Podchodziłam sceptycznie do tej pozycji, ale dość pozytywnie się zaskoczyłam. Nie ma w tej książce co prawda nic zaskakującego, zwłaszcza po przeczytaniu autobiografii Harrego, ale całość zgrabnie ujęta. Dobrze się czyta, jednak jest to typowa laurka dla księcia. Doceniam jednak, że mimo tego nie ma w niej zrzucania winy o różne sytuacje na wszystkich dookoła, tylko nie Harrego. Wydaje mi się jednak, że ta książka byłaby napisana zupełnie inaczej współcześnie, czyli po tym, co wydarzyło się już po ślubie. Mimo wszystko to ciekawa pozycja.

Podchodziłam sceptycznie do tej pozycji, ale dość pozytywnie się zaskoczyłam. Nie ma w tej książce co prawda nic zaskakującego, zwłaszcza po przeczytaniu autobiografii Harrego, ale całość zgrabnie ujęta. Dobrze się czyta, jednak jest to typowa laurka dla księcia. Doceniam jednak, że mimo tego nie ma w niej zrzucania winy o różne sytuacje na wszystkich dookoła, tylko nie...

Przeczytałam, bo interesuję się historią rodziny królewskiej, ale ogólnie lepiej sięgnąć po coś bardziej aktualnego, choćby autobiografię "Spare". Ta biografia kończy się krótko przed ślubem Harry'ego w 2018 r., a jak wiemy, w burzliwym życiu księcia sporo się od tamtej pory wydarzyło.

Przeczytałam, bo interesuję się historią rodziny królewskiej, ale ogólnie lepiej sięgnąć po coś bardziej aktualnego, choćby autobiografię "Spare". Ta biografia kończy się krótko przed ślubem Harry'ego w 2018 r., a jak wiemy, w burzliwym życiu księcia sporo się od tamtej pory wydarzyło.

Znośne ale przynudnawe. Za dużo o " karierze wojskowej" na której utknęłam na ponad pół roku. O samym Harry wcale dużo nie ma, i niema też nic o czym nie pisalyby brukowce. I te peany na temat Megan 🤣 uratowała ja moja sympatia do " rudego" 😀

Znośne ale przynudnawe. Za dużo o " karierze wojskowej" na której utknęłam na ponad pół roku. O samym Harry wcale dużo nie ma, i niema też nic o czym nie pisalyby brukowce. I te peany na temat Megan 🤣 uratowała ja moja sympatia do " rudego" 😀

Przyjechałam tu zakochać się w księciu Harrym. Jest boski.
Anastagia Pierre, Miss Bahamów

Ja chyba w tym celu przeczytałam biografię Harry’ego, autorstwa Katie Nicholl. Nigdy nie przepadałam za Harrym, za to moim ulubieńcem był William: wysoki blondynek, dobrze wychowany i z uroczym uśmiechem. Totalne przeciwieństwo rozwydrzonego hulaki, który w dodatku jest rudy… Z czasem moje myślenie zaczęło się zmieniać (ale nie tylko dlatego, że William zaczął łysieć ;)). Teraz zdecydowanie jestem fanką Harry’ego. A po przeczytanej biografii, lubię go jeszcze bardziej.
Nie wiem jak Wam, ale w dzieciństwie zawsze mi się wydawało, że życie księcia czy księżniczki to fajne życie. I trochę zazdrościłam Williamowi i Harremu. Diana zginęła, gdy miałam siedem lat. Nie miałam pojęcia co to znaczy stracić mamę, ale wydawało mi się, że dwór królewski im to jakoś wynagrodzi. Jak sobie teraz pomyślę, jaka głupia byłam, to aż mi wstyd... Dopiero z biografii Harry’ego dowiedziałam się, co to znaczy iść w kondukcie żałobnym swojej matki na oczach całego świata. Zresztą, to już się stało, gdy chłopcy byli „oswojeni” z paparazzimi i wszędzie im towarzyszącymi hienami (zwanymi dziennikarzami). Ale wcześniej: kłótnie i separacja rodziców, kolejne ujawniane nagrania oraz zdjęcia kochanków Diany i Karola. To nie mogło odbyć się bez echa na psychice książąt.
William, jako ten starszy, grzeczny i poukładany, jakoś sobie z tym wszystkim radził, Harry jednak wybrał drogę buntownika i skandalisty. Któż nie słyszał o jego przebraniu Adolfa Hitlera, o zdjęciu z nagą dziewczyną, którą od tyłu obejmował Harry (także nagi),o słabościach księcia: alkoholu, narkotykach, dziewczynach…

Zapraszam po więcej: https://czytelniawpustelni.blogspot.com/2021/08/harry-biografia.html

Przyjechałam tu zakochać się w księciu Harrym. Jest boski.
Anastagia Pierre, Miss Bahamów

Ja chyba w tym celu przeczytałam biografię Harry’ego, autorstwa Katie Nicholl. Nigdy nie przepadałam za Harrym, za to moim ulubieńcem był William: wysoki blondynek, dobrze wychowany i z uroczym uśmiechem. Totalne przeciwieństwo rozwydrzonego hulaki, który w dodatku jest rudy… Z czasem...

Laurka, ale bardzo szczegółowa. Autorka ewidentnie nie jest obiektywna, ale nie przeszkadza mi to dopóki opisom towarzyszy sympatia do bohatera a nie niechęć

Laurka, ale bardzo szczegółowa. Autorka ewidentnie nie jest obiektywna, ale nie przeszkadza mi to dopóki opisom towarzyszy sympatia do bohatera a nie niechęć

Bardzo ładna laurka dla Herry'ego! Ogólnie pomijając ostatnie wydarzenia z Harry'm i jego żoną w rolach głównych pomijam, ale ogólnie mam jakiś niesmak po tej książce. Bardzo współczuję mu straty matki, ale widać, że ma tę stratę nie przepracowaną i buduje na tym całą swoją "markę" jako biednego syna zmarłej świętej Diany i ludzie to łykają, zapominając, że Diana miała dwóch synów, z czego jeden potrafił pójść dalej, bez oglądania się za siebie. Ja bardzo lubiłam Harry'ego do czasu jego ślubu, potem ta sympatia umarła po tych wszystkich aferach.

Bardzo ładna laurka dla Herry'ego! Ogólnie pomijając ostatnie wydarzenia z Harry'm i jego żoną w rolach głównych pomijam, ale ogólnie mam jakiś niesmak po tej książce. Bardzo współczuję mu straty matki, ale widać, że ma tę stratę nie przepracowaną i buduje na tym całą swoją "markę" jako biednego syna zmarłej świętej Diany i ludzie to łykają, zapominając, że Diana miała...

Niezla ale... Trochę Stronnicza, cukierkowa...
Cały czas miałam wrazenie że chodzi o wybielenie Karola w tej historii.
Jestem trochę rozczarowana

Niezla ale... Trochę Stronnicza, cukierkowa...
Cały czas miałam wrazenie że chodzi o wybielenie Karola w tej historii.
Jestem trochę rozczarowana

Może się nie zagłębiamy w czyjeś życie, może nie śledzimy wszystkich doniesień ...no ale o tak znanej osobie nie sposób nie słyszeć. Początek książki wciągną mnie- bo i miło powspominać dawne czasy jeszcze za życia księżnej Diany. Potem me doznania już były mieszane, bo z jednej strony rozrywkowe życie, a z drugiej pasja wojskowa. Moje ale, odniosłam wrażenie, że autorka promuje przy okazji wiele osób, a lista jest pokaźna w nazwiska. No cóż szału nie ma, kto śledzi na bieżąco doniesienia z dworu królewskiego to w tej książce nic ponad to nie znajdzie ....wrażenie- pisanie o kimś poza nim.

Może się nie zagłębiamy w czyjeś życie, może nie śledzimy wszystkich doniesień ...no ale o tak znanej osobie nie sposób nie słyszeć. Początek książki wciągną mnie- bo i miło powspominać dawne czasy jeszcze za życia księżnej Diany. Potem me doznania już były mieszane, bo z jednej strony rozrywkowe życie, a z drugiej pasja wojskowa. Moje ale, odniosłam wrażenie, że autorka...

Miałam okazję przeczytać kilka książek o angielskiej rodzinie królewskiej - biografię królowej, księżnej Diany, księżnej Kate oraz ciekawą książkę pt."Buckingham- za zamkniętymi drzwiami". W ostatnim woluminie nie ma zapisów encyklopedycznych, zatem nikt nie powinien odczuwać nudy podczas czytania. Niestety, Katie Nicholl stworzyła coś, co było nudne, nieciekawe, niesystematyczne. Zastanawiałam się, czy ta książka rzeczywiście podaje nam fakty z życia księcia Harry'ego, ponieważ co drugie zdanie odnosiło się do jego nieżyjącej matki, księżnej Diany. Rozumiem, że strata matki, w dodatku kobiety uwielbianej przez miliony ludzi na całym świecie, jest czymś traumatycznym i może wpłynąć na psychikę dziecka, potem nastolatka, jak i dorosłego mężczyzny. Nie zgadzam się jednak z tym, by każdy wybryk księcia, a trochę ich było, tłumaczyć w taki właśnie sposób. Nie on jeden stracił ukochanego rodzica, nie on jeden zadawał sobie pytanie: dlaczego ja?, nie on jeden cierpiał i cierpi nadal.
Możemy sobie też zadać pytane, jak ludzie odbiorą żonę księcia, Meghan. Z tego, co do tej pory widzimy, chyba nie do końca wiedziała ona, w jaką rolę wchodzi- życie u boku tak ważnych ludzi nie jest do końca usłane różami, wymaga to wielu wyrzeczeń i samodyscypliny. No cóż, pożyjemy-zobaczymy... Książkę przeczytałam, ale bardzo ją męczyłam, dlatego nie polecam innym czytelnikom.

Miałam okazję przeczytać kilka książek o angielskiej rodzinie królewskiej - biografię królowej, księżnej Diany, księżnej Kate oraz ciekawą książkę pt."Buckingham- za zamkniętymi drzwiami". W ostatnim woluminie nie ma zapisów encyklopedycznych, zatem nikt nie powinien odczuwać nudy podczas czytania. Niestety, Katie Nicholl stworzyła coś, co było nudne, nieciekawe,...

zmieniła trochę moje myślenie na temat tego człowieka. Właśnie człowieka nie Księcia. Uczuciowego gościa nie mogącego się pogodzić z tragiczną śmiercią swojej matki ale zarazem chcącego kontynuować jej niektóre dzieła charytatywne.

zmieniła trochę moje myślenie na temat tego człowieka. Właśnie człowieka nie Księcia. Uczuciowego gościa nie mogącego się pogodzić z tragiczną śmiercią swojej matki ale zarazem chcącego kontynuować jej niektóre dzieła charytatywne.