Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo dobrze napisana, duży plus za opowiedzenie tej historii, ale nie bazując tylko na suchych faktach, ale również rysując tło historyczne Kaszub. Jestem w szoku, nie tylko jeżeli chodzi o brutalność i obdarcie z człowieczeństwa Pani Ewy, ale też w związku z nowymi informacjami, jakich mogłam się dowiedzieć z książki, właśnie o tymże regionie Polski, w którym rozgrywał się horror. Uwielbiam reportaże, czytam ich mnóstwo, ale tak ciekawego, mimo przytłaczającej sprawy głównej i tych pobocznych, który dał mi mnóstwo nowej wiedzy, jeszcze nie czytałam! Polecam!
8/10 dlatego, że język, jakim napisana była książka, w niektórych momentach był zawiły, konstrukcja zdań sprawiała, że musiałam czytać je czasami po dwa razy.

Książka bardzo dobrze napisana, duży plus za opowiedzenie tej historii, ale nie bazując tylko na suchych faktach, ale również rysując tło historyczne Kaszub. Jestem w szoku, nie tylko jeżeli chodzi o brutalność i obdarcie z człowieczeństwa Pani Ewy, ale też w związku z nowymi informacjami,...

Rozwiń Zwiń

Chyba moja ulubiona część dotychczas. Były standardowo wkurzające powtórzenia imion, nazwisk, stanowisk, ról i innych, w prawie każdym zdaniu, co chyba miało na celu to, żeby czytelnik nie zgubił się w ilości postaci i całej historii (czytelnik nie jest durny, połapie się). Ale! Historia była zbudowana świetnie, mnóstwo ciekawostek, świetnie wprowadzony wątek o szachach, do końca nie wiedziałam kto jest sprawcą, nie potrafiłam wytypować! :) Zakończenie też szokujące - od razu zaczęłam czytać następną część. Polecam!

Chyba moja ulubiona część dotychczas. Były standardowo wkurzające powtórzenia imion, nazwisk, stanowisk, ról i innych, w prawie każdym zdaniu, co chyba miało na celu to, żeby czytelnik nie zgubił się w ilości postaci i całej historii (czytelnik nie jest durny, połapie się). Ale! Historia b...

Rozwiń Zwiń

Część, która dotychczas podobała mi się najmniej. Mimo całkiem wartkiej akcji, książka ciągnęła mi się jak jesienne gluty z nosa (chociaż kocham jesień!), a w fabule wyłapałam sporo baboli (np. Emilia z Danielem jadą autem do miejsca docelowego, podróż ma im zająć godzinę. Ona włącza piosenkę, po czterech wersach, które poleciały z głośników, wyłącza i bum! Są w miejscu docelowym. Kilka innych też się trafiło.). Chęć wprowadzenia mitologii słowiańskiej bardzo ok, elementów horroru też, ale według mnie, ten zabieg się Pani Kasi niestety nie udał. Najbardziej zmarnowany potencjał to Wanda... Męczący wątek Klementyny, bo mimo tego, że był bardzo ciekawy i mógł zostać poprowadzony głęboko, to został bardzo spłycony, do powtarzania w kółko jednego zdania. Zamiast wywołać we mnie współczucie, poruszenie, cokolwiek z tym związanego, to wywołał irytację. Fajnie, że Daniel się rozwija, ciekawe, w którą stronę pójdzie... :) Ja już wiem, bo przeczytałam początek "Łaskuna" :) Nie mniej polecam, bo Utopce miały swój niepowtarzalny klimat :)

Część, która dotychczas podobała mi się najmniej. Mimo całkiem wartkiej akcji, książka ciągnęła mi się jak jesienne gluty z nosa (chociaż kocham jesień!), a w fabule wyłapałam sporo baboli (np. Emilia z Danielem jadą autem do miejsca docelowego, podróż ma im zająć godzinę. Ona włącza piose...

Rozwiń Zwiń

Książka była ok, ale nic nowego się nie dowiedziałam. Z pewnością będzie ona dobra dla osób, które zupełnie nie spotkały się z tematem typów osobowości oraz "instrukcji ich obsługi". Podejście zero-jedynkowe, ale w tym wypadku zabieg miał na celu uwypuklenie konkretnych cech danego typu. Jeżeli chodzi o tę pozycję, to myślę, że zbyt wiele powtórzeń i wałkowania tych samych zagadnień w każdym rozdziale. Mogłoby to być o połowę krótsze. Możliwe, że to subiektywna perspektywa, ze względu na głęboką znajomość tematu.

Książka była ok, ale nic nowego się nie dowiedziałam. Z pewnością będzie ona dobra dla osób, które zupełnie nie spotkały się z tematem typów osobowości oraz "instrukcji ich obsługi". Podejście zero-jedynkowe, ale w tym wypadku zabieg miał na celu uwypuklenie konkretnych cech dane...

Rozwiń Zwiń