Zaklęci

Kolejna powieść Mastertona, po którą sięgnąłem. Dlaczego? Nie wiem sam. Kolejne mocno przerysowane wręcz karykatualne dzieło, którego fabuła nie mieści się w mojej wyobraźni. Surrealizm historii nie pozwala na zbyt duży strach ale przyznać trzeba, że jak wszystkie dzieła Mastestrona, czyta się szybko i przyjemnie. Czy sięgnę po jego kolejną książkę? Zapewne tak. Dlaczego? Dalej tego nie wiem ale niewidzialna siła ciągnie mnie do jego twórczości, tak, jak głównego bohatera do Dębów.

Kolejna powieść Mastertona, po którą sięgnąłem. Dlaczego? Nie wiem sam. Kolejne mocno przerysowane wręcz karykatualne dzieło, którego fabuła nie mieści się w mojej wyobraźni. Surrealizm historii nie pozwala na zbyt duży strach ale przyznać trzeba, że jak wszystkie dzieła Mastestrona, czyta się szybko i przyjemnie. Czy sięgnę po jego kolejną książkę? Zapewne tak. Dlaczego?...

Co się stało z pacjentami ze szpitala psychiatrycznego? Zniknęli. Jak? Za pomocą czarnej magii. Gdzie się ukryli? To też powie ci okładka. Poinformuje cię także, co muszą zrobić, żeby zdjąć klątwę, a nawet, jak daleko od osiągnięcia tego celu się znajdują. Fala zbrodni, o której pisze nam skwapliwie wydawca na okładce, wydarza się dopiero w drugiej połowie powieści. Czy pisanie o niej było potrzebne? Jaki jest sens w odkrywaniu kart, zanim czytelnik zagłębi się w mroczne, krwawe dzieje szpitala psychiatrycznego Dęby? Jest to szczególnie dotkliwe, gdyż horror ten nie oferuje wiele więcej w kwestii tajemnic i zwrotów akcji.

Powieść rozpoczyna się od Jacka Reeda, który w ulewie wraca do domu, kiedy przed jego maskę wyskakuje dziecko w jasnym płaszczu. Mężczyzna próbuje uniknąć zderzenia i uderza w drzewo. Szczęśliwie nie na tyle mocno, by całkowicie zniszczyć auto. Jack podąża za postacią, która uciekła do lasu, chcąc dowiedzieć się, czy nic się jej nie stało, i przypadkowo odkrywa opuszczony dom. Miejsce oczarowuje go i przyciąga jakąś magiczną siłą. Mężczyzna nie wie jeszcze, że skrywa ono mroczną tajemnicę, która przyczyni się do licznych, tragicznych śmierci. Jack od razu decyduje się go kupić, ale to tylko początek złych decyzji.

Całą recenzje przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2024/05/24/zakleci-recenzja-ksiazki-okultyczne-szalenstwo/

Co się stało z pacjentami ze szpitala psychiatrycznego? Zniknęli. Jak? Za pomocą czarnej magii. Gdzie się ukryli? To też powie ci okładka. Poinformuje cię także, co muszą zrobić, żeby zdjąć klątwę, a nawet, jak daleko od osiągnięcia tego celu się znajdują. Fala zbrodni, o której pisze nam skwapliwie wydawca na okładce, wydarza się dopiero w drugiej połowie powieści. Czy...

Masterton w całej okazałości. Lubię jego twórczość, dobrze spędzony czas. Nawiedzenia, duchy, stwory. Autor potrafi w horror. Niby nie ma sensu, każdy z nas zrobiłby inaczej, jednak czuję sens w tym bezsensie. Głowy bohater przyprawia o zawroty głowy (te negatywne),znikniecie dziecka, składanie ofiar, śmierć, budynek pełen niespodzianek. Panie Graham, niech Pan pisze kolejne książki, i need.

Masterton w całej okazałości. Lubię jego twórczość, dobrze spędzony czas. Nawiedzenia, duchy, stwory. Autor potrafi w horror. Niby nie ma sensu, każdy z nas zrobiłby inaczej, jednak czuję sens w tym bezsensie. Głowy bohater przyprawia o zawroty głowy (te negatywne),znikniecie dziecka, składanie ofiar, śmierć, budynek pełen niespodzianek. Panie Graham, niech Pan pisze...

Dobre, ale czytanie tego w aktualnych czasach trochę gryzie się z rzeczywistością i realnością.

Dobre, ale czytanie tego w aktualnych czasach trochę gryzie się z rzeczywistością i realnością.

Typowa groza Mastertona. Nawiedzone czymkolwiek cokolwiek, tutaj akurat psychopatami ze szpitala dla umysłowo zbłąkanych, dziecko medium i główny bohater z wyzerowanym instynktem samozachowawczym.
Horrory Mastertona są bzdurne, ale kiedy odkładam je po godzinie lub dwóch, mam tak doskonale pusty umysł, żadna myśl ani emocja się tam nie kołacze, nigdzie drogi ni kurhanu... Pożądany stan na przebodźcowaną codzienność. W spiżarce mam już spory zapasik Grahamów, bo też nie czytam ich często, ale co jakiś czas coś do koszyka wrzucam. Wydania Albatrosa są komfortowe w czytaniu, dobrze przetłumaczone. Jeśli ktoś lubi ten gatunek i nie gardzi literackim odpustem to polecam.

Typowa groza Mastertona. Nawiedzone czymkolwiek cokolwiek, tutaj akurat psychopatami ze szpitala dla umysłowo zbłąkanych, dziecko medium i główny bohater z wyzerowanym instynktem samozachowawczym.
Horrory Mastertona są bzdurne, ale kiedy odkładam je po godzinie lub dwóch, mam tak doskonale pusty umysł, żadna myśl ani emocja się tam nie kołacze, nigdzie drogi ni kurhanu......

REWELACJA! :)!!!!!

REWELACJA! :)!!!!!

Klasyczny Masterton. Szybka akcja, wciągająca fabuła, dużo grozy, szczypta erotyki. Czyta się jednym tchem.
Mocne 8/10

Klasyczny Masterton. Szybka akcja, wciągająca fabuła, dużo grozy, szczypta erotyki. Czyta się jednym tchem.
Mocne 8/10

Fascynująca powieść z 1989 roku, będąca dla mnie połączeniem kingowskiego „Lśnienia”, z kilkoma innymi wątkami, powiedziałby ktoś „oklepanymi” w grozie lat 90-tych. Lecz to jedynie pozory. Jack Reed, znajduje przypadkiem pewną majestatyczną posiadłość na zalesionym pustkowiu i postanawia przysposobić ją, do własnych celów biznesowych. Oczywiście nie wie, że mieścił się tam wcześniej zakład dla umysłowo chorych, którego pensonariusze zniknęli jak kamfora w ciągu dwudziestu czterech godzin. Nie wie też, że stało się to za sprawą pojedynczej złowieszczej osoby, której obecność jest nadal wyczuwalna i odgrywa rolę w okolicy.

Prawdę mówiąc... Celtycka mitologia, jest tutaj jedynie muśnięta. Wobec „Zaklętych” nie mogłem przejśc obok. Będąc wielbicielem zarówno Grahama Mastertona, jak i Księgi Najazdów, czy legend arturiańskich, musiałem tę historię poznać i dać jej szansę. Czy owe muśnięcie pradawnych mitów, poczynione przez pisarza, jest świadome i ciekawe? Zdecydowanie ciekawe, myślę, że także świadome. Linie Ley, złowieszczy druidzi i mroczny budynek w tle, doskonale do siebie pasują, choć z pozoru daleko zapomnianemu hospicjum do uwięzionych w kamieniu męczenników. Czy jednak Merlin nie pozostał uśpiony, gdy przesadził z użyciem swoich zaklęć w imię nieskończonej miłości do Nimue? Czy Excalibur nie został wydobyty z kamienia, prowokując wydarzenia, które osnuły Albion mocą ciemności i mgły? Dla mnie, wykorzystanie wątków celtyckich w grozie, stanowi miłą przeciwwagę dla dokonań Gościnnego z jego Asterixem, jak i przyjemnego heroic fantasy w wykonaniu Howarda. Jest to element, który potwierdza, że Masterton lubi sięgać po wątki rzadkie i przerabiać je zasadniczo zawsze w rozrywkę najlepszej próby.

Fascynująca powieść z 1989 roku, będąca dla mnie połączeniem kingowskiego „Lśnienia”, z kilkoma innymi wątkami, powiedziałby ktoś „oklepanymi” w grozie lat 90-tych. Lecz to jedynie pozory. Jack Reed, znajduje przypadkiem pewną majestatyczną posiadłość na zalesionym pustkowiu i postanawia przysposobić ją, do własnych celów biznesowych. Oczywiście nie wie, że mieścił się tam...

Przyjemny, klasyczny Masterton.

Przyjemny, klasyczny Masterton.

Klasyczny krwawy horror .
Jak to u Mastertona całe zło bierze się ze starych wierzeń i legend . W Zaklętych mamy do czynienia z mitem druidów. Jedyne czego zabrakło to typowych dla autora humoru i ironii .
Jeśli lubisz dobry horror to polecam .

Klasyczny krwawy horror .
Jak to u Mastertona całe zło bierze się ze starych wierzeń i legend . W Zaklętych mamy do czynienia z mitem druidów. Jedyne czego zabrakło to typowych dla autora humoru i ironii .
Jeśli lubisz dobry horror to polecam .