Wypędzony

Kolejna lekcja historii Breslau (z wolna przekształcanego we Wrocław),tym razem umiejętnie przekazana na kartach powieści. Warta poznania, choć stanowi wyzwanie: trzeba zmierzyć się z niechlubnymi czynami części naszych rodaków roku 1945.
Interesująca fabuła z wątkiem sensacyjnym, w której dostajemy na pociechę pozytywnego głównego bohatera i trudno go nie polubić. Aż chciałoby się kontynuacji.

Najbardziej doceniam wszystkie refleksje wokół dylematów tamtego czasu. Naświetlanie kwestii nieoczywistych z różnych perspektyw. Jest nad czym zatrzymać się i pomyśleć.

Kolejna lekcja historii Breslau (z wolna przekształcanego we Wrocław),tym razem umiejętnie przekazana na kartach powieści. Warta poznania, choć stanowi wyzwanie: trzeba zmierzyć się z niechlubnymi czynami części naszych rodaków roku 1945.
Interesująca fabuła z wątkiem sensacyjnym, w której dostajemy na pociechę pozytywnego głównego bohatera i trudno go nie polubić. Aż...

Świetna! Tak napisana, że mimo że nie znam Wrocławia, nie żyłam w tamtych czasach, i nigdy nie spotkało mnie nic, co opisuje autor, to czytając, byłam w Breslau-Wrocławiu, chodziłam z Janem wśród ruin, niemal czułam swąd spalenizny, smród trupów, widziałam tę nędzę, bałam się szabrowników, przeżywałam wszystko razem z bohaterami.

Po takim zakończeniu powinien być dalszy ciąg!

To już trzecia, po „Polsce 2.0” i „Porwaniu Sabinek”, książka Pana Inglota – każda inna i o każda o czym innym, ale wszystkie świetne!
Niniejszym wpisuję Pana na listę ulubionych autorów :)

Świetna! Tak napisana, że mimo że nie znam Wrocławia, nie żyłam w tamtych czasach, i nigdy nie spotkało mnie nic, co opisuje autor, to czytając, byłam w Breslau-Wrocławiu, chodziłam z Janem wśród ruin, niemal czułam swąd spalenizny, smród trupów, widziałam tę nędzę, bałam się szabrowników, przeżywałam wszystko razem z bohaterami.

Po takim zakończeniu powinien być dalszy...

Obowiązkowa pozycja dla tych, którzy interesują się historią Wrocławia, w tym wypadku okresem brutalnej transformacji powojennej.
Kapitalnie odmalowany na sztaludze faktów obraz tamtego okresu: Dzikiego Zachodu, szabrownictwa, tragedii wysiedlenia, nadziei przedpoczdamskich i dramatów popoczdamskich.

Obowiązkowa pozycja dla tych, którzy interesują się historią Wrocławia, w tym wypadku okresem brutalnej transformacji powojennej.
Kapitalnie odmalowany na sztaludze faktów obraz tamtego okresu: Dzikiego Zachodu, szabrownictwa, tragedii wysiedlenia, nadziei przedpoczdamskich i dramatów popoczdamskich.

Poszukiwałam powieści o powojennym szabrze i oto jest „Wypędzony” Inglota. Książka o dusznej atmosferze, osnutej kurzem wrocławskich rumowisk, smutkiem wypędzanych, gwałconych i okradanych autochtonów, wreszcie strachem i poczuciem niepewności repatriantów tęskniących za utraconymi ziemiami. Wszędzie panoszy się narzucona, komunistyczna władza wprowadzająca terrorem własny porządek społeczno-polityczny i nową moralność. Wszystko to sprawia, iż właściwie wszyscy bohaterowie Inglota, niezależnie od swych pobudek, narodowości i reprezentowanej opcji politycznej, czują się zagubieni. Szaber jest mocnym akordem książki, jednak odniosłam wrażenie, iż autor skupił się na opowieści o utracie „Heimatu” (termin z j. niemieckiego, w j. polskim nie posiada właściwie swego odpowiednika, zazwyczaj tłumaczy się go jako „małą ojczyznę”). Jest to opowieść miejscami mocna, wręcz drastyczna, miejscami zaś melancholijna i wyważona. Zupełnie niepotrzebnie Inglot postanowił jednak zaserwować czytelnikom sporą dozę nachalnego, pozbawionego niuansów dydaktyzmu. Z jednej strony empatycznie stara się zrozumieć dramat autochtonów, budzi współczucie opisami powojennego bezprawia, po chwili jednak wkłada w usta głównego bohatera demagogiczne dywagacje, objaśniające polskie prawa do tzw. Ziem Odzyskanych. Mimo tych potknięć, książka jest ciekawie napisana i wartościowa tematycznie. Budzi refleksję, przywraca pamięć o dawnych mieszkańcach pięknego Wrocławia. Jedną z tych refleksji, najzupełniej osobistą, jest myśl, iż na powojennych roszadach granic w tej części Europy region Dolnego Śląska wyszedł jak Zabłocki na mydle…

Poszukiwałam powieści o powojennym szabrze i oto jest „Wypędzony” Inglota. Książka o dusznej atmosferze, osnutej kurzem wrocławskich rumowisk, smutkiem wypędzanych, gwałconych i okradanych autochtonów, wreszcie strachem i poczuciem niepewności repatriantów tęskniących za utraconymi ziemiami. Wszędzie panoszy się narzucona, komunistyczna władza wprowadzająca terrorem własny...

Jestem rodowitą Wrocławianką, dlatego też z tym większą ciekawością sięgnęłam po "Wypędzonego". I przyznaję rację autorowi - niby coś się wie, coś się kiedyś o uszy obiło, a jednak bardzo niewiele mówi się o tym, że Breslau długo było miastem niemieckim. Autor mocno skupił się na ukazaniu powojennych realiów pogrzebanego miasta, jego wyglądu, powolnego podnoszenia się z ruin. Społeczeństwa oraz tego czym się wtedy kierowano. Historia pokazująca straszne skutki wojny, podziały między ludźmi, wzajemną nienawiść. Poruszająca problem odpowiedzialności zbiorowej i słuszności kary za zbrodnie.


Mamy tutaj również wątek śledztwa, o którym jest mowa już na okłądce, jednak wyraźniejsze zarysowanie tego wątku odbywa się dopiero w późniejszej części książki. Może i ta powieść nie opisywała stricte 'śledztwa', jak obiecano, ale obraz miasta w ruinach, podzielonego społeczeństwa, głównego bohatera (wcale nie byle jakiego),który musi znaleźć dla siebie nowe miejsce (a nie jest to proste będąc wrogiem i Niemców i nowej władzy) czyni tę opowieść naprawdę wartą przeczytania. Jest to niezła lekcja historii, uważam że warto.

Jestem rodowitą Wrocławianką, dlatego też z tym większą ciekawością sięgnęłam po "Wypędzonego". I przyznaję rację autorowi - niby coś się wie, coś się kiedyś o uszy obiło, a jednak bardzo niewiele mówi się o tym, że Breslau długo było miastem niemieckim. Autor mocno skupił się na ukazaniu powojennych realiów pogrzebanego miasta, jego wyglądu, powolnego podnoszenia się z...

Swietna ksiazka, chetnie bym poczytal kolejne losy jej bohaterow.

Swietna ksiazka, chetnie bym poczytal kolejne losy jej bohaterow.

Piękna rzecz o moim rodzinnym mieście. Wiele tłumaczy, ciekawie obrazuje, a przede wszystkim pozwala zrozumieć i zmusza do refleksji.

Piękna rzecz o moim rodzinnym mieście. Wiele tłumaczy, ciekawie obrazuje, a przede wszystkim pozwala zrozumieć i zmusza do refleksji.

Ciężko mi ocenić tę książkę. Z jednej strony, zarys psychologiczny postaci i motywacje ich działań nakreślone są znakomicie - bez trudu można postawić się na miejscu każdego z opisywanych szerzej bohaterów. Z drugiej strony, mam wrażenie, że to, co powinno być na pierwszym miejscu - czyli transformacja Breslau w Wrocław - zostało mocno spłycone i sprowadzone do kilku sytuacji typu rabunki szabrowników czy zmiany nazw miejscowości. Całość mocno straciła przez to na klimacie i stała się takim trochę "czytadłem". Nie podpasował mi także język autora. Ale warto przeczytać.

Ciężko mi ocenić tę książkę. Z jednej strony, zarys psychologiczny postaci i motywacje ich działań nakreślone są znakomicie - bez trudu można postawić się na miejscu każdego z opisywanych szerzej bohaterów. Z drugiej strony, mam wrażenie, że to, co powinno być na pierwszym miejscu - czyli transformacja Breslau w Wrocław - zostało mocno spłycone i sprowadzone do kilku...

Na tle niesamowitych realiów Wrocławia w 1945 roku - historia człowieka usiłującego ukryć się przed UB.
I ta wciąż wywołująca skurcz serca małpa, epizod, który doskonale oddaje naszą bezradność.

Na tle niesamowitych realiów Wrocławia w 1945 roku - historia człowieka usiłującego ukryć się przed UB.
I ta wciąż wywołująca skurcz serca małpa, epizod, który doskonale oddaje naszą bezradność.

Rzadko opisywany kawałek historii. Do bólu prawdziwy.

Rzadko opisywany kawałek historii. Do bólu prawdziwy.