Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miedzianki już nie ma. Są jeszcze ludzie, którzy ją pamiętają, ale ich też coraz mniej. Jeśli ktoś za 20-30 lat przyjedzie w to miejsce, może się nie zorientować, że kiedyś był tu kościół, pałac, browar i kilkadziesiąt kamieniczek. Miasteczko miało pecha i na to już się nic nie poradzi. Takich miasteczek pewnie można znaleźć więcej. Książka Filipa Springera to nie tylko opis historii tego pecha, ale przede wszystkim pomnik, memento, dowód istnienia. Dokument, który wprawia w zadumę. Bo jeśli nawet nie każdy musiał zostawić dom i patrzeć jak w jego miejscu po latach pasą się krowy, to przecież każdy z nas ma gdzieś swoją małą Miedziankę.

Miedzianki już nie ma. Są jeszcze ludzie, którzy ją pamiętają, ale ich też coraz mniej. Jeśli ktoś za 20-30 lat przyjedzie w to miejsce, może się nie zorientować, że kiedyś był tu kościół, pałac, browar i kilkadziesiąt kamieniczek. Miasteczko miało pecha i na to już się nic nie poradzi. Takich miasteczek pewnie można znaleźć więcej. Książka Filipa Springera to nie tylko...

Portret środowiska gejowskiego, który należy odbierać z dystansem i uśmiechem. Wiele tu prawdy, ale na pewno nie o wszystkich gejach pod słońcem. Wiele humoru, który rozbawi każdego, kto nie spojrzy na książkę jak na dokument o demoralizacji i zwyrodnieniu. Takim na pewno nie jest.

Portret środowiska gejowskiego, który należy odbierać z dystansem i uśmiechem. Wiele tu prawdy, ale na pewno nie o wszystkich gejach pod słońcem. Wiele humoru, który rozbawi każdego, kto nie spojrzy na książkę jak na dokument o demoralizacji i zwyrodnieniu. Takim na pewno nie jest.

Książka, którą się nie tyle czyta co oswaja. Opowieść, która nikogo nie pozostawi obojętnym na los kraju, na historię ludzi, na dramat tamtego świata. Choć razem z autorką jesteśmy gośćmi w obcym kulturowo regionie, razem z nią zaczynamy go coraz lepiej rozumieć i akceptować. Zaczynamy też coraz mocniej przeżywać każde nieszczęście które spada na mieszkańców tej trudnej do życia krainy. "Dobra pustynia" to książka po której Afganistan dla nikogo nie będzie już tylko nazwą z wiadomości, albo podręczników historii.

Książka, którą się nie tyle czyta co oswaja. Opowieść, która nikogo nie pozostawi obojętnym na los kraju, na historię ludzi, na dramat tamtego świata. Choć razem z autorką jesteśmy gośćmi w obcym kulturowo regionie, razem z nią zaczynamy go coraz lepiej rozumieć i akceptować. Zaczynamy też coraz mocniej przeżywać każde nieszczęście które spada na mieszkańców tej trudnej do...