Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Tully
Anna
renia1473
Myszka
amw_minerals
Sylwia
missauditor
Gosia
Huyn Probably
Paulina777

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Tully
Anna
renia1473
Myszka
amw_minerals
Sylwia
missauditor
Gosia
Huyn Probably
Paulina777
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jestem obecnie na takim etapie życia, w którym znalazłam już swoją wymarzoną ostoję, którą nie zamieniłabym nawet na najpiękniejszy raj. Kilka lat temu miałam jednak pewną fazę, w której ciągnęło mnie do wyżyn i gór. Skąd się to wzięło? Jako dziecko spędziłam kilka dni u krewnych mojego ojca w małym miasteczku, który leży na terenie Hesji. Byłam od początku oczarowana tym niesamowitym miejscem, które tak się różniło od terenów, w którym się wychowywałam. Z wielką ciekawością mijałam oryginalnie zaprojektowane budynki, delektowałam się miejscowymi specjałami, chłonęłam oczami krajobrazy i wdychałam czyste powietrze. Dzięki rodzinie i miłym mieszkańcom dowiedziałam się wiele ciekawych historii o tych okolicach. Gdybym nie miała już swojego wymarzonego miejsca, to chciałabym zamieszkać właśnie w tamtym miasteczku.

Jestem obecnie na takim etapie życia, w którym znalazłam już swoją wymarzoną ostoję, którą nie zamieniłabym nawet na najpiękniejszy raj. Kilka lat temu miałam jednak pewną fazę, w której ciągnęło mnie do wyżyn i gór. Skąd się to wzięło? Jako dziecko spędziłam kilka dni u krewnych mojego ojca w małym miasteczku, który leży na terenie Hesji. Byłam od początku oczarowana tym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

– Roztargniona jesteś jak mrówka na...
– Możesz nie kończyć. Właśnie odpowiadam, potrzebuje ciszy. Tak więc, na czym stanęłam… a tak. Na miejscu z mojej przeszłości, w którym chciałabym zamieszkać. Hmm? Nie będzie łatwo mi odpowiedzieć, gdyż takich miejsc w moim krótkim życiu było wiele. Miasto na czele z moim uniwersytetem, miasto pełne srebrzystych, ponad miarę jesiennych liści, które zwiedziłam raz z koleżanką. Miasto nad zapierającym dech w piersiach morzem, gdzie spróbowałam wyjątkowo niedobrych naleśników z serem. Miasto otoczone imponującymi górami, które już pamiętam jak przez sen. A może wieś, gdzie poznałam u moich znajomych kury, koguta, małe kotki, szczekającego na mnie psa i gęsi, od których uciekałam, hen, byle jak najdalej od nich.
Nie mogę się zdecydować. W moim życiu jawi mi się zbyt wiele uroczych miejsc, aby wybrać to jedno jedyne. Tak. Nie zdecyduje, a w dodatku jestem zmęczona. Nie chce mi się. Więc na chwilę obecną wybieram, o tę książkę, którą jeszcze dziś będę czytać.
– Książka? To jest twoja odpowiedź?
 – Oczywiście, że nie. Ale ta książka… Pamiętam to, jak na dłoni, kiedy czytałam ten pamiętny rozdział. Wtedy siedziałam na ławce, w tym mieście, wiesz, o którym mówię. Nawet chętnie zamieszkałabym właśnie w nim, jeśli bym tylko...
– znała jego nazwę.
– Byłam wtedy dzieckiem, a wiesz, że nie mogę spytać się ich. Mógłbyś mnie zrozumieć zamiast...
– Powiedz to. Możesz powiedzieć.
– Hm. Dom. Chciałabym zamieszkać ponownie w domu. 

– Roztargniona jesteś jak mrówka na...
– Możesz nie kończyć. Właśnie odpowiadam, potrzebuje ciszy. Tak więc, na czym stanęłam… a tak. Na miejscu z mojej przeszłości, w którym chciałabym zamieszkać. Hmm? Nie będzie łatwo mi odpowiedzieć, gdyż takich miejsc w moim krótkim życiu było wiele. Miasto na czele z moim uniwersytetem, miasto pełne srebrzystych, ponad miarę jesiennych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tęsknimy za miejscami, w których czuliśmy się szczęśliwi i bezpieczni. Albo za tymi, które kojarzą nam się z silnymi, dobrymi emocjami. Pierwszą miłością , sukcesem, niespodzianką. Gdybym miała zacząć wszystko od nowa, wróciłabym do Torunia, miasta, w którym zaczęłam studiować i stałam się dorosła. Znalazłam tam miłość, tę najsilniejsza, jaka tylko może dotknąć dwoje młodych ludzi. Kupowałam książki w antykwariacie, co miesiąc odkładając pieniądze, budowałam własną przestrzeń. Miłość minęła, książki przeczytane stoją do dziś na moich półkach- już we własnym domu, w innym mieście...Poczucie, że całe życie czeka i daje wszystko- to zostało we wspomnieniach. Tam mogłabym zaczynać coś nowego...

Tęsknimy za miejscami, w których czuliśmy się szczęśliwi i bezpieczni. Albo za tymi, które kojarzą nam się z silnymi, dobrymi emocjami. Pierwszą miłością , sukcesem, niespodzianką. Gdybym miała zacząć wszystko od nowa, wróciłabym do Torunia, miasta, w którym zaczęłam studiować i stałam się dorosła. Znalazłam tam miłość, tę najsilniejsza, jaka tylko może dotknąć dwoje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Niedaleko mojego rodzinnego domu jest niewielki las. Gdy byłam mała często chodziliśmy leśną ścieżką do mojej cioci. Po drodze do niej mijaliśmy bardzo duże i stare drzewo. Wydawało mi się, że jest ono ogromne i w pewnym stopniu zaczarowane. 
Gdybym miała wybrać jedno miejsce z mojej przeszłości, to byłby to właśnie ten las i to drzewo. Magiczne i tajemnicze miejsce, w którym mogłam się czuć tak, jak w bajce. A dąb był dla mnie furtką do baśniowego i zaczarowanego świata. 
Wiele razy z kuzynką - towarzyszką dziecięcych lat - bawiłyśmy się koło tego drzewa i wymyślaliśmy coraz to nowszą krainę, w której mogliśmy zostać kim chcemy. Raz byłyśmy leśnymi nimfami, innym razem byłyśmy “Alicją w krainie czarów”, a jeszcze innym tworzyliśmy własną wersję Gumisiów. Ograniczała nas tylko dziecięca wyobraźnia. 
To właśnie tam chciałabym się znaleźć - daleko od zmartwień, trosk i czasem przytłaczających “dorosłych” obowiązków. Gdzie czas nie miał dla mnie znaczenia i jedynym problem było wołanie mamy do domu wieczorem.

Niedaleko mojego rodzinnego domu jest niewielki las. Gdy byłam mała często chodziliśmy leśną ścieżką do mojej cioci. Po drodze do niej mijaliśmy bardzo duże i stare drzewo. Wydawało mi się, że jest ono ogromne i w pewnym stopniu zaczarowane. 
Gdybym miała wybrać jedno miejsce z mojej przeszłości, to byłby to właśnie ten las i to drzewo. Magiczne i tajemnicze miejsce, w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jest takie miejsce, które kojarzy mi się bezapelacyjnie z szczęściem, uśmiechem, miłością, spełnieniem marzeń a zarazem z przygodą, młodzieńczym szaleństwem. To miejsce przywołuje mi na myśl to co najlepsze,sprawia,że na serduszku robi się cieplutko, a w oczach jest szron. Tam czuję,że marzenia się spełniają,że "mogę wszytsko", że przyszłość będzie pisana w jasnych barwach! Miasteczko to to austriackie Krems. Studiowałam tam przez kilka miesięcy a kilka lat później mój chłopak mi się tam oświadczył bo wiedział,jak kocham to miejsce ❤️

Jest takie miejsce, które kojarzy mi się bezapelacyjnie z szczęściem, uśmiechem, miłością, spełnieniem marzeń a zarazem z przygodą, młodzieńczym szaleństwem. To miejsce przywołuje mi na myśl to co najlepsze,sprawia,że na serduszku robi się cieplutko, a w oczach jest szron. Tam czuję,że marzenia się spełniają,że "mogę wszytsko", że przyszłość będzie pisana w jasnych barwach!...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

  Nie o samo miejsce chodzi, bo to bardzo się zmieniło. Najchętniej
powróciłbym do rodzinnego domu z lat nastoletnich, kiedy największym problemem
było nauczyć się na klasówkę, zauroczenie w Ani z 7B albo mecz derbowy z
konkurencyjną podstawówką. Jednak kiedy odwiedzam rodziców, zauważam, że ten
małomiasteczkowy klimat gdzieś zniknął, zastąpiony przez elektronikę i Internet.
To ludzie w dużej mierze stanowią o miejscu, a ci bardzo się zmienili przez
ostatnich kilkanaście lat. A spotkanie młodych ludzi wieczorem czasem zakrawa
na cud, gdzie za moich czasów trzepakowe życie towarzyskie kwitło. Dlatego też chciałbym zamieszkać w miejscu, w którym ludzie są aktywni w swojej społeczności, a gdzie to będzie, to już tylko pochodna. :) 

  Nie o samo miejsce chodzi, bo to bardzo się zmieniło. Najchętniej
powróciłbym do rodzinnego domu z lat nastoletnich, kiedy największym problemem
było nauczyć się na klasówkę, zauroczenie w Ani z 7B albo mecz derbowy z
konkurencyjną podstawówką. Jednak kiedy odwiedzam rodziców, zauważam, że ten
małomiasteczkowy klimat gdzieś zniknął, zastąpiony przez elektronikę i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z tej historii pamiętam tylko skrawek krajobrazu tamtego miejsca i tą specyficzną aurę która mu sprzyjała. Gdy byłam małym dzieckiem rodzice zabrali mnie w miejsce gdzie znajdowały się domki letniskowe. Brzmi jak zwykłe wakacje ale nie było możliwości bym w tak młodym wieku zapamiętała cokolwiek z tych dni a jednak tak się stało. W domku czułam się bezpiecznie i komfortowo ale niesamowicie bałam się go opuszczać. Wkoło niego był las do którego odczuwałam ogromną niechęć pomimo tego że od zawsze lubiłam lasy. Bardzo chciałabym znowu wrócić w tamto miejsce dla tych właśnie emocji i zamieszkać tam by przesiąknąć nimi i umieścić to miejsce dokładnie w książce którą zamierzam napisać. Myślę że las ten byłby wtedy pełen moich przerażających historii i fantastycznych stworzeń.

Z tej historii pamiętam tylko skrawek krajobrazu tamtego miejsca i tą specyficzną aurę która mu sprzyjała. Gdy byłam małym dzieckiem rodzice zabrali mnie w miejsce gdzie znajdowały się domki letniskowe. Brzmi jak zwykłe wakacje ale nie było możliwości bym w tak młodym wieku zapamiętała cokolwiek z tych dni a jednak tak się stało. W domku czułam się bezpiecznie i komfortowo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z wiekiem coraz bardziej doceniam spokój i rutynę. Męczy mnie zgiełk dużych miast i codzienny wyścig szczurów. Marzy mi się odrobina wytchnienia. Za każdym razem kiedy jestem w podróży przez kraj obserwuje mijane wioski. Nieduże domki ze swoimi kolorowymi ogrodami i szklarnie z warzywami. Po niektórych podważasz kury rozgrzebują ziemie a na pobliskich polach można dostrzec ule. Nachodzi mnie wtedy taka myśl, co jeśli rzuciłabym moje dotychczasowe życie w cholerę i zamieszkała w takim miejscu. Bo co mnie w ogóle trzyma, praca do której zwleczenie się z łóżka każdego dnia jest coraz cięższe? Zastanawiam się jak mogłaby wyglądać taka ucieczka na wieś. Mały drewniany domek z sypialnią na poddaszu. Gdzieś przy oknie, na parapecie którego wygrzewa się kot, fotel bujany a na nim niedokończona robótka na szydełku. Przy domu ogródek warzywny a trochę dalej małe pastwisko na którym pasłyby się nioski i parę uroczy miniaturowych kózek. Każdego dnia zajmowałabym się moimi zwierzętami i ogródkiem a wieczorem siadałabym w fotelu bujanym z książką lub z kłębkiem włóczki. Może kiedyś udami się spełnić to marzenie.

Z wiekiem coraz bardziej doceniam spokój i rutynę. Męczy mnie zgiełk dużych miast i codzienny wyścig szczurów. Marzy mi się odrobina wytchnienia. Za każdym razem kiedy jestem w podróży przez kraj obserwuje mijane wioski. Nieduże domki ze swoimi kolorowymi ogrodami i szklarnie z warzywami. Po niektórych podważasz kury rozgrzebują ziemie a na pobliskich polach można dostrzec...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej