Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik242
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński41
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Popularne wyszukiwania
Polecamy
św. Benedykt z Nursji
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Benedykt_z_Nursji
5
7,6/10
Pisze książki: religia
Urodzony: 0480 (data przybliżona)Zmarły: 21.03.0543
Ur. ok. 480, zm. 21 marca 543 albo 547 – święty Kościołów katolickiego, starokatolickiego, anglikańskiego, luterańskiego oraz ormiańskiego i prawosławnego. Eremita, mnich i opat, według tradycji autor reguły benedyktyńskiej. Jeden z ojców Kościoła, główny patron Europy, uważany za duchowego ojca wszystkich mnichów Zachodu.
7,6/10średnia ocena książek autora
33 przeczytało książki autora
36 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Reguła świętego Benedykta; Dialogi. Księga druga
św. Benedykt z Nursji, św. Grzegorz Wielki
7,8 z 18 ocen
51 czytelników 4 opinie
2010
Reguła; Dialogi. Księga 2
św. Benedykt z Nursji, św. Grzegorz Wielki
7,0 z 1 ocen
4 czytelników 0 opinii
2005
Reguła, żywot, komentarz
św. Benedykt z Nursji, Emanuel Maria Heufelder OSB
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1979
Najnowsze opinie o książkach autora
Reguła świętego Benedykta; Dialogi. Księga druga św. Benedykt z Nursji
7,8
Św. Benedykt napisał swoją regułę w 540 roku, a więc 11 lat po założeniu opactwa na Monte Cassino. Oprócz więc Pisma Świętego, pism ojców Kościoła i dorobku monastycyzmu wschodniego, zawarł w niej swoje doświadczenia z życia z mnichami. Owoc jego pracy okazał się wielkim sukcesem: kolejne klasztory, oparte o jego regułę wyrastały jak grzyby po deszczu i w ciągu kolejnych sześciu dekad duchowość benedyktyńska zrodziła własnego papieża – Grzegorza Wielkiego. Ich sukces wziął się stąd, że Benedykt stworzył system dla średniaków, który nie wymagał takiego heroizmu, jakiego wymagało się od mnichów na wschodzie, ale który skutecznie podciągał w górę wszystkich moralnych i duchowych słabeuszy. To unormowanie ich życia w ramach „szkoły służby Bożej", jak to ładnie ujął Benedykt i nakierowanie ich na pracę intelektualną zaowocowało poważnym wkładem zakonu w budowanie cywilizacji łacińskiej. Niezwykle godnym uwagi jest fakt, że najważniejszym pojęciem tej reguły, obok pokory i milczenia, jest… czytanie. Tak, czytanie to część ascezy, ponieważ samo to słowo tj. anagnosis zawiera w sobie przedrostek „ana", który oznacza pewien wysiłek, czy wchodzenie w górę. Inaczej wtedy liczono godziny, więc szczegółowe instrukcje mogą być dla dzisiejszego czytelnika niezrozumiałe, ale nie skłamię, jak powiem, że w zimę benedyktyni czytali połowę dnia, w trakcie Wielkiego Postu 3/4 dnia oraz że w każdą niedzielę czytali cały dzień! Jak ktoś nie był w stanie, to mu zlecali jakieś prace, żeby nie przeszkadzał, ale czytanie było najważniejsze. Dodać do tego przepisywanie ksiąg (jakieś 6 stron na godzinę, czyli wypadało jakieś 40 książek na życie jednego mnicha, a nie jedna księga, jak czasem się twierdzi) i mamy potężną instytucję intelektualną, która była w stanie realnie przemienić świat. Musimy to sobie uświadomić: bez benedyktynów by nas nie było. Stąd zachęcam do zapoznania się z tym jednym z najważniejszych tekstów europejskich.
W tym wydaniu, jak i w wielu innych, na końcu znajdują się dialogi św. Grzegorza Wielkiego, które mają stanowić biografię św. Benedykta. Je raczej można sobie darować. Wszystkie są napisane na jedno kopyto, opowiadają w kółko te same historie, tylko różniące się szczegółami. Św. Benedykt jako osoba doskonale złączona z Chrystusem jest jego reprezentantem i obrazem na ziemi i w związku z tym może wszystko, toteż czyni sam wszystkie możliwe cuda, jakie były w Starym i w Nowym Testamencie: wykrywa trucizny, rozkazuje umarłym, wskrzesza ich, ale również cofa entropię przedmiotów nieożywionych; widzi co się dzieje daleko od niego, rozpoznaje kłamstwa, czyta w myślach, materializuje dobra, widzi demony, umożliwia innym widzieć demony, przegania demony, neutralizuje iluzje. Wszystkie te historie mają podkreślać istotność pobożności i niestety nic więcej z nich nie wynika.
Reguła świętego Benedykta; Dialogi. Księga druga św. Benedykt z Nursji
7,8
Książka wydana ekonomicznie , kolorowe miękkie okładki, klejona, nie zawiera zdjęć ani map. Książka liczy 202 strony i składa się z dwóch części / mniej więcej po 100 stron/. Pierwsza część to reguła św. Benedykta w której poruszane są wszystkie aspekty życia mnichów w klasztorze - między innymi jak pracować jak się modlić, rozkład dnia, kary dla niezdyscyplinowanych, reguły przyjęcia , wyrzucenia z zakonu itd.
Druga część to dialogi w formie krótkich opowiadań /1-2 strony/ z których dowiadujemy się szczegółów życia św. Benedykta głównie poprzez cuda jakie wydarzyły się w jego życiu oraz których sam był autorem. Na podstawie tych cudów dwie osoby rozpatrują, potwierdzają świętość Benedykta i jego postępowania.
Muszę przyznać , że podszedłem do lektury sceptycznie na zasadzie , że będzie to lekkie nudziarstwo w sam raz dla mnicha. Jednak w miarę czytania treść mnie wciągnęła i zainteresowała, przy czym obie części są ciekawe.
Należy jednak powiedzieć , że jest to wciągająca lektura oczywiście dla osób zainteresowanych tematem i własnie tym polecam tą książkę.
Moja opinia: książka dla choćby lekko zainteresowanych tematem. Napisana w sposób przystępny i miły w czytaniu. Mi się osobiście podobała . Polecam