Smutna to wiadomość. Dziewięćdziesiąt sześć lat to piękny wiek. Przebogata twórczość, po którą mam nadzieję jeszcze niejednokrotnie sięgać... Cóż można więcej w takim momencie powiedzieć, by nie popaść w banał i pustosłowie? – malena

Autor znanych polskim czytelnikom książek o Prowansji, kształcił się w Brighton College oraz w Harrison College na Barbados. Tę ostatnią uczelnię porzucił w wieku szesnastu lat i wrócił do Anglii, gdzie następnie imał się różnych zajęć, m.in. był kelnerem i kierowcą ciężarówki. Po ukończeniu dwudziestu jeden lat przeprowadził się do Nowego Jorku i podjął pracę w agencji reklamowej. W branży przepracował piętnaście lat. Gdy był już na samym szczycie drabiny stanowisk, doszedł do wniosku, że przestało go to bawić, po czym rzucił wszystko i wyjechał z żoną do Prowansji – z zamiarem napisania powieści.

Smutna wiadomość. Pamiętam doskonale „Farby wodne”, byłam zaskoczona, a jednocześnie zachwycona jej sposobem opowiadania rzeczywistości, nawet tej najsmutniejszej – obozowej. Pozostaje tylko wierzyć, że podobnie jak Królewna Śnieżka obudzi się w lepszym świecie :( – Kasjopeja

To bardzo smutna wiadomość po Niej pozostanie nieocenione dziedzictwo, to była Wielka Pisarka, która może stawać w szranki z Tolkienem. Czuję się, jakby znikła cząstka magii, której nic nie wypełni. Pani Ursulo, nigdy o Pani nie zapomnę...,(*) .... - Mavericus

Dzięki Jackowi Ketchumowi po latach odkryłem na nowo przyjemność z czytania horrów.
Dzięki temu pozostanie on na zawsze w mej pamięci. Rest in Peace horror boy. – czomicz

Z całą pewnością siły wyższe, jakkolwiek byśmy ich nie nazwali, opiekowały się Stephenem Hawkingiem przez te wszystkie lata. Mimo że deklarował się jako ateista ;) Przy tej chorobie jest rzeczą niemal niemożliwą, by dożył tylu lat. Zostało mu zabrane ciało, ale dostał umysł. Jeden z dwóch największych umysłów XX wieku, obok Alberta Einsteina. Nikt nie zrobił tyle dla astrofizyki (może z wyjątkiem Einsteina), co Stephen Hawking. I nikt nie zrobił tyle, byśmy my, małe ludziki, zrozumieli otaczający nas Wszechświat. To bardzo smutny dzień :( – iselor

Brytyjski pisarz, autor kryminałów historycznych, thrillerów i powieści science fiction. Pod pseudonimem P.B. Kerr tworzył również powieści dla dzieci i młodzieży. Urodził się 22 lutego 1956 w Edynburgu. Ukończył studia z zakresu prawa i filozofii na University of Birmingham. Następnie pracował jako copywriter. W 1989 roku porzucił pracę i żył tylko z pisarstwa.

Amerykańska pisarka. Pracowała jako nauczycielka, dziennikarka, wykładała także na kursach kreatywnego pisania. Jest autorką trzynastu bestsellerowych powieści, m.in. „Ostatni raz”, „Trudna miłość”, „Żona pilota” która znalazła się na liście Oprah’s Book Selection, oraz „Ciężar wody” nominowana do prestiżowej nagrody Orange Prize. Na podstawie jednej z jej książek powstał film „Ruch oporu” (2003). Swoją karierę pisarską rozpoczęła, pracując jeszcze jako nauczycielka w szkole średniej. I chociaż jedno z jej opowiadań zostało uhonorowane The O. Henry Award w 1975 roku, wiedziała, że nie może żyć tylko z pisania. Postanowiła więc zostać dziennikarką. W 1989 rozpoczęła pisanie swej pierwszej książki zatytułowanej „Eden Close”. Wkrótce potem porzuciła dziennikarstwo, w pełni poświęcając się tworzeniu kolejnych powieści. 

Tom Wolfe, a właściwie dr Thomas Kennerly, urodził się w 1931 roku w Wirginii. Swoją karierę zaczął jako dziennikarz w „New York Herald Tribune”. Uznawany jest za jednego z twórców Nowego Dziennikarstwa, który w latach 60. i 70. wprowadził do pisania reportaży techniki literackie. Dziennikarze tego nurtu odrzucali uznawaną za obiektywną formę, która wcześniej dominowała w prasie, i zaczęli opisywać wydarzenia z punktu widzenia uczestnika. Był uznanym dziennikarzem, a oprócz tego wybitnym eseistą i prozaikiem, stawianym przez krytyków obok Johna Updike`a, Normana Mailera i Johna Irvinga.

Chyba nie będzie dużą przesadą, jeżeli stwierdzę, że Roth był najwybitniejszym współczesnym pisarzem amerykańskim. „Kompleks Portnoya”, „Amerykańska sielanka”, „Spisek przeciwko Ameryce”, „Teatr Sabata”, „Wyszłam za komunistę”, „Ludzka skaza” – te wszystkie arcydzieła wyszły spod pióra tego geniusza. Dziękujemy za te i za wiele innych. Spoczywaj w pokoju... – kacper990

Akurat mam przyjemność czytać „To, co najlepsze” – smutny zbieg okoliczności. Autor bardzo nieoczywisty, nie zawsze potrafiący – przynajmniej mnie – zainteresować na tyle, bym nie patrzył, ile zostało do końca opowiadania, ale potrafiący również „dowalić” czymś tak wspaniałym jak „Nie mam ust, a muszę krzyczeć”. – strategos

Czy Naipaul był geniuszem? Nie wiem. Jego proza jest bardzo oryginalna, dziwna, nieoczywista, nieschematyczna i dotyka uniwersalnych wartości, ludzkiej samotności, a zwłaszcza problemów tożsamości. Natomiast jego życie, poglądy polityczne, stosunek do kobiet, wzbudzały wiele kontrowersji. – awita

Autentycznie przykro mi się zrobiło, gdy się dowiedziałam o jej śmierci. „Sagę o Ludziach Lodu” podczytuję już od dłuższego czasu, pozwala mi przenieść się w zupełnie inny, lepszy świat. Margit Sandemo była niesamowitą osobą i wiele dała ludziom swoim pisarstwem. Spoczywaj w pokoju, Margit. – Halya