta.
Grzegorz otrzymał staranne wykształcenie. Znał łacinę i jej gramatykę oraz retorykę. Umiał komunikować się w języku greckim, ale nie znał zasad jego pisowni, posiadł też wiedzę z zakresu prawa.
Około 575 roku objął stanowisko prefekta Rzymu.

Oboje rodzice Grzegorza, jak wielu członków ich rodziny, byli zaangażowanymi chrześcijanami. Jego matka – Święta Sylwia – została kanonizowana. Trzy siostry jego ojca były zakonnicami, a dwie z nich: Farsylia i Emiliana zostały kanonizowane. Zachowane źródła pozwalają stwierdzić, że Grzegorz miał brata, którego imię nie zachowało się[2].
W dniu śmierci swojego ojca, w 575 wycofał się z funkcji publicznych i wstąpił do Zakonu Świętego Benedykta. Rodzinną willę znajdującą się w centrum miasta i majątek, który odziedziczył, przeznaczył na fundację nowych klasztorów oraz na cele charytatywne. Ufundował sześć klasztorów na Sycylii i jeden w Rzymie. W tym okresie Grzegorz podupadł na zdrowiu.
W 579 przyjął święcenia diakonatu. W dwa lata później papież Pelagiusz II uczynił go swym posłem na cesarskim dworze w Konstantynopolu, gdzie przebywał do 586. Po powrocie do Rzymu powrócił do życia zakonnego.

Po śmierci Pelagiusza II (7 lutego 590) z powodu epidemii dżumy panującej w Rzymie wybrano Grzegorza, przez aklamację na papieża. Mimo początkowej niechęci 3 września tego samego roku przyjął sakrę.

Grzegorz był bardzo płodnym pisarzem i wywarł olbrzymi wpływ na kształtowanie się myśli chrześcijańskiej w zakresie duchowości i kościelnego prawodawstwa. Nie pisał jednak obszernych traktatów, lecz wypowiadał się w formach krótkich, głównie w epistolarnych i w kazaniach. Niektóre ze znanych pism Grzegorza:
Moralia in Job – główne dzieło, 35 tomów komentarza do Księgi Hioba
Regula Pastoralis (Księga reguły pasterskiej) – traktat dotyczący obowiązków duchowieństwa
Antiphonarius – chorał
Homilie (kazania) – pozostało: 40 dotyczących Ewangelii, 22 dotyczące Księgi Ezechiela i dwa o Pieśni nad Pieśniami.
listy – pozostało ich 854, głównie jako kopie.
Dialogi – historie łacińskich ojców Kościoła, głownie Benedykta z Nursji (cztery księgi),co do autorstwa których prowadzone są dyskusje.