Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobrze czytało mi się tę książkę, zwłaszcza że zaczęłam od "Nieprzezroczystych". Świetny klimat, czułam te upalne letnie dni, które autorka spędziła najpierw na wschodzie i kraju, a później na Dolnym Śląsku. Porusza ze swoimi rozmówcami trudne tematy przymusowych wysiedleń, nagłej nienawiści między sąsiadami, którzy żyli ze sobą w zgodzie.

Bardzo dobrze czytało mi się tę książkę, zwłaszcza że zaczęłam od "Nieprzezroczystych". Świetny klimat, czułam te upalne letnie dni, które autorka spędziła najpierw na wschodzie i kraju, a później na Dolnym Śląsku. Porusza ze swoimi rozmówcami trudne tematy przymusowych wysiedleń, nagłej nienawiści między sąsiadami, którzy żyli ze sobą w zgodzie.

Mam mieszane uczucia, ale chyba spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będą to przedstawione zdjęcia wraz z konkretnymi historiami z nimi związanymi. Wprawdzie można znaleźć taką narrację w książce, ale też wiele zdjęć to tylko dopisywanie historii, bo nie wiadomo kto widnieje na fotografiach. Początek czytało mi się bardzo źle, mniej więcej od połowy było już lepiej, ale i tak czuję niedosyt.

Mam mieszane uczucia, ale chyba spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będą to przedstawione zdjęcia wraz z konkretnymi historiami z nimi związanymi. Wprawdzie można znaleźć taką narrację w książce, ale też wiele zdjęć to tylko dopisywanie historii, bo nie wiadomo kto widnieje na fotografiach. Początek czytało mi się bardzo źle, mniej więcej od połowy było już lepiej,...

Bardzo wciągająca i ciekawa. Mimo że o niektórych rzeczach wspomniała babcia, to zagłębiając się w tej książce można zdecydowanie lepiej poczuć i zrozumieć, jak na prawdę żyło się na wsi i to w XX wieku. Bardzo ciekawa jest kwestia, że nawet mimo zmiany otaczającego świata zakorzenione zachowania i przekonania są nadal żywe i mogą oddziaływać na kolejne pokolenia.

Bardzo wciągająca i ciekawa. Mimo że o niektórych rzeczach wspomniała babcia, to zagłębiając się w tej książce można zdecydowanie lepiej poczuć i zrozumieć, jak na prawdę żyło się na wsi i to w XX wieku. Bardzo ciekawa jest kwestia, że nawet mimo zmiany otaczającego świata zakorzenione zachowania i przekonania są nadal żywe i mogą oddziaływać na kolejne pokolenia.

Podchodziłam sceptycznie do tej pozycji, ale dość pozytywnie się zaskoczyłam. Nie ma w tej książce co prawda nic zaskakującego, zwłaszcza po przeczytaniu autobiografii Harrego, ale całość zgrabnie ujęta. Dobrze się czyta, jednak jest to typowa laurka dla księcia. Doceniam jednak, że mimo tego nie ma w niej zrzucania winy o różne sytuacje na wszystkich dookoła, tylko nie Harrego. Wydaje mi się jednak, że ta książka byłaby napisana zupełnie inaczej współcześnie, czyli po tym, co wydarzyło się już po ślubie. Mimo wszystko to ciekawa pozycja.

Podchodziłam sceptycznie do tej pozycji, ale dość pozytywnie się zaskoczyłam. Nie ma w tej książce co prawda nic zaskakującego, zwłaszcza po przeczytaniu autobiografii Harrego, ale całość zgrabnie ujęta. Dobrze się czyta, jednak jest to typowa laurka dla księcia. Doceniam jednak, że mimo tego nie ma w niej zrzucania winy o różne sytuacje na wszystkich dookoła, tylko nie...

Zupełnie mnie nie porwała. Wiem, że moja opinia może nie być obiektywna, gdyż bardzo dobrze znam tematykę i mam za sobą już nie jedną publikację o rodzinie Windsorów. Jak dla mnie za mało czasu w książce zostało poświęcone współczesnym czasom, które tak naprawdę mają największy wpływ na zmierzch świata Windsorów.

Zupełnie mnie nie porwała. Wiem, że moja opinia może nie być obiektywna, gdyż bardzo dobrze znam tematykę i mam za sobą już nie jedną publikację o rodzinie Windsorów. Jak dla mnie za mało czasu w książce zostało poświęcone współczesnym czasom, które tak naprawdę mają największy wpływ na zmierzch świata Windsorów.