Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“- Witajcie w waszym najgorszym koszmarze.” Dosłownie. Cześć! Niestety muszę przyznać, że “Żelazna Wdowa” jest moim pierwszym rozczarowaniem tego roku. Historia Zetian zapowiadała się naprawdę ciekawie. Chcąca zemsty bohaterka decyduje się zaryzykować swoim życiem a później zostaje skazana na bycie partnerką najniebezpieczniejszego pilota jakiego widziano od dwustu lat! Przecież to brzmi jak hit! No niestety. Początkowo może faktycznie wszystko jest świetnie. Świat, który wykreowano prezentuje się okazale a system Poczwarek - choć nieco chaotycznie opisany – zdaje się być niezłym polem do manewru, ale... No właśnie pojawia się jakieś, ale i w tym przypadku jest ono dość duże. Mniej więcej od momentu, w którym Zetian wymawia zawarte na samej górze słowa wszystko jakby zaczyna się sypać. Mówi je od tak – to warto zaznaczyć - bo początkowo w sumie nie ma żadnych ambitnych planów. Poza tym, aby przeżyć. Po jej popisie zostaje przydzielona do Li Shimina, aby jakkolwiek okiełznał jej nową energię. Wiemy o nim same najgorsze rzeczy od poczatku powieści. Brutalny morderca, najgroźniejszy wojownik, nieliczący się z życiem konkubin-pilotek, które poświęca za każdym razem. Cytując; “mu nie dawano dziewcząt, mu składano je w ofierze”. To niestety kolejna postać z niewykorzystanym potencjałem. Dosłownie autorzy robią z niego taką ciamajdę, że to się w głowie nie mieści. Jest non stop pogrążony w żałobie, uzależniony od alkoholu i w sumie to sam nie wie jak dochodzi do tego, że jest tak dobrym wojownikiem. A jeżeli tego by było mało to nie ma ŻADNYCH pobudek! Ktoś go tam szantażował i już wszystko można mu wybaczyć. Czytając tą powieść miałam wrażenie, że autorzy robili wszystko, aby przypadkiem czytelnik go nie znienawidził, przez co wyszedł bardzo kartonowo i odezwał się może z trzy razy w tym dwa, aby skomplementować główną bohaterkę. No błagam. Druga niesamowicie irytująca postać w tej książce to Yizhi – jego cała osobowość sprowadza się do tego, że zakochany jest w głównej bohaterce. A no i jest niesamowicie przystojny. Co do fabuły tu też niestety mam zastrzeżenia. Bohaterowie, bowiem nie napotkali na swojej drodze prawie żadnej przeszkody (w finale się jedna pojawia, ale (zaskoczenie!) niesamowicie szybko zostaje pokonana). Podoba ci się dwóch chłopaków? Masz dwóch! Ktoś chce cię zabić? Zabij go pierwsza! Masz wieloletni problem z alkoholem? Puf! Minęły dwa miesiące odwyku i już nie masz! I wiele innych drobnych spraw, które niby się pojawiają, ale nie stanowią większych problemów. Podsumowując, porażka a jedyne co ratuję ta książkę to świat przedstawiony. Może drugi tom będzie lepszy – ja się o tym nie przekonam.