W cieniu błyskawic

To była SZKŁOLERNIE dobra książka i zaraz opowiem wam, dlaczego.

Demir Grappo, jest wyjątkowym strategiem, prze zdolnym dowódcą i dobrym mężczyzną. Jest księciem błyskawic, tancerzem szkła i potentatem jednej z rządzących rodzin Ossy. Jego życie jednak mimo obiecującej politycznie kariery zostaje zdruzgotane przez wydarzenia, które miały miejsce podczas kampanii, którą poprowadził na przeciwstawiające się Ossie miasto Holikan. Załamanie nerwowe, które przeżył i to co się stało, zniszczyło serce i umysł Demira i popchnęło go do opuszczenia Ossy i porzucenia dotychczasowego życia. Dziewięć lat później, Demir dowiaduje się o morderstwie matki i jako ostatni przedstawiciel rodu zmuszony jest do powrotu do domu, gdzie na nowo wplątuje się w skomplikowaną politykę miasta i musi sobie radzić z otrzymanym od zmarłej matki zadaniem.
Od tego momentu śledzimy nie tylko historię Demira, którego postać łączy wszystkich bohaterów, ale również trzy inne postaci i ich perspektywy.

Perspektywę Kizzi Vorcien, która na zlecenie Demira ma odkryć, kto stoi za morderstwem jego matki. Po wydarzeniach w Holikanie Kizzi jako przyjaciółka Demira straciła, pozycję, którą sobie wypracowała. Mimo, że jest nieślubną córką jednego z najpotężniejszych ludzi w Ossie, cały czas musi udowadniać swoją wartość. Jest bohaterką, która wzbudzała najwięcej moich wątpliwości. Do końca nie byłam pewna, gdzie leży jej lojalność. Ale dochodzenie, które prowadziła bardzo mnie zainteresowało.

Perspektywę Thessy Foleer, hutniczki szkła, wyjątowo uzdolnionej kobiety, z bystrym umysłem i talentem do wykuwania szkła bożego. Thessę poznajemy w momencie ataku na hutę, dziewczyna musi uciekać i za wszelką cenę chronić sekret powierzony jej przez mentora, który ją wyszkolił. Poznajemy ją jako silną, ale i opiekuńczą osobę, której nie da się nie szanować. Dziewczyna musi się dostać do jedynego sojusznika, który może jej pomóc, a jej droga nie jest łatwa.

Prespektywę Idriana Sepulki, Gromiciela oddziału stalowych taranów, dzięki któremu możemy śledzić wydarzenia z frontu walk. Idrian jest nadzwyczajny w walce, jednak walczy nie tylko z przeciwnikami na placu boju, ale także z własnymi problemami, których rozwiązanie może przynieść mu właśnie Demir.

Wszyscy bohaterowie nie tylko ci wyżej wymienieni, ale i ci poboczni są wyraziści i mają cel w historii.
Z przyjemnością śledziłam nowe informacje, które wynikały z ich nici fabularnych.

Autor stworzył bardzo ciekawy system magiczny oparty na magii szkła. Poza ludźmi, którzy są magami szkła i mogą tymże manipulować mamy też ludzi, którzy są na nie niewrażliwi i takich którzy korzystają z mocy magicznych szkieł, które wzmacniają siłę, rozum, zmysły, równowagę, leczenie, ale też dzięki którym mogą dezorientować, zmuszać do uległości czy wzmacniać strach.

Na tych magicznych szkiełkach opiera wszystko. Magiczne szkła, są obecne w codziennym życiu mieszkańców tego świata, gospodarce, polityce, walce.

Podobało mi się również, że autor wprowadził ograniczenia w tej magii i skutki jej nadużywania. No i akcenty, takie jak szklane przekleństwa idealnie wpasowujące się w dialogi postaci i uwiarygodniające ten świat.

Jedyne co bym zarzuciła tej historii, to to, że faktycznie może była momentami zbyt przeciągnięta, a wszystkie wydarzenia działy się zbyt blisko siebie, w sensie przestrzeni. Miałam wrażenie, że Demir się teleportuje, bo odległości między strefą walk, miastem i innymi lokacjami wydawały się o rzut beretem. Autor także, czasem szedł na łatwiznę, jeśli chodzi o pozbywanie się postaci nieistotnych lub przeszkadzających dalej w fabule.

To co na koniec zaserwował nam pan McClellan popchnęło całą historię w kierunku, którego zupełnie się nie spodziewałam. Wydaje się, że kolejny tom poszerzy nam świat, który otrzymaliśmy i nie mogę się doczekać, aż dowiem się więcej o nowych graczach na planszy.

Historia jest bardzo dobrze napisana i zdecydowanie angażuje. Wiele razy miałam momenty,
w których plot twisty i nowe informacje trafiały prosto w serducho, a że zżyłam się z postaciami często robiło mi się przykro na to co miało ich czekać.

To było moje pierwsze podejście do tego autora, ale na pewno nie ostatnie. Czekam na kolejny tom, a w między czasie muszę zapoznać się z Magami prochowymi. Bardzo dobra książka polecam.

To była SZKŁOLERNIE dobra książka i zaraz opowiem wam, dlaczego.

Demir Grappo, jest wyjątkowym strategiem, prze zdolnym dowódcą i dobrym mężczyzną. Jest księciem błyskawic, tancerzem szkła i potentatem jednej z rządzących rodzin Ossy. Jego życie jednak mimo obiecującej politycznie kariery zostaje zdruzgotane przez wydarzenia, które miały miejsce podczas kampanii, którą...

Jako zaprawiony czytelnik książek - całej serii "Magów Prochowych" - miło mi powrócić do czegoś, do czego autor przyzwyczaił wtedy.

Podziwiam to, że Brian McClellan potrafi prowadzić akcję w taki sposób, że nie ma chwili oddechu. Naprawdę, umiejętność połączenia jednego wydarzenia nawet w 4 różne perspektywy, w których wiele się różni, jest czymś niezwykłym. Mamy to co było głównym atrybutem bohaterów. Tam był proch, tu szkło. Mamy masę charyzmatycznych bohaterów. Ponownie pierwsze, główne miejsce zajmuje postać w której większość ludzi pokłada nadzieję, a on sam musi działać mimo przeciwności losu.

Ogromne przygotowanie pod kolejne tomy. Zbudowanie napięcia na takim poziomie że chce się od razu po kolejny sięgać... Nieczęsto są tacy autorzy. Chociaż w moim przypadku to co drugi :D

Jako zaprawiony czytelnik książek - całej serii "Magów Prochowych" - miło mi powrócić do czegoś, do czego autor przyzwyczaił wtedy.

Podziwiam to, że Brian McClellan potrafi prowadzić akcję w taki sposób, że nie ma chwili oddechu. Naprawdę, umiejętność połączenia jednego wydarzenia nawet w 4 różne perspektywy, w których wiele się różni, jest czymś niezwykłym. Mamy to co...

Ależ mnie wciągnęło! Mam trochę flashbacki z "Obietnicy Krwi", ale wyłącznie pozytywne. Kreacja świata, bohaterowie, fabuła - łączny się w niesamowitą całość, która sprawia że zapomnimy o otaczającym nas świecie, a momentami trzeba pamiętać by oddychać! Ahh chciałbym już kolejny tom!

Ależ mnie wciągnęło! Mam trochę flashbacki z "Obietnicy Krwi", ale wyłącznie pozytywne. Kreacja świata, bohaterowie, fabuła - łączny się w niesamowitą całość, która sprawia że zapomnimy o otaczającym nas świecie, a momentami trzeba pamiętać by oddychać! Ahh chciałbym już kolejny tom!

Po autorze Magów Prochowych spodziewałem się więcej. Myślę, że książka zyskałaby wiele, gdyby skrócono ją o 1/3. Niestety niektóre rozwleczone wątki potrafiły mnie totalnie wynudzić. Na plus końcówka, system magii i bohaterowie - bardzo dobrze napisani i zapadający w pamięć.
Z pewnością sięgnę po kontynuację.

Po autorze Magów Prochowych spodziewałem się więcej. Myślę, że książka zyskałaby wiele, gdyby skrócono ją o 1/3. Niestety niektóre rozwleczone wątki potrafiły mnie totalnie wynudzić. Na plus końcówka, system magii i bohaterowie - bardzo dobrze napisani i zapadający w pamięć.
Z pewnością sięgnę po kontynuację.

Czy faktycznie można przeczytać książkę mającą osiemset stron w dwa dni?

Bo kiedy ja czytałam takie rewelacje odnoszące się do książki " W cieniu błyskawic" jedyna co myślałam to- "phi, ale pozerzy". Aż w końcu sama tę książkę przeczytałam i stwierdziłam, że jednak się da.

Osiemset stron wręcz idealnej fantastyki. Nie ma w tej książce ani jednej zbędnej strony, akapitu,słowa. Sceny walk napisane tak, że cierpią zęby od nerwowego zgrzytania i paznokcie od obgryzania. System magiczny natomiast opisany jest tak, że stojąc koło okna zaczynamy odczuwać lekki niepokój, a intrygi polityczne są tak poprowadzone, że nasza obecna polityka wydaje się wręcz zabawą małych dzieci w piaskownicy.

Już sam prolog pozostawił mnie ze szczęką na podłodze. Pierwsze strony w ogóle nie zapowiadały tego co mnie spotka, później niezwykle spodobała mi się postać Demira i tego jakim jest politykiem, a finał prologu chciał mnie psychicznie złamać. Trzydzieści stron dostarczyło mi większej dawki rozrywki i wachlarzu emocji niż 3/4 przeczytanych przeze mnie książek w tym roku. Pozostałe strony i ogólnie całość historii jest po prostu równie doskonała. Genialny system magiczny, jego wady i zalety opisane są sensownie i bardzo pomysłowo. Na stronach książki dodatkowo śledzimy losy bohaterów z kilku perspektyw i jest to w przypadku tej pozycji świetny zabieg. Każdy z tych bohaterów da się lubić, ich losy są ciekawe i niezwykle ważne dla fabuły książki. Dodatkowo autor nie ma zwyczaju znęcać się nad bohaterami, tutaj sytuacje szczęśliwe i te nieszczęśliwe mieszają się ze sobą, pozwalając poznać nam bohaterów w różnych sytuacjach i jeszcze mocniej się z nimi zżyć. Ta szarość nakłada się na siebie idealnie, jak gadzie łuski, przykuwa do stron i nie pozwala odłożyć książki na bok. Jestem pod ogromnym wrażeniem " W cieniu błyskawic" i liczę po cichu na to, że nie będziemy musieli długo czekać na tom drugi.

Czy faktycznie można przeczytać książkę mającą osiemset stron w dwa dni?

Bo kiedy ja czytałam takie rewelacje odnoszące się do książki " W cieniu błyskawic" jedyna co myślałam to- "phi, ale pozerzy". Aż w końcu sama tę książkę przeczytałam i stwierdziłam, że jednak się da.

Osiemset stron wręcz idealnej fantastyki. Nie ma w tej książce ani jednej zbędnej strony,...

"W cieniu błyskawic", to wspaniała przygoda. 800 stron mija niesamowicie szybko za sprawą wartkie akcji. Fabuła opiera się na odkrywaniu tajemnicy zabójstwa matki głównego bohatera, która szybko przeradza się w intrygę międzypaństwową z krwawą wojną w zanadrzu. Myślę, że to właśnie ta wszechobecna tajemnica tak mocno pochłania czytelnika. Kolejne odkrycia tylko podnoszą skalę zbrodni i uniemożliwiają przerwanie czytania. Ogromnym plusem jest pieczołowicie dopracowany świat przedstawiony i konsekwentnie tworzony system magiczny. Jednakże najbardziej błyszczą bohaterowie. Często bywa tak, że książki napisane z punktu widzenia kilku bohaterów są nierówne. A przygody jednych są ciekawsze od innych. Tutaj ani przez chwilę nie odczułam chęci przeskoczenia do fragmentów innej postaci. Wszyscy mają niezwykle ciekawe i wciągające przygody. Są oni na tyle charyzmatyczni, że czekamy na ich kolejne posunięcia.
Szczególne oklaski należą się również polskiej tłumaczce, za wykreowanie tak wiarygodnego języka wynikającego z systemu magicznego. Szklanić to? A niech to szkło? Szkłurwa? Polskie przekleństwa pięknie dały się tutaj przeformułować. Jestem oczarowana tymi zabiegami i samą powieścią.

"W cieniu błyskawic", to wspaniała przygoda. 800 stron mija niesamowicie szybko za sprawą wartkie akcji. Fabuła opiera się na odkrywaniu tajemnicy zabójstwa matki głównego bohatera, która szybko przeradza się w intrygę międzypaństwową z krwawą wojną w zanadrzu. Myślę, że to właśnie ta wszechobecna tajemnica tak mocno pochłania czytelnika. Kolejne odkrycia tylko podnoszą...

Początek nowej trylogii zapowiadający się dość ciekawie. Niestety czytało mi się to zdecydowanie gorzej od choćby pierwszego tomu "Trylogii magów prochowych". Mimo wszystko polecam, lecz jeśli nie czytałeś "Trylogii magów prochowych", zdecydowanie zabierz się najpierw za nią, dopiero później za ten tytuł.

Początek nowej trylogii zapowiadający się dość ciekawie. Niestety czytało mi się to zdecydowanie gorzej od choćby pierwszego tomu "Trylogii magów prochowych". Mimo wszystko polecam, lecz jeśli nie czytałeś "Trylogii magów prochowych", zdecydowanie zabierz się najpierw za nią, dopiero później za ten tytuł.

Myślałem że autor nie zaskoczy mnie już niczym.Bardzo się cieszę że jednak to mu się udało.Przeczytałem książkę w 1 noc.

Myślałem że autor nie zaskoczy mnie już niczym.Bardzo się cieszę że jednak to mu się udało.Przeczytałem książkę w 1 noc.

A niech to szkło, nie sądziłam że ta książka tak mi się spodoba! 😄 do przeczytania zachęciła mnie rekomendacja Fondy Lee zamieszczona na skrzydełku okładki - „Potężne rywalizujące ze sobą rodziny, mordercze spiski, epickie bitwy, niezwykłe postacie i magia”. I wszystko się zgadza, więc czy trzeba czegoś więcej? Dla mnie nie…. 😄 800 str przeleciało mi w mgnieniu oka, co jest nie lada wyczynem bo takie grubaski z reguły mnie przerażają. Jednak nie żałuję że dałam jej szansę i czekam na kolejny tom.

A niech to szkło, nie sądziłam że ta książka tak mi się spodoba! 😄 do przeczytania zachęciła mnie rekomendacja Fondy Lee zamieszczona na skrzydełku okładki - „Potężne rywalizujące ze sobą rodziny, mordercze spiski, epickie bitwy, niezwykłe postacie i magia”. I wszystko się zgadza, więc czy trzeba czegoś więcej? Dla mnie nie…. 😄 800 str przeleciało mi w mgnieniu oka, co jest...

Nowy cykl Briana McClellana który swoimi opowieściami o magach prochowych zapisał mi się bardzo w pamięci na plus. Tym razem mamy nowy świat i mamy tu magów szkła. Jak komuś podobała się tamta seria i styl pisania autora to i tu się nie zawiedzie. Jest tak samo dobrze. Książka mimo bardzo dużej ilości stron czyta się szybko. Mamy kilku bohaterów którzy prowadzą nas po tym świecie i są to osoby nietuzinkowe i bardzo ciekawe. Na koniec żałowałem mimo sporej liczbie godzin spędzonych w tym świecie że to już koniec. Widziałem ze autor już stworzył i wydał drugą część, wiec zostaje czekać aż zostanie wydana w języku polskim. Serdecznie polecam jak dla mnie najlepsza książka którą przeczytałem przez ostatni rok.

Nowy cykl Briana McClellana który swoimi opowieściami o magach prochowych zapisał mi się bardzo w pamięci na plus. Tym razem mamy nowy świat i mamy tu magów szkła. Jak komuś podobała się tamta seria i styl pisania autora to i tu się nie zawiedzie. Jest tak samo dobrze. Książka mimo bardzo dużej ilości stron czyta się szybko. Mamy kilku bohaterów którzy prowadzą nas po tym...