Ogród

Hiroko Oyamada to pochodząca z Hiroszimy pisarka pokolenia lat osiemdziesiątych. Laureatka krajowych nagród i wyróżnień, ceniona za wnikliwość obserwacji życia codziennego i niekiedy surrealistyczną z pozoru nieuporządkowaną narracje. Próbkę jej stylu możemy zobaczyć w opublikowanym niedawno nakładem wydawnictwa Tajfuny tomiku pt. Ogród. To zbiór piętnastu opowiadań, niedostępnych dotąd w całości w tłumaczeniu. Macierzyństwo, starość, życie i relacje rodzinne ze wszystkimi ich absurdami, cieniami i blaskami to motywy przewodnie większości z nich. Podczas lektury nie jesteśmy pozostawieni sami sobie, przedmiotom, czy zwyczajom charakterystycznym dla japońskiej kultury, towarzyszą nie długie, acz wyczerpujące przypisy. Za to niejakim wyzwaniem może stać się muzyczność i wielogłosowość narracji niektórych z utworów, w której momentami ciężko może być się rozeznać. Pomimo tego, że wydawca dołożył starań, aby w tłumaczeniu nie tylko oddać styl autorki, ale i wspomóc nieco czytelnika, to z pewnością, uwzględniając formę zapisu, będzie to coś nowego i nietypowego dla większości czytelników. Prawdopodobnie nie każdemu jej proza przypadnie do gustu, ale tych z Was lubiących literackie eksperymenty, zachęcam do sięgnięcia po ten oryginalny tomik.

Hiroko Oyamada to pochodząca z Hiroszimy pisarka pokolenia lat osiemdziesiątych. Laureatka krajowych nagród i wyróżnień, ceniona za wnikliwość obserwacji życia codziennego i niekiedy surrealistyczną z pozoru nieuporządkowaną narracje. Próbkę jej stylu możemy zobaczyć w opublikowanym niedawno nakładem wydawnictwa Tajfuny tomiku pt. Ogród. To zbiór piętnastu opowiadań,...

Klimatyczne, powolne, deszczowe.

Klimatyczne, powolne, deszczowe.

Przychylając się do opinii krytycznych, mogę tylko napisać, że nie rozumiem sensu takiej twórczości.

Przychylając się do opinii krytycznych, mogę tylko napisać, że nie rozumiem sensu takiej twórczości.

Baaaardzo dziwna, ale ta dziwność trzymała moje zaciekawienie na odpowiednim poziomie.

Baaaardzo dziwna, ale ta dziwność trzymała moje zaciekawienie na odpowiednim poziomie.

„Ogród” Hiroko Oyamada (tł. Anna Wołcyrz) to zbiór piętnastu japońskich opowiadań pełnych natury. Wizyta w zoo, sprzątanie szopy, gekon przyklejony do szyby, zagubiony pies, pajęcze lilie, mrówki, ryby, pająki. Natura odgrywa w „Ogrodzie” bardzo dużą rolę.

Jest to bardzo nieoczywista i niejednoznaczna lektura. To taki typ książki, który dla jednych będzie zachwytem, dla innych zaś dużym rozczarowaniem. Jeśli lubicie interpretować tekst, doszukiwać się ukrytych znaczeń i drugiego dna, to „Ogród” z pewnością będzie dla was fascynujący i ciekawy.

Mnie doszukiwanie się ukrytych znaczeń męczy. Nie tego szukam w książkach. Podobał mi się gęsty klimat, lubię opowiadania które trzymają w napięciu, nie dają jasnych odpowiedzi, ale to już było dla mnie zbyt wiele.

Trafiło do mnie kilka opowiadań o relacjach międzyludzkich, macierzyństwie, rodzinie. Niektóre opowiadania były dla mnie interesujące i wzbudziły we mnie emocje. Większość niestety mnie nużyła i nie była dla mnie atrakcyjna.

Jako całość uważam, że to nie jest to niestety książka dla mnie. Nie są to moje klimaty. Nie jest to ogród, w którym chciałabym spędzać czas 😅

„Ogród” Hiroko Oyamada (tł. Anna Wołcyrz) to zbiór piętnastu japońskich opowiadań pełnych natury. Wizyta w zoo, sprzątanie szopy, gekon przyklejony do szyby, zagubiony pies, pajęcze lilie, mrówki, ryby, pająki. Natura odgrywa w „Ogrodzie” bardzo dużą rolę.

Jest to bardzo nieoczywista i niejednoznaczna lektura. To taki typ książki, który dla jednych będzie zachwytem, dla...

Myślę, że większość introwertycznych kobiet w wieku 30-45 odnajdzie w tej książce dużo z własnych przeżyć, wspomnień, doświadczeń. Niby inna kultura, a podobieństwa uderzające.

Książka do powolnego czytania i refleksji. Przyroda jest niemal namacalna. Słyszysz deszcz i widzisz te pająki, kraby, gekony.

Dojrzałe, bardzo dobre opowiadania dla czytelnika lubiącego spokojniejszą literaturę.

Myślę, że większość introwertycznych kobiet w wieku 30-45 odnajdzie w tej książce dużo z własnych przeżyć, wspomnień, doświadczeń. Niby inna kultura, a podobieństwa uderzające.

Książka do powolnego czytania i refleksji. Przyroda jest niemal namacalna. Słyszysz deszcz i widzisz te pająki, kraby, gekony.

Dojrzałe, bardzo dobre opowiadania dla czytelnika lubiącego...

Natłok myśli po lekturze ksiazki... Część opowiadań trafiła mi prosto do serca, część była niezrozumiała. Myślę jednak, że to kwestia braku przeżytych doświadczeń - chciałabym wrócić do tego tomiku za dziesięć lat, myślę, że wtedy pozostałe opowiadania "wskoczyłyby" na swoje miejsce. Opowiadania czyta się jak obrazy - niedopowiedzenia, tajemnice, piękno.
Poruszają bardzo kobiecą tematykę - macierzyństwo, lub jego brak, związki, rodzina. Wspaniale opisy przyrody i swoista "duszność" poprzez styl autorki dodającą smaczku. Polecam przeżyć to samemu.

Natłok myśli po lekturze ksiazki... Część opowiadań trafiła mi prosto do serca, część była niezrozumiała. Myślę jednak, że to kwestia braku przeżytych doświadczeń - chciałabym wrócić do tego tomiku za dziesięć lat, myślę, że wtedy pozostałe opowiadania "wskoczyłyby" na swoje miejsce. Opowiadania czyta się jak obrazy - niedopowiedzenia, tajemnice, piękno.
Poruszają bardzo...

Po pierwszych dwóch opowiadaniach byłam zachwycona. Niestety zachwyt szybko zmalał. Bardzo nierówny tomik, aczkolwiek ciekawy.

Po pierwszych dwóch opowiadaniach byłam zachwycona. Niestety zachwyt szybko zmalał. Bardzo nierówny tomik, aczkolwiek ciekawy.

Wyjątkowa książka, aktualnie jedna z najlepszych jakie czytałam. Opisy natury autorki są bardzo dobitne, podczas ich czytania masz wrażenie, że czujesz tę przyrodę każdym zmysłem. Poza tym książka nieszablonowa, trochę niepokojąca i wpędzająca w poczucie dyskomfortu. W połączeniu z tymi przyciągającymi opisami przyrody rodzi się bardzo specyficzne doświadczenie. Będę szukać więcej takich książek :)

Wyjątkowa książka, aktualnie jedna z najlepszych jakie czytałam. Opisy natury autorki są bardzo dobitne, podczas ich czytania masz wrażenie, że czujesz tę przyrodę każdym zmysłem. Poza tym książka nieszablonowa, trochę niepokojąca i wpędzająca w poczucie dyskomfortu. W połączeniu z tymi przyciągającymi opisami przyrody rodzi się bardzo specyficzne doświadczenie. Będę szukać...

Każde opowiadanie niosło ze sobą niepokój. Wynikał chyba z tego, że zastanawiałam się w jakim momencie urwie się historia i będę musiała wyobrazić sobie zakończenie.
Jest to ciekawa pozycja, warta poznania, inna niż większość książek na rynku.

Każde opowiadanie niosło ze sobą niepokój. Wynikał chyba z tego, że zastanawiałam się w jakim momencie urwie się historia i będę musiała wyobrazić sobie zakończenie.
Jest to ciekawa pozycja, warta poznania, inna niż większość książek na rynku.