Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pomyślał, że jego litość wobec nie zajętych miłością jest równie naiwnie mlodzieniaszkowata, jak ongiś pogarda wobec niezaangażowanych w konspirację. Widocznie szacunek budzą w człowieku wyłącznie sprawy i rzeczy skazane na stracenie." Szczęśliwi torturowani

"Pomyślał, że jego litość wobec nie zajętych miłością jest równie naiwnie mlodzieniaszkowata, jak ongiś pogarda wobec niezaangażowanych w konspirację. Widocznie szacunek budzą w człowieku wyłącznie sprawy i rzeczy skazane na stracenie." Szczęśliwi torturowani

Nigdy wcześniej nie spotkałam się z tak pięknymi opisami kobiet - wyjątkowa wrażliwość Dostojewskiego objawia się w nich z całą swoją mocą. Opowiadania są pełne łagodności, wnikliwej obserwacji ludzi i przyrody, a także rozbrajającej, niemal dziecięcej emocjonalności. Idealna lektura dla osób nieoswojonych z czytaniem o miłości - ten zbiór przekona każdego, że temat wciąż może być ciekawy i inspirujący.

Nigdy wcześniej nie spotkałam się z tak pięknymi opisami kobiet - wyjątkowa wrażliwość Dostojewskiego objawia się w nich z całą swoją mocą. Opowiadania są pełne łagodności, wnikliwej obserwacji ludzi i przyrody, a także rozbrajającej, niemal dziecięcej emocjonalności. Idealna lektura dla osób nieoswojonych z czytaniem o miłości - ten zbiór przekona każdego, że temat wciąż...

Przepiękne utwory, pełne miłości i melancholii. Czuć w nich głęboką inspirację mitologią, naturą, literaturą i muzyką klasyczną. Najbardziej spodobały mi się "Kronika Olsztyńska" oraz "Noctes Aninenses", z którego pochodzi poniższy fragment:

"Noc tańczy

Nawet ćmy zadrzemały przy lampie
i świerszcz zamilkł, i ogród zamilkł -
bo tańczyła noc wokół klombu,
potrząsając bransoletami;

kurz muzyczny spod stóp jej wypryskał
i z bolesnym blaskiem frunął od nas;
szmaragdowe toczyły koliska
raz wraz w górę rzucane ramiona.

Nagle irys pod płotem zakwitł
i zapatrzył się w nocy źrenice,
z domków swoich wyszły senne szpaki,
by choć spojrzeć na tanecznicę (...)"

Przepiękne utwory, pełne miłości i melancholii. Czuć w nich głęboką inspirację mitologią, naturą, literaturą i muzyką klasyczną. Najbardziej spodobały mi się "Kronika Olsztyńska" oraz "Noctes Aninenses", z którego pochodzi poniższy fragment:

"Noc tańczy

Nawet ćmy zadrzemały przy lampie
i świerszcz zamilkł, i ogród zamilkł -
bo tańczyła noc wokół klombu,
potrząsając...

Po przeczytaniu tej książki mogę z całą pewnością stwierdzić, że Różewicz był po prostu genialnym pisarzem. Zachwycił mnie już poezją (szczególnie debiutanckim tomem pt. "Niepokój"), oraz dramatami, a po ukończeniu "Śmierci..." również prozą. Ta krótka powieść to ciekawa podróż wgłąb umysłu zwyczajnego człowieka - jednocześnie bliska sercu i zaskakująca w swej wymowie.

"Oczywiście nikogo nie można zmuszać, aby podziwiał piękno, to nie jest kara, to jest łaska. Ale czy my, ludzie nowocześni, jesteśmy godni tej łaski?"

Po przeczytaniu tej książki mogę z całą pewnością stwierdzić, że Różewicz był po prostu genialnym pisarzem. Zachwycił mnie już poezją (szczególnie debiutanckim tomem pt. "Niepokój"), oraz dramatami, a po ukończeniu "Śmierci..." również prozą. Ta krótka powieść to ciekawa podróż wgłąb umysłu zwyczajnego człowieka - jednocześnie bliska sercu i zaskakująca w swej...

Niezwykłość Charliego Chaplina polega na tym, że zdawał sobie sprawę z tego, że nie istnieje doskonałość. W momencie, gdy stajesz się doskonały, nie jesteś w stanie zaczarować nikogo, nawet śmierci. To właśnie niedociągnięcia, wady i niedoskonałości pokazują innym, że jesteśmy ludźmi, takimi samymi, jak oni. Po co więc przejmować się niskim wzrostem, pokracznym chodem, czy śmiesznym akcentem, skoro można te cechy wykorzystać i celebrować, pokazując tym samym dystans do siebie i otaczającego świata? W taki właśnie sposób powstaje Włóczęga – jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci w historii światowej kinematografii.

Więcej: http://stronaokulturze.pl/2015/05/23/godnosc-nedzarza-historia-zycia-charliego-chaplina/

Niezwykłość Charliego Chaplina polega na tym, że zdawał sobie sprawę z tego, że nie istnieje doskonałość. W momencie, gdy stajesz się doskonały, nie jesteś w stanie zaczarować nikogo, nawet śmierci. To właśnie niedociągnięcia, wady i niedoskonałości pokazują innym, że jesteśmy ludźmi, takimi samymi, jak oni. Po co więc przejmować się niskim wzrostem, pokracznym chodem, czy...

Niesamowita powieść o niezwyciężonej potędze wyobraźni. Rzeczywistość głównego bohatera - samotnego jąkały, dla którego jedynym powodem do dumy było to, "że ludzie go nie rozumieją" - nigdy nie mogłaby się równać z bogactwem jego świata wewnętrznego. Mizoguchiego zawiodły relacje z ludźmi - zakłamaną matką, podłymi kolegami, grzesznym opatem i kobietami, nie odnalazł również satysfakcji w filozofii zen (przynajmniej nie tej wykładanej w świątyni, czy na uniwersytecie), ani w mnogości japońskiej sztuki i kultury, która go otaczała. Był wciąż głodny, nienasycony - nie wystarczało mu spokojne morze - szukał sztormu, zniszczenia, czegoś szczerego i życiodajnego. Nawet Złota Pagoda, która była dla młodzieńca wzorem wszelkiego piękna, błyszczała najjaśniej jedynie w jego własnym umyśle. Powieść Mishimy to wielowymiarowa metafora ludzkiego buntu przeciw zakłamaniu i bezmyślnym przyjmowaniu rzeczywistości, to także hołd dla wielu japońskich tradycji i według mnie, piękna lekcja prawdziwego buddyzmu zen - ukrytego w kontakcie z naturą i w niezasłużonym cierpieniu, które należy w sobie zniszczyć, by poczuć się naprawdę wolnym.

Niesamowita powieść o niezwyciężonej potędze wyobraźni. Rzeczywistość głównego bohatera - samotnego jąkały, dla którego jedynym powodem do dumy było to, "że ludzie go nie rozumieją" - nigdy nie mogłaby się równać z bogactwem jego świata wewnętrznego. Mizoguchiego zawiodły relacje z ludźmi - zakłamaną matką, podłymi kolegami, grzesznym opatem i kobietami, nie odnalazł...

Najpiękniejsza książka o człowieku i wszystkim, co jest z nim związane. Znajdziemy w niej eseje o buncie, wierze, czy absurdzie, notatki o literaturze i filozofii, cenne artykuły i listy na temat wojny, mnóstwo cytatów, szkice dzieł, piękne opisy, oraz celne spostrzeżenia, ale przede wszystkim miłość do świata i walkę "pospolitego człowieka" o normalne życie i szczęście. "Eseje" to mój ulubiony zbiór utworów Camusa, to książka, która pobudza do myślenia i do której nie sposób nie wracać, choćby po jedno krótkie zdanie.

Najpiękniejsza książka o człowieku i wszystkim, co jest z nim związane. Znajdziemy w niej eseje o buncie, wierze, czy absurdzie, notatki o literaturze i filozofii, cenne artykuły i listy na temat wojny, mnóstwo cytatów, szkice dzieł, piękne opisy, oraz celne spostrzeżenia, ale przede wszystkim miłość do świata i walkę "pospolitego człowieka" o normalne życie i szczęście....

Genialne "Muchy", zaskakujące "Przy drzwiach zamkniętych".

Genialne "Muchy", zaskakujące "Przy drzwiach zamkniętych".

"Są dwa rodzaje, ja wybrałem szczęście zabójców. Gdyż jestem szczęśliwy. Był czas, gdy sądziłem, żem osiągnął sam ostateczny kraniec bólu. Otóż nie, można iść jeszcze dalej. Na samym końcu jest szczęście bezpłodne i wspaniałe."

"Są dwa rodzaje, ja wybrałem szczęście zabójców. Gdyż jestem szczęśliwy. Był czas, gdy sądziłem, żem osiągnął sam ostateczny kraniec bólu. Otóż nie, można iść jeszcze dalej. Na samym końcu jest szczęście bezpłodne i wspaniałe."

Zdecydowanie jedna z najlepszych książek, jakie było mi dane do tej pory przeczytać. Powieść jest napisana pięknym, niemal poetyckim językiem. Każde zdanie to odrębne dzieło sztuki. Należy również pochwalić wspaniałe tłumaczenie p. Marii Skibniewskiej. W "Wiwisekcji" jest wszystko - cierpienie, pasja, miłość, samotność, poświęcenie, szaleństwo i poszukiwanie prawdy. Polecam nawet najbardziej wymagającym Czytelnikom!
"Bóg Wiwisektor - Bóg Artysta - Bóg"

Zdecydowanie jedna z najlepszych książek, jakie było mi dane do tej pory przeczytać. Powieść jest napisana pięknym, niemal poetyckim językiem. Każde zdanie to odrębne dzieło sztuki. Należy również pochwalić wspaniałe tłumaczenie p. Marii Skibniewskiej. W "Wiwisekcji" jest wszystko - cierpienie, pasja, miłość, samotność, poświęcenie, szaleństwo i poszukiwanie prawdy. Polecam...