Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kilka historii, które w żaden sposób nie rozwijają uniwersum - po prostu są i nie są ani trochę ciekawe.

Kilka historii, które w żaden sposób nie rozwijają uniwersum - po prostu są i nie są ani trochę ciekawe.

Bardzo słaba historia. Predator przylatuje zapolować na sędziów, trochę ich morduje, więc Dredd musi upolować jego. Wisienką na torcie jest psioniczka, która w momencie największej rzeźni nawołuje do dialogu.

Bardzo słaba historia. Predator przylatuje zapolować na sędziów, trochę ich morduje, więc Dredd musi upolować jego. Wisienką na torcie jest psioniczka, która w momencie największej rzeźni nawołuje do dialogu.

Pierwsza historia jako alternatywny sequel Terminatora (1984) idzie głównie w ilość - więcej terminatorów, więcej wysłanych z przyszłości żołnierzy. Są motywy, które później pojawiały się w filmach z serii. Tutaj podane trochę chaotycznie, ale dają radę jako fanfik filmu Camerona. Druga historia to dziwaczna krzyżówka Terminatora z neo-noirem. Informacja, że zarówno terminatory, jak i żołnierze Connora byli wielokrotnie wysyłani w przeszłość w różnych okresach, a fabuła znana z pierwszego filmu stanowi tylko ostatni etap skomplikowanej operacji logistycznej, rozplanowanej na jakieś 80 lat, poszerza uniwersum i, pomimo przeciętnej historii, rzuca nowe światło na wydarzenia z filmów.

Pierwsza historia jako alternatywny sequel Terminatora (1984) idzie głównie w ilość - więcej terminatorów, więcej wysłanych z przyszłości żołnierzy. Są motywy, które później pojawiały się w filmach z serii. Tutaj podane trochę chaotycznie, ale dają radę jako fanfik filmu Camerona. Druga historia to dziwaczna krzyżówka Terminatora z neo-noirem. Informacja, że zarówno...

Tylko 5/10, bo nie podpowiedziała mi jak wygrać 601 tys. w Fortunie.

Tylko 5/10, bo nie podpowiedziała mi jak wygrać 601 tys. w Fortunie.

Czytałem 2 lata, żeby się lepiej wczuć.

Czytałem 2 lata, żeby się lepiej wczuć.

Lepiej niż w I części. Jest akcja, jest trochę horroru, no i ikoniczna korpołajza. A zbroja Max jest cool.

Lepiej niż w I części. Jest akcja, jest trochę horroru, no i ikoniczna korpołajza. A zbroja Max jest cool.

Nietypowy wątek człowieka żyjącego wśród predatorów, a co za tym idzie - trochę wglądu w zwyczaje drapieżców. Taka sobie akcja - w drugiej części lepiej pod tym względem.

Nietypowy wątek człowieka żyjącego wśród predatorów, a co za tym idzie - trochę wglądu w zwyczaje drapieżców. Taka sobie akcja - w drugiej części lepiej pod tym względem.

Pierwsza historia (o wilkołaku) jest ok jako wstęp do uniwersum. Druga (o rycerzu) ciekawsza, bardziej klimatyczna. Ogólnie półka niżej niż np. Thorgal (z którym kojarzy się i kreska i sposób opowiadania).

Pierwsza historia (o wilkołaku) jest ok jako wstęp do uniwersum. Druga (o rycerzu) ciekawsza, bardziej klimatyczna. Ogólnie półka niżej niż np. Thorgal (z którym kojarzy się i kreska i sposób opowiadania).

No i wszystko, zaorane.

No i wszystko, zaorane.

Pokolenie Ikea dla nerdów.

Pokolenie Ikea dla nerdów.

Bohaterowie giną w tłoku, a ich motywację są banalne. Może taki był pierwotny zamysł - pokazać superbohaterów jako duże dzieci, które interesuje głównie dawanie sobie w nieskończoność po ryjach i szpanowanie, kto ma fajniejsze gadżety. Tony Stark od początku miał rację - tych typów trzeba trzymać na smyczy.

Bohaterowie giną w tłoku, a ich motywację są banalne. Może taki był pierwotny zamysł - pokazać superbohaterów jako duże dzieci, które interesuje głównie dawanie sobie w nieskończoność po ryjach i szpanowanie, kto ma fajniejsze gadżety. Tony Stark od początku miał rację - tych typów trzeba trzymać na smyczy.

Lekki zjazd. Niezły origin świętego, ale potem intryga się rozmywa. Zakończenie ratuje sprawę, ale Cassidy'ego mam dosyć równie mocno, co Tulip.

Lekki zjazd. Niezły origin świętego, ale potem intryga się rozmywa. Zakończenie ratuje sprawę, ale Cassidy'ego mam dosyć równie mocno, co Tulip.

Jeszcze lepiej niż w pierwszym tomie. Absurd goni absurd, główny villain odpowiednio pokręcony (a nad nim stoi jeszcze większy świr). Piękno i dobro.

Jeszcze lepiej niż w pierwszym tomie. Absurd goni absurd, główny villain odpowiednio pokręcony (a nad nim stoi jeszcze większy świr). Piękno i dobro.

Co chcę zauważyć - Ennis i Dillon nie tylko opowiadają porywającą historię, ale i doskonale wykorzystują medium, którego używają. Absurdalna, obłąkana opowieść, która mogła w pełni wybrzmieć tylko jako komiks.

Co chcę zauważyć - Ennis i Dillon nie tylko opowiadają porywającą historię, ale i doskonale wykorzystują medium, którego używają. Absurdalna, obłąkana opowieść, która mogła w pełni wybrzmieć tylko jako komiks.

Wstęp do Łez Bogini. Niestety, mało porywający, z wszechobecnymi deus ex machina.

Wstęp do Łez Bogini. Niestety, mało porywający, z wszechobecnymi deus ex machina.

Guilty pleasure. Wygląda jak słabszy odcinek Thorgala, z którego dodatkowo wycięto wszelkie fabularne niuanse. Uroczo absurdalna intryga.

Guilty pleasure. Wygląda jak słabszy odcinek Thorgala, z którego dodatkowo wycięto wszelkie fabularne niuanse. Uroczo absurdalna intryga.