Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książce nie można odmówić pomysłu. Osiemnastowieczny Londyn, aptekarka ważącą trucizny dla zdradzonych i skrzywdzonych kobiet - zapowiadało się całkiem nieźle.
Jednak na tym się skończyło. Autorka dokonała czegoś wręcz niemożliwego - stworzyła najbardziej bezmyślne postaci kobiece, jakie się tylko dało.
Bohaterka z teraźniejszości, nie potrafi nic ale to zupełnie nic, a jednak w trzy dni rozwiązuje zagadkę z przeszłości - udaje jej się wszystko, do takiego stopnia, że nawet mimo najszczerszych chęci niemożliwe jest w to uwierzyć. I jeszcze obarcza siebie winą za błędy swojego męża a na koniec dosłownie wyrzuca odkrycie naukowe w błoto, czapki z głów.
Z kolei postaci z przeszłości są bardzo płaskie, cała osobowość aptekarki pochodzi z jednego zdarzenia w jej życiu, bohaterka kompletnie się nie rozwija. Natomiast jej mała towarzyszka jest kompletnie pozbawiona pomyślunku, który na jej szczęście w tym uniwersum nie jest potrzebny do osiągnięcia sukcesu.
I tak jak bardzo podobał mi się pomysł na opowieść, tak uważam że ciężko było o gorszą jego realizację.
Jedyną zaletą, jaką tu widzę jest to, że mam ochotę sięgnąć po powieści autorów z minionych epok, aby przeczytać jakąś lepszą literaturę traktującą o tamtych czasach.

Książce nie można odmówić pomysłu. Osiemnastowieczny Londyn, aptekarka ważącą trucizny dla zdradzonych i skrzywdzonych kobiet - zapowiadało się całkiem nieźle.
Jednak na tym się skończyło. Autorka dokonała czegoś wręcz niemożliwego - stworzyła najbardziej bezmyślne postaci kobiece, jakie s...

Rozwiń Zwiń

Historia zapowiadała się ciekawie - mamy mnóstwo elementów zaczerpniętych z chińskiej historii i legend - chociażby tradycję krepowania stóp czy nawiązania do słynnych chińskich postaci.

Pierwszą część czyta się z zapartym tchem, fascynuje nas nowy przedstawiony świat, chcemy się jak najwięcej o nim dowiedzieć. Niestety im dalej w las, tym bardziej rozwodniona i zwyczajnie nudna staje się cała opowieść.

Nie przypadł mi do gustu sposób pisania przez Xinran Jay Zhao. Świat przedstawiony jest za mało precyzyjny, opisy są za mało szczegółowe, aby osoby, które cenią sobie każdy detal mogły dobrze wyobrazić sobie wykreowaną rzeczywistość.

Główna bohaterka teoretycznie kreowana jest na silną i niezależną kobietę, ale zaprzecza temu większością swoich zachowań - typowy przypadek damy w opałach. Dochodzi do tego jeszcze przedziwny trójkąt miłosny, w którym relacje nie mogły być płytsze i cięższe do uwierzenia.

Zakończenie historii, a raczej 'cliffhanger' który jest serwowany czytelnikowi, nieco wynagradza przeciętny środkowy akt. Nie wystarcza to jednak aby zachęcić mnie do sięgnięcia po kontynuację.

Uważam, że ta książka lepiej pasowałaby na scenariusz filmu. Wydaje mi się, że na podstawie tej historii, wersja na dużym ekranie wypadłaby o wiele lepiej niż wersja na papierze.

Rozczarowanie to mogę porównać do rozczarowania 'Wojnami makowymi' - ciekawy świat zbudowany na wzór i podobieństwo Chin, jednak ciągle bohaterom brakuje krwi i kości, a fabule więcej dynamiki i polotu.

Historia zapowiadała się ciekawie - mamy mnóstwo elementów zaczerpniętych z chińskiej historii i legend - chociażby tradycję krepowania stóp czy nawiązania do słynnych chińskich postaci.

Pierwszą część czyta się z zapartym tchem, fascynuje nas nowy przedstawiony świat, chcemy się jak naj...

Rozwiń Zwiń

Zaczyna się całkiem nieźle i czyta na początku z szczerym zainteresowaniem. Jednak w okolicach czwartego męża książka zaczyna się dłużyć i staje się przewidywalna - schemat każdego małżeństwa jest mniej więcej taki sam, a odkąd już znamy bohaterkę lepiej, jesteśmy w stanie przewidzieć aż za dużo.

Jedynie pod koniec książka wraca w nieco ciekawsze rejony, więc na zakończenie zostawia nas z trochę cieplejszymi odczuciami.

Zaczyna się całkiem nieźle i czyta na początku z szczerym zainteresowaniem. Jednak w okolicach czwartego męża książka zaczyna się dłużyć i staje się przewidywalna - schemat każdego małżeństwa jest mniej więcej taki sam, a odkąd już znamy bohaterkę lepiej, jesteśmy w stanie przewidzieć aż z...

Rozwiń Zwiń

Autobiograficzna opowieść japońskiej dziennikarki, która na początku lat dwutysięcznych posyła swojego adoptowanego syna do prywatnej japońskiej podstawówki.

Kumiko Makihara relacjonuje przebieg codziennych zmagań z japońską mentalnością oraz systemem edukacji, między innymi absurdalnymi egzaminami wstępnymi, nauczycielami starej daty oraz wszechobecną rywalizacją i porównywaniem uczniów.

Książkę czyta się w błyskawicznym tempie, najszybszym czytelnikom zapewne wystarczy na nią jedno popołudnie.

Czasami realia japońskiej edukacji były dla mnie tak absurdalne, że ciężko mi było w nie uwierzyć, nieustannie jednak wzbudzało to moja dalszą ciekawość i chęć kontynuowania lektury.

Jedyne co, to z każdym rozdziałem czułam narastającą niechęć do autorki i jej zachowania - mimo tego, iż ciągle podkreślała w jakiej ciężkiej jest sytuacji, czuć było jej uprzywilejowaną pozycję, w tym zaplecze finansowe w postaci majątku rodziców, możliwość bycia mamą na pełen etat, swobodę przeniesienia się do Stanów, dlatego też ciężko było mi współczuć jej w którymkolwiek momencie. Najbardziej żal czytelnikowi jej syna, skazanego ten eksperyment i matkę niezwracającą uwagi na jego coraz większe problemy. Bardzo liczyłam na kilka słów z perspektywy chłopca na koniec książki, jak zapatruje się na całą sytuację z perspektywy czasu, jednak autorka poprzestała na fragmentach z dziennika, który jej syn pisał w podstawówce.

Książka na pewno warta lektury dla tych, którzy chcą się co nieco więcej dowiedzieć o japońskiej kulturze i systemie szkolnictwa.

Autobiograficzna opowieść japońskiej dziennikarki, która na początku lat dwutysięcznych posyła swojego adoptowanego syna do prywatnej japońskiej podstawówki.

Kumiko Makihara relacjonuje przebieg codziennych zmagań z japońską mentalnością oraz systemem edukacji, między innymi absurdalnymi ...

Rozwiń Zwiń

Książka, podzielona na dziewięć rozdziałów (zwojów), w każdej odsłonie przybliża nam inną bestię, która zamieszkuje miasto Yong'an. W mieście tym koegzystują ze sobą ludzie i bestie, jednak nie jest to współistnienie na zasadzie partnerstwa. W zależności od przydatności danego gatunku, stusunek ludzi do nich może być zupełnie różny. Narratorka opowieści jest pisarką, która opowiadając historie napotykanych bestii, równocześnie kawałek po kawałku odkrywa prawdę o swoim pochodzeniu.

Struktura każdego rozdziału była bardzo ciekawie pomyślana. Na początku zawsze dostajemy krótki opis kolejnego gatunku bestii, podstawowe informacje o wyglądzie, ulubionym jedzeniu, zachowaniu, następnie los głównej bohaterki splata się z przedstawicielem tego gatunku, dowiadujemy się nowych, często zaskakujących rzeczy zarówno o nim, jak i często też o głównej bohaterce i jej bliskich, a na koniec ponawiany jest opis z początku, z tym, że ze zaktualizowaną wiedzą.

Bardzo podobało mi się także tłumaczenie bezpośrednio z języka chińskiego. Mimo, że nie było przypisów, to często tłumaczenia na przykład chińskich imion czy nazw zostały wplecione w tekst. W posłowiu dowiadujemy się także o tym, że w jednym rozdziale akcja została delikatnie zmieniona tak, aby zachować sens zagadki słownej niemożliwej do przetłumaczenia z języka chińskiego, co zostało bezpośrednio skonsultowane z autorką. Po koślawych tłumaczeniach książek azjatyckich pośrednio z języka angielskiego jest to podejście godne wyróżnienia.

Same historie były dość ciekawe, jednak po przeczytaniu wszystkich w ciągu jednego tygodnia mam wrażenie, że zlały mi się one w jedną całość i nie potrafiłabym przywołać żadnej z nich. Każda była zaskakująca, ale w podobny sposób, także mniej od mniej więcej połowy powieści kolejne odkrycia zaskakiwały coraz mniej.

Najdziwniejszą rzeczą w całej książce było dla mnie to, że znowu poczułam się jakbym czytała lekturę w liceum - czułam że w książce jest cała masa ukrytego przekazu, symboli, każda bestia ma swoje znaczenie, jednak było tego tak dużo, że ciężko mi było odkryć wszystkie znaczenia. Najchętniej przeczytałabym ta książkę w wersji z opracowaniem, albo przeczytała gdzieś dostępną szczegółową interpretację, i wtedy mogłabym przeczytać tą książkę jeszcze raz, aby w pełni docenić wszystkie aluzje zarówno te uniwersalne, jak i te nawiązujące do historii i społeczeństwa Chin.

Dlatego też powrócę do tej książki po jakimś czasie, by jeszcze raz spróbować lepiej ją zrozumieć i docenić.

Książka, podzielona na dziewięć rozdziałów (zwojów), w każdej odsłonie przybliża nam inną bestię, która zamieszkuje miasto Yong'an. W mieście tym koegzystują ze sobą ludzie i bestie, jednak nie jest to współistnienie na zasadzie partnerstwa. W zależności od przydatności danego gatunku, st...

Rozwiń Zwiń

Zbiór ośmiu opowiadań przedstawiających historie Koreanek w różnym wieku, o różnym zawodzie i statusie. Historie mało spektakularne, opowiadające o codziennych problemach, smutkach, ale także marzeniach zwykłych Koreanek.

Jak to że zbiorami opowiadań bywa, odbiór każdego z nich może być zupełnie inny. Na początku ciężko było mi wbić się w kilka z nich, jednak z czasem coraz bardziej trafiały w mój gust.

Do moich ulubionych zdecydowanie należy historia o córce, której ojciec na starość postanowił porzucić rodzinę (Uciekinier), opowiadanie o niezastąpionej pracownicy (Panna Kim wie), opis związku dwójki gimnazjalistów podczas pandemii (Szczenięca miłość 2020), a najbardziej list pisany przez dziewczynę do niedoszłego narzeczonego (Drogi Oppa).

Druga połowa niespecjalnie zapadła mi w pamięć, jednak myślę, że pośród tych ośmiu opowiadań każdy znajdzie coś dla siebie.

Największe zastrzeżenia mam jednak nie do książki, ale do jej wydania. Rozumiem, że tłumaczenia z angielskiego są znacznie tańsze niż z oryginału, niestety często w ten sposób traci się nieco na przekazie. Tytuł 'Panna Kim wie' to tytuł nie tylko jednego z opowiadań, ale także z niewiadomych mi powodów tytuł całości. Koreański tytuł (우리가 쓴 것) można przetłumaczyć jako "to, co napisałyśmy" - uważam ten tytuł za o wiele trafniejszy, ponieważ każde opowiadanie napisane jest w pierwszej osobie w perspektywy bohaterki i "to, co napisały" o swoich doświadczeniach pozwala nam spojrzeć na życie z różnych perspektyw.

Problem z tłumaczeniem był też widoczny w rozdziale "Drogi Oppa", kiedy w przedziwny sposób do adresata listu boheterka zwraca się na zmianę w drugiej i trzeciej osobie.

Kolejnym minusem wydawniczym jest kompletny brak przypisów - myślę, że dobrze byłoby objaśniać nazwy potraw, czy pojęcia takie jak oppa, unnie, trot czy hagwon, żeby książką mogły zainteresować się także osoby jeszcze niezaznajomione z koreanską kulturą.

Mimo niedociągnięć wydawniczych uważam, że warto sięgnąć po tą książkę.

Zbiór ośmiu opowiadań przedstawiających historie Koreanek w różnym wieku, o różnym zawodzie i statusie. Historie mało spektakularne, opowiadające o codziennych problemach, smutkach, ale także marzeniach zwykłych Koreanek.

Jak to że zbiorami opowiadań bywa, odbiór każdego z nich może być z...

Rozwiń Zwiń