Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o czystej miłości dziecka do ludzi i ksiazek w czasach gdy ludzi i książki palono.

Książka o czystej miłości dziecka do ludzi i ksiazek w czasach gdy ludzi i książki palono.

Książka kompletna, widać poszukiwanie źródeł, a opisy (nie rozumiem dlaczego tak krytykowane) przenoszą nas w dane miejsca, malując krajobraz. "Platany oblane były ukośnym światłem, a złota mgiełka zebrała się w ogrodzie jak jeziorko z miodu". Wysłałam fragment dotyczący studiów Andrasa w Paryżu koleżance, która robi doktorat z architektury lat 30-stych i powiedziała, że tacy profesorowi faktycznie żyli i uczyli. Dwie części, dwa światy, totalna trauma wojny, miłość, która pomaga przez nią przejść. Książka mnie wciągnęła na dobre. Minus niestety za tendencyjne komentarze wobec Polski, że z szablą szliśmy na Niemca i niczym więcej, że polscy policjanci burzyli warszawskie getto, nie wiem dlaczego książka pisana o traumie żydowskiej musi jednocześnie budzić uczucie nieadekwatności u polskiego czytelnika. Szkoda, bo wojna nam wystarczyła żeby zmasakrować pół świata, nie trzeba jeszcze dodatkowo dzielić go sporami o historię.

Książka kompletna, widać poszukiwanie źródeł, a opisy (nie rozumiem dlaczego tak krytykowane) przenoszą nas w dane miejsca, malując krajobraz. "Platany oblane były ukośnym światłem, a złota mgiełka zebrała się w ogrodzie jak jeziorko z miodu". Wysłałam fragment dotyczący studiów Andrasa w Paryżu koleżance, która robi doktorat z architektury lat 30-stych i powiedziała, że...

Ksiazka-wyzwanie. Nie tylko z racji objętością ale i mnogości nitek, z których jest utkana. Powiesc, która wydaje się rozkłada zło na czynniki pierwsze. Śledzimy życie głównego bohatera od kołyski po grób i okazuje się, że nie do końca jesteśmy panami własnego losu. Czy jednak? Zawsze można powiedzieć "nie". Momentami tak wątki były prowadzone, że wpadałam w irytację, myślę że wszystkiego nie zrozumiałam, a szkoda. Może nie byłam w pełni gotowa na lekturę? A może jest zwyczajnie przekombinowana. Minęło kilka lat od czasu kiedy ją przeczytałam a wciąż siedzi mi w głowie. To niewątpliwie plus.

Ksiazka-wyzwanie. Nie tylko z racji objętością ale i mnogości nitek, z których jest utkana. Powiesc, która wydaje się rozkłada zło na czynniki pierwsze. Śledzimy życie głównego bohatera od kołyski po grób i okazuje się, że nie do końca jesteśmy panami własnego losu. Czy jednak? Zawsze można powiedzieć "nie". Momentami tak wątki były prowadzone, że wpadałam w irytację, myślę...