Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeszcze nigdy nie miałem tak wielkich trudności,co do oceny książki... Niewiele z tej książki zapamiętałem,ale zrobię,co mogę.
Zacznijmy od tego,że dogłębnie są tu opisane metody rusyfikacji od najmłodszych lat.Są tu pokazane postawy patriotyczne,a nawet antypatriotyczne oraz jak walczono z zaborcą po cichu i to był dobry pomysł.Historia zapisana jakoś w tle,z boku,ale fragment o powstańcu z lasu był dość ciekawy.Sporo informacji opisowych jest także co do postaci,ale tu autor przesadził.I faktycznie-za mało dialogów.Akcja jest tak powolna...że aż za szybka-przeskakujemy rozdziałami z roku na rok,a jednocześnie ciągną się niemiłosiernie wspomniane opisy.Zawiewa tu nudą i szkolne drobnostki szybko nużą,ale sytuację poprawia słynna recytacja"Reduty",która była piękna,ale nie pociekła mi ani jedna łza i nie byłem specjalnie poruszony(zapewne przez wcześniejszą fabułę). Tak,wiem pewnie myślicie teraz,że jestem jakiś okrutny czy coś i u byś się gorzko pomylił-po prostu widziałem już wiele rzeczy i nie byłem nastawiony na takie wydarzenie(i w ogóle,to ten wiersz wcześniej już zrobił na mnie wrażenie,ale to było dawniej).
Ciekawszymi momentami były też:"zemsta"na profesorze,tajne spotkania i jego wybryki z dzieciństwa.
Co do przeżyć wewnętrznych,to nazwę to po prostu"samo życie"-smutek, radość,żal,udawanie itp.Tu można dostrzec element autobiograficzny-zapewne to wydarzenia oryginalne,w których autor brał udział,lub był ich"widzem".Czasem rzeczywiście warto było by warto"wejść do książki"i wrzasnąć mu do ucha,"co ty tu robisz?!".Tylko pozostaje pytanie-czy by się obudził??Nierozwiązany wątek miłosny opisany w zachęcający sposób,przynosi rozczarowanie-nie dowiemy się,co się stanie dalej,czy ją spotka,czy będzie miał inną-życie trwa.
Dojrzewanie podobało mi się,ale trwało jakoś tak przelotnie i nigdy nie wiedziałeś,ile już ma lat i do której klasy chodzi,żadnych szczególnych wydarzeń i ciągłe opisy.Czy naprawdę nie dało się inaczej?
Atmosfera,środowisko i perspektywa miały być zachętą,ale mnie lekkomyślność i zachowanie niektórych uczniów były odrzucające,lekkomyślne oraz beztroskie-i tak niestety jest w rzeczywistości. Jednakże nie jest to zły element tej powieści,a na pewno przeciwnie i cieszę się,że autor nie opisał mi swoich zmagań,jako dorosły.Na dwoje babka wróżyła...
Nie pragnę podważać talentu pisarskiego Żeromskiego,ale niektórych ta lektura może zniechęcać i po przeczytaniu"Kamieni na szaniec"stwierdzam,iż dało się to zrobić lepiej[znów czepiam się opisów],ale dla tych,którzy ponad wszystko cenią sobie patriotyzm-jak najbardziej polecam.Przesłanie wyraźnie mówi o walce o naszą ukochaną Polskę i to jest najważniejsze.

Jeszcze nigdy nie miałem tak wielkich trudności,co do oceny książki... Niewiele z tej książki zapamiętałem,ale zrobię,co mogę.
Zacznijmy od tego,że dogłębnie są tu opisane metody rusyfikacji od najmłodszych lat.Są tu pokazane postawy patriotyczne,a nawet antypatriotyczne oraz jak walczono z zaborcą po cichu i to był dobry pomysł.Historia zapisana jakoś w tle,z boku,ale...

Według mnie,to najlepszy jak do tej pory tom z cyklu-od pięknej jak zawsze okładki,do niebanalnej akcji.
Więc nie dość,że Torak został tytułowym Wyrzutkiem(a jest to coś gorszego niż sam umarły)i nikt mu nie ma prawa pomóc-nawet sam Fin-Kedinn-oraz wszyscy muszą na niego polować,to jeszcze ujawnia się głęboko skrywany sekret Renn,aa na dodatek bohater zapadł na tajemniczą chorobę,a gdzieś w okolicy czai się na niego podstępna i wyjątkowo chytra Pożeraczka Dusz.Musi więc ukrywać się i walczyć o przetrwanie,ale przez stan swojego zdrowia traci kontakt z samym Lasem i wszystko się pogarsza.Okazuje się,że nawet współplemieńcy z jego klanu nie mają prawa mu pomóc,z nieprzewidzianych okoliczności.Na szczęście wbrew zakazom opiekuna,zagrożeniu i konsekwencjom,jego przyjaciółka-Renn-oraz kuzyn klanowy-Bale-próbują go odnaleźć i pomóc w walce.
Mroczny klimat i genialnie opanowana przez autorkę"mowa natury" sprawiają,że nawet czasy nie odrzucają od przeczytania,a wręcz przeciwnie!Obecne są także udane opisy emocjonalne.
Jak zwykle dołączona mapka,bardzo pomaga czytelnikowi w podróży po mrocznych i pełnych tajemniczości czasach.

Według mnie,to najlepszy jak do tej pory tom z cyklu-od pięknej jak zawsze okładki,do niebanalnej akcji.
Więc nie dość,że Torak został tytułowym Wyrzutkiem(a jest to coś gorszego niż sam umarły)i nikt mu nie ma prawa pomóc-nawet sam Fin-Kedinn-oraz wszyscy muszą na niego polować,to jeszcze ujawnia się głęboko skrywany sekret Renn,aa na dodatek bohater zapadł na tajemniczą...

Po raz kolejny zdumiewają mnie niektóre komentarze:ciężka?-weź encyklopedię;nudna?-{patrz punkt poprzedni}niby czemu? Co najwyżej przy przesadnych opisach historycznych,o których powinni doczytywać się chętni.Tyle było tych ekranizacji,ale sama książka zaskakiwała mnie najbardziej;przewidywalna?-a który przewidział bez czytania,że się tory skończą,że pan Fogg będzie musiał kupić słonia,że Obieżyświat parokrotnie zaginie i całą resztę perypetii?;za dużo wyjaśnień?[przypisy boczne]-w czym to ma niby przeszkadzać i kto każe je czytać?Z resztą w moim wydaniu-o ironio losu!-było ich ZDECYDOWANIE za mało(1 lub maksimum 2)i książka,ze względu na stary język,stawała się trudniejszą do rozszyfrowania,co mi lekko przeszkadzało.
Autor wręcz krzyczał do nas,jak bardzo niektórzy bohaterowie są stereotypowi-pan Fileas i Obieżyświat głównie-drugoplanowe zaś postacie dość przerysowane.Dżentelmen jak automat,czy chronometr-bez emocji,nie naturalnie spokojny i flegmatyczny,chociaż jedyną odskocznią była opiekuńczość (a potem zaś miłość)względem Audy,co zbija mnie z tropu.Cóż...zdażały się bardziej zdumiewające przypadki niż nadnaturalny stoicyzm.Na dodatek do bólu naiwny i lekkomyślny lokaj-Francuz,ale ten miał większy"krajobraz"otaczających go emocji i uczuć-po prostu człowiek. Mimo wszystko,rekord w irytowaniu mnie pobił inspektor Fix-to po prostu arcymistrz w tej sztuce[ten kto czytał,już wie,o co chodzi]!Zachowanie Induski Audy?Nic dziwnego-nie chce sprzeciwiać się komuś,kto uratował jej życie i pokochała pana Fogga,mimo jego charakteru.Bezbarwna?Pozornie-co ma niby powiedzieć niedoszła ofiara maniaków religijnych,gdy proponuje jej się ratunek?
Czegoś też tu nie rozumiem: 20 tys. funtów zabrał na podróż,drugie tyle dał w zastaw.Z podróży został mu 1 tys. i wygrał zakład,więc plus 20 tys.-nic nie wygrał??Z jednej strony tak,a z drugiej nie-w końcu to jego pieniądze.Jeśli ktoś będzie wiedział,to proszę o odpowiedź.
Ta książka doskonale uczy,że zawsze jest jakieś wyjście z sytuacji i nie wolno się poddawać-za to duży plus.
Co do wspomnianej sytuacji,gdy pan Fogg powiedział,iż ma serce,gdy jest na to czas,to według mnie bohater po prostu się tłumaczył,że każdą sekundę ma rozplanowaną i nie ma w niej czasu na emocje,bo powodują tylko problemy(ale ja myślę,że pan Fileas po prostu się zauroczył i że pod tą twardą skorupą stoicyzmu kryje się ciepłe serce-dowodzi temu akcja,gdy chciał zaryzykować własne życie bezpośrednio i skoczyć z nożem między maniaków religijnych).
Może i się nie znam,ale dla mnie najzabawniejsze było to,że otumaniona jakimś narkotykiem Induskę jeszcze dodatkowo upijali wódką!
Do moich ulubionych się nie zalicza,ale Verne potrafi zaskoczyć czytelnika(w żadnej adaptacji filmowej tego nie dojrzałem)i za to daję mu tak wysoką notę.

Po raz kolejny zdumiewają mnie niektóre komentarze:ciężka?-weź encyklopedię;nudna?-{patrz punkt poprzedni}niby czemu? Co najwyżej przy przesadnych opisach historycznych,o których powinni doczytywać się chętni.Tyle było tych ekranizacji,ale sama książka zaskakiwała mnie najbardziej;przewidywalna?-a który przewidział bez czytania,że się tory skończą,że pan Fogg będzie musiał...