Komungo. Wybór nowel

Nie męczyłam się czytając, ale chciałam, żeby już się ta książka skończyła. W ogóle zadzwoniłam do mamy po 3 nowelach/opowiadaniach i mówię, że nie wiem o czym to jest, nie rozumiem, czy tu jest jakiś morał, czy nie ma, czy ja mam coś odkryć może, bo serio nie bardzo mi idzie haha. Tak jakbym czytała jakiś wstęp do czegoś i już się miało rozkręcać i wtedy się kończy. I tak każde opowiadanie. Nie, żeby jakoś było niemiło, bo widzę tutaj pewien potencjał literacki, ale jednak ta forma jest dla mnie szorstka. Nie mam wiedzy o kulturze koreańskiej, azjatyckiej w ogóle. Gdyby jednak tak pisał jakiś autor europejski albo amerykański, to nie wiem, jakby to było przyjęte. To ja bym mogła napisać, że Karyna wyszła za Sebixa, postanowili iść na kebaba i po drodze trochę padało i wiało, ale doszli do tej budki. Tyle. Koniec. Oczywiście mocno uprościłam, ale chciałam tylko pokazać brak jawnych metafor czy warstw. Może się też okazać, że to ja jestem tragicznym ignorantem i inni czytelnicy jednak dostrzegą tutaj głębie, a ja po prostu jestem troglodytą. No. Niemniej, teraz będzie czytać moja mama, to się niedługo dowiem.

Co męczy to odniesienia kulturowe, im dłuższe te opowiadania to też się bardziej gubiłam, bo jednak było dużo imion, nazwisk, a to wszystko obcobrzmiące, nie ogarnęłam. Współcześni ci ludzie, a mentalnie niektórzy jak ze średniowiecza, odniosłam wrażenie. Wiele wątków tu jest poruszonych, są magiczne liryczne romantyczne momenty, są wojenne, polityczne nawet jakieś wycieczki. Bywało mi za infantylnie. Opowiadanie o starszej pani z kotem. No jest starsza pani, ma kota, głównie tyle. Ja wiem, że o coś tu chodzi, ale albo to dla mnie za trudne, albo za proste.

Azjatycka literatura chyba nie dla mnie. Co innego, jeśli by ona była osadzona np. w Ameryce, bo ktoś tam jest z USA, a ma azjatyckie pochodzenie, to się zupełnie inaczej czyta, ale czysto azjatycko-azjatycka literatura nie spotkała się z moim zachwytem. Pewnie to mnie brakuje backgroundu, po prostu.

Wyzwanie czytelnicze LC maj 2024: Przeczytam książkę z gatunku literatura piękna (11)

Nie męczyłam się czytając, ale chciałam, żeby już się ta książka skończyła. W ogóle zadzwoniłam do mamy po 3 nowelach/opowiadaniach i mówię, że nie wiem o czym to jest, nie rozumiem, czy tu jest jakiś morał, czy nie ma, czy ja mam coś odkryć może, bo serio nie bardzo mi idzie haha. Tak jakbym czytała jakiś wstęp do czegoś i już się miało rozkręcać i wtedy się kończy. I tak...

Do Han Malsuk przymierzałam się od przeszło dekady, ale dopiero teraz, kiedy Dialog zaczął robić dodruki dalekowschodnich pozycji, zdecydowałam się nadrobić te młodzieńcze braki.

Postawcie się teraz w moim położeniu: moją wiedzę o Korei można spisać na pudełku zapałek. Opowiadania w tym tomie nie mają nawet podanego roku powstania, więc umieszczenie ich w jakimś kontekście to dla mnie nie lada wyzwanie. Przekład, delikatniej mówiąc, nie dostaje do jakości tekstu. Wydanie jest tak sobie atrakcyjne.
A jednak... jednak...

"Powódź" średnio się nadaje na "opener", nie lubię takich opowieści o miłości jadących po metaforach walki z przeciwnościami losu. Żeby zaskoczyć, o co chodzi w "Bez złudzeń", musiałam odrobić lekcję z historii Korei w ostatnich stu latach - ale przydało się przy rewelacyjnej "Bliźnie".
"Stara kobieta i kot" to już jakiś obraz osławionej postaci teściowej, teraz pozbawionej mocy, odsuniętej na boczny tor, nieprzystającej do realiów nowoczesnego życia - opowiadanie znajduje zresztą ładne dopełnienie w "To nie do zniesienia" i w "Rozmyślaniach z podróży".
Ale bezsprzecznie najpiękniejsze opowiadanie tego zbiorku to tytułowe "Komungo", poetyckie, subtelne i urzekająco dekadenckie.

Jakby tak wydanie drugie, poprawione, z krytycznym komentarzem i wstępem...?

Do Han Malsuk przymierzałam się od przeszło dekady, ale dopiero teraz, kiedy Dialog zaczął robić dodruki dalekowschodnich pozycji, zdecydowałam się nadrobić te młodzieńcze braki.

Postawcie się teraz w moim położeniu: moją wiedzę o Korei można spisać na pudełku zapałek. Opowiadania w tym tomie nie mają nawet podanego roku powstania, więc umieszczenie ich w jakimś...

„Komungo” to zbiór siedmiu nowel autorstwa Han Malsuk, koreańskiej nowelistki i powieściopisarki, która w 1993 roku była nominowana do literackiej nagrody Nobla. Wydawać by się mogło, że każda nowela podejmuje zupełnie inny temat, jednak dopiero po lekturze całego zbioru widać wyraźnie, że wszystkie teksty osadzone są wokół tych samych zagadnień. Dominującymi motywami są: samotność, rozpad relacji międzyludzkich, świadomość kruchości życia ludzkiego i nieuchronnie zbliżającej się śmierci. Teksty te bynajmniej nie tchną optymizmem, po ich lekturze raczej zadumamy się nad trudnym losem bohaterów powołanych do życia przez Han Malsuk, nad pewną paralelą pomiędzy literackimi zdarzeniami a otaczającą nas rzeczywistością. Taka jest też bowiem jedna z wielu funkcji literatury, skłania ona do tego, by czytać, rozumieć i wyciągać wnioski. Nie najlepsze losy bohaterów nowel mogą być jutrzenką zmian w życiu czytelnika, który uświadomiwszy sobie nieuchronność losu postaci, o których czyta, może jeszcze podjąć działania, by w jego życiu nie zadziałały się literackie zdarzenia. Nowele Han Malsuk to drogowskaz i zarazem przestroga. Oprócz tego, że autorka podejmuje tematy uniwersalne, porusza ona również tematy stricte dotyczące historii i kultury Korei, co dodatkowo jest atutem na rzecz poznawczej funkcji literatury. Polecam.

https://www.facebook.com/literackakorea/posts/126633389622615

„Komungo” to zbiór siedmiu nowel autorstwa Han Malsuk, koreańskiej nowelistki i powieściopisarki, która w 1993 roku była nominowana do literackiej nagrody Nobla. Wydawać by się mogło, że każda nowela podejmuje zupełnie inny temat, jednak dopiero po lekturze całego zbioru widać wyraźnie, że wszystkie teksty osadzone są wokół tych samych zagadnień. Dominującymi motywami są:...

Literatura japońska i chińska powolutku zdobywają coraz większą popularność i pojawia się coraz więcej przekładów, jednak wydaje mi się, że literatura koreańska wciąż pozostaje w cieniu, tak że każda wydana pozycja jest swego rodzaju perełką. Dobrze, że takie zbiory nowel jak ten, zostały wydane.

Nowelki są bardzo kobiece, a jednocześnie uniwersalne w odbiorze, i wypełnione emocjami. Nie ckliwe, nie przerysowane, lecz pełne autentycznych uczuć targających człowiekiem. Język jest łatwy w odbiorze, i z pewnością pomaga w przyswojeniu nie tak zawsze łatwej tematyki. Rozdarcie narodu na dwa kraje podczas bratobójczej wojny, problemy codzienności, dylematy moralne... Każda nowelka to nowa odsłona, nowy obrazek z codziennego życia w Korei. Warto przeczytać - dla zawartych tu emocji, dla przybliżenia innego punktu widzenia i sposobu myślenia, wreszcie dla ciekawego warsztatu pisarskiego.

Literatura japońska i chińska powolutku zdobywają coraz większą popularność i pojawia się coraz więcej przekładów, jednak wydaje mi się, że literatura koreańska wciąż pozostaje w cieniu, tak że każda wydana pozycja jest swego rodzaju perełką. Dobrze, że takie zbiory nowel jak ten, zostały wydane.

Nowelki są bardzo kobiece, a jednocześnie uniwersalne w odbiorze, i...

To książka wypełniona po brzegi emocjami. Siedem krótkich opowiadań. Impresje życia w Korei na przestrzeni różnych okresów historycznych. Ale to tylko sztafarz, piękne tło, jak białe kamyki i liliowe kwiaty magnolii. Esencją są emocje. Miałem wrażenie jakbym oglądał najlepsze dramaty Kurosawy. Tyle doznań wywołują historie rozpaczy, miłość, braku zrozumienia, zdrady i nienawiści.
Wszystko to bardzo egzotyczne. Musiałem sięgać do źródeł, by zrozumieć nienawiść do Japonii, zapatrzenie na Wielkie Chiny, motyw samobójstwa w kulturze, jakże odmienny od japońskiego seppuku; czy bratobojczą wojnę z lat 50 ubiegłego wieku.
Nie jest to lektura łatwa, wymaga skupienia i wielkiego kubka gorącej herbaty. Na wypełnienie przerwy między kolejnym opowiadaniem. Polecam, choćby dla zaspokojenia ciekawości o sposobie myślenia na Dalekim Wschodzie.

To książka wypełniona po brzegi emocjami. Siedem krótkich opowiadań. Impresje życia w Korei na przestrzeni różnych okresów historycznych. Ale to tylko sztafarz, piękne tło, jak białe kamyki i liliowe kwiaty magnolii. Esencją są emocje. Miałem wrażenie jakbym oglądał najlepsze dramaty Kurosawy. Tyle doznań wywołują historie rozpaczy, miłość, braku zrozumienia, zdrady i...

Rewelacyjne opowiadania. Chciałoby się więcej i więcej...

Rewelacyjne opowiadania. Chciałoby się więcej i więcej...

Pierwsza książka będąca przekładem literatury koreańskiej, która przeczytałam. Było to już wiele lat temu, ale pasja, która rozpoczęła ta lektura trwa. Polecam ten zbiór opowiadań. :)

Pierwsza książka będąca przekładem literatury koreańskiej, która przeczytałam. Było to już wiele lat temu, ale pasja, która rozpoczęła ta lektura trwa. Polecam ten zbiór opowiadań. :)