Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje ramiona to jedyne odpowiednie miejsce dla ciebie. Nie pozwolę, żeby to się zmieniło. Nikt nigdy tego nie zmieni, rozumiesz?

Moje ramiona to jedyne odpowiednie miejsce dla ciebie. Nie pozwolę, żeby to się zmieniło. Nikt nigdy tego nie zmieni, rozumiesz?

Moje życie(...) Wyjątkowe niczym kruchy płatek śniegu. A jednocześnie intensywne jak siejąca spustoszenie burza. Życie.

Moje życie(...) Wyjątkowe niczym kruchy płatek śniegu. A jednocześnie intensywne jak siejąca spustoszenie burza. Życie.

... To nie błędy definiują człowieka, ale umiejętność radzenia sobie z nimi.

... To nie błędy definiują człowieka, ale umiejętność radzenia sobie z nimi.

... żyłam jak we śnie. Tylko jedną nogą byłam zaczepiona w tej rzeczywistości. Tylko jedną ręką sięgałam po to, czego potrzebowałam, bo czułam, że na nic więcej nie zasługuje.

... żyłam jak we śnie. Tylko jedną nogą byłam zaczepiona w tej rzeczywistości. Tylko jedną ręką sięgałam po to, czego potrzebowałam, bo czułam, że na nic więcej nie zasługuje.

Każdy człowiek ma granice, a moje już dawno zostały przekoroczone.

Każdy człowiek ma granice, a moje już dawno zostały przekoroczone.

-Znalazłaś mnie, a ja znalazłem ciebie - dodał cicho. Miał rację. Znaleźliśmy siebie, bo tak bardzo byliśmy sobie potrzebni.

-Znalazłaś mnie, a ja znalazłem ciebie - dodał cicho. Miał rację. Znaleźliśmy siebie, bo tak bardzo byliśmy sobie potrzebni.

Kiedy wy­cho­dzi­łam za mąż, obie­ca­łam sobie, że zro­bię wszyst­ko, by być szczę­śli­wą.(...) Byłam pewna, że dam sobie radę po ślu­bie... (...) Szyb­ko się jed­nak prze­ko­na­łam, że życie to nie bajka, a ja nie je­stem księż­nicz­ką.

Kiedy wy­cho­dzi­łam za mąż, obie­ca­łam sobie, że zro­bię wszyst­ko, by być szczę­śli­wą.(...) Byłam pewna, że dam sobie radę po ślu­bie... (...) Szyb­ko się jed­nak prze­ko­na­łam, że życie to nie bajka, a ja nie je­stem księż­nicz­ką.

Ktoś mądry po­wie­dział kie­dyś, że czas re­kon­wa­le­scen­cji za­le­ży od stop­nia ob­ra­żeń, ja też długo tak my­śla­łam, ale teraz uwa­żam, że to nie jest praw­dą. Nie za­wsze się udaje.

Ktoś mądry po­wie­dział kie­dyś, że czas re­kon­wa­le­scen­cji za­le­ży od stop­nia ob­ra­żeń, ja też długo tak my­śla­łam, ale teraz uwa­żam, że to nie jest praw­dą. Nie za­wsze się udaje.

Czu­łam, że zni­kam. To taki ból, który spala od środ­ka. Ten żywy ogień pie­cze, przy­pa­la, zo­sta­wia nie­wia­ry­god­ne bli­zny na duszy, ale nie trawi do końca, by czuć wszyst­ko, co naj­gor­sze, by ten kosz­mar każ­de­go ranka za­czy­nał się na nowo. To był mój oso­bi­sty przed­sio­nek pie­kła.

Czu­łam, że zni­kam. To taki ból, który spala od środ­ka. Ten żywy ogień pie­cze, przy­pa­la, zo­sta­wia nie­wia­ry­god­ne bli­zny na duszy, ale nie trawi do końca, by czuć wszyst­ko, co naj­gor­sze, by ten kosz­mar każ­de­go ranka za­czy­nał się na nowo. To był mój oso­bi­sty przed­sio­nek pie­kła.

(...) nie można ma­ni­pu­lo­wać, okła­my­wać i szan­ta­żo­wać in­nych dla osią­gnię­cia wła­snych ko­rzy­ści. Każdy nasz czyn i pod­ję­ta de­cy­zja, nawet ta naj­mniej­sza, niosą za sobą kon­se­kwen­cje.

(...) nie można ma­ni­pu­lo­wać, okła­my­wać i szan­ta­żo­wać in­nych dla osią­gnię­cia wła­snych ko­rzy­ści. Każdy nasz czyn i pod­ję­ta de­cy­zja, nawet ta naj­mniej­sza, niosą za sobą kon­se­kwen­cje.

Byłem ego­istycz­nym su­kin­sy­nem, który my­ślał tylko o sobie. Są­dzi­łem, że wy­gra­łem los na lo­te­rii, a oka­za­ło się, że to życie po­sta­no­wi­ło za­grać ze mną w ro­syj­ską ru­let­kę(...).

Byłem ego­istycz­nym su­kin­sy­nem, który my­ślał tylko o sobie. Są­dzi­łem, że wy­gra­łem los na lo­te­rii, a oka­za­ło się, że to życie po­sta­no­wi­ło za­grać ze mną w ro­syj­ską ru­let­kę(...).

Mi­łość to naj­cu­dow­niej­sze uczu­cie, jakie może spo­tkać dwój­kę ludzi. Nie po­sia­da okre­ślo­ne­go ko­lo­ru skóry, wy­zna­nia,wy­zna­nia, orien­ta­cji, nie mo­że­my jej do­tknąć czy zmie­rzyć, ale ist­nie­je i cho­ler­nie mocno spra­wia, że każ­de­go dnia to dzię­ki niej mamy siłę wal­czyć. To nasza naj­po­tęż­niej­sza broń i tylko od nas sa­mych za­le­ży, jak ją wy­ko­rzy­sta­my. W nie­od­po­wied­nich rę­kach, za­nie­dba­na i za­po­mnia­na po­wo­li za­mie­nia się we fru­stra­cję, złość, zgorzk­nie­nie.

Mi­łość to naj­cu­dow­niej­sze uczu­cie, jakie może spo­tkać dwój­kę ludzi. Nie po­sia­da okre­ślo­ne­go ko­lo­ru skóry, wy­zna­nia,wy­zna­nia, orien­ta­cji, nie mo­że­my jej do­tknąć czy zmie­rzyć, ale ist­nie­je i cho­ler­nie mocno spra­wia, że każ­de­go dnia to dzię­ki niej mamy siłę wal­czyć. To nasza naj­po­tęż­niej­sza broń i tylko od nas sa­mych za­le­ży, jak ją wy­ko­rz...

Noah uśmiecha się jeszcze szerzej, jego wzrok przeszywa moją twarz. Powietrze w małym pomieszczeniu staje się ciężkie, zupełnie jakby wyssano z niego cały tlen.

Noah uśmiecha się jeszcze szerzej, jego wzrok przeszywa moją twarz. Powietrze w małym pomieszczeniu staje się ciężkie, zupełnie jakby wyssano z niego cały tlen.

"...miłość często wymagała bólu i poświęceń.

"...miłość często wymagała bólu i poświęceń.