Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnie tygodnie spędziłam w towarzystwie tej oto cegiełki, lecz nie tylko z powodu objętości zeszło mi tak długo... Kompletnie nie czułam Anny... Nie rozumiałam jej wyborów i postępowania, nie wzbudziłam we mnie żadnej sympatii, litości, kompletnie żadnej emocji... Troszkę się zawiodłam. Jedynie wątek Kitty i Lewina ratował fabułę.
Jak to w powieściach z tej epoki bywa, poza głównym wątkiem romansowym znajdziemy tu mocno zarysowane tło społeczne oraz opis nękających rosyjskie społeczeństwo bolączek, które, przyznaję otwarcie- pod koniec książki tylko przelatywalam wzrokiem.

Ogólnie nie żałuję, że poznałam tę historię, ale na pewno już nigdy do niej nie wrócę... Myślę, że miałam po prostu zbyt duże oczekiwania, tym bardziej, że klasyka raczej rzadko mnie zawodzi.

Ostatnie tygodnie spędziłam w towarzystwie tej oto cegiełki, lecz nie tylko z powodu objętości zeszło mi tak długo... Kompletnie nie czułam Anny... Nie rozumiałam jej wyborów i postępowania, nie wzbudziłam we mnie żadnej sympatii, litości, kompletnie żadnej emocji... Troszkę się zawiodłam....

Rozwiń

Zwiń

"Czy to możliwe, że my również drżymy pod wpływem bodźców, których nie potrafimy rozpoznać ani pamiętać - takich które pojawiły się przed naszymi narodzinami?"

Alex Halberstadt jako dziewięciolatek emigrował do Stanów Zjednoczonych z ówczesnego ZSRR. W czasach zimnej wojny nie było łatwo zasymilować się w nowym środowisku, szczególnie mając rosyjski akcent... By ułatwić sobie życie młody Alex starał się odciąć od przeszłości, "zamerykanizować się". Z biegiem lat i życiowych doświadczeń okazało się jednak, że powracające koszmary można zatrzymać tylko w jeden sposób - poznając historię własnej rodziny.

Książa, którą Wam dziś przedstawiam opowiada o podróży w przeszłość, o konfrontacji z bolesną, a czasem niewygodną prawdą o przodkach, o wyjazdach do Europy i poszukiwaniach śladów rodziny.
W pierwszych rozdziałach zawędrujemy do dzisiejszej Ukrainy, by poznać dziadka naszego autora- byłego ochroniarza Stalina. Kolejne rozdziały przenoszą nas do Wilna i okolic, co bardzo mnie zaciekawiło. Z polskiej perspektywy przyzwyczajeni jesteśmy myśleć o tym mieście jako o utraconej cząstce ojczyzny. Historia opowiedziana z perspektywy Litwaków - Żydów litewskich, którzy swego czasu cieszyli się największą w Europie swobodą, maluje się zupełnie inaczej. Za taką zmianę punktu widzenia bardzo cenię sobie tego typu literaturę. Lata powojenne przypadają na młodość rodziców autora, życie w szarej, komunistycznej Moskwie, jest to dość intymny obraz trudnego pożycia małżeńskiego.
Ostatnie rozdziały to już czasy nam bliższe, czyli dzieciństwo i dorastanie w obcym kraju, obraz Nowego Jorku lat 80-tych i 90-tych.
Jak na tak niewielką objętość autor serwuje nam bardzo różnorodną treść. Trudny wiek XX mocno naznaczył bliskie mu osoby. Ludzie podnoszący się z powojennej traumy starali się znów żyć normalnie, zakładali rodziny, mieli dzieci. Ile przeżytego bólu przekazli tym właśnie dzieciom? Odpowiedzi na to pytanie możemy poszukać razem z Alexem Halberstadtem, do czego bardzo Was zachęcam.

"Czy to możliwe, że my również drżymy pod wpływem bodźców, których nie potrafimy rozpoznać ani pamiętać - takich które pojawiły się przed naszymi narodzinami?"

Alex Halberstadt jako dziewięciolatek emigrował do Stanów Zjednoczonych z ówczesnego ZSRR. W czasach zimnej wojny nie b...

Rozwiń

Zwiń

"Dożywocie" podobało mi się bardziej, ale i tu radośnie pokwiczałam kilka razy, Tura polubiłam już w Małym Lichu (tak, zaczęłam serię od rzyci strony, że tak zalecę Turem i niestety zaspojlerowałam sobie wiele), po wersji dorosłej kocham go jeszcze bardziej :)

"Dożywocie" podobało mi się bardziej, ale i tu radośnie pokwiczałam kilka razy, Tura polubiłam już w Małym Lichu (tak, zaczęłam serię od rzyci strony, że tak zalecę Turem i niestety zaspojlerowałam sobie wiele), po wersji dorosłej kocham go jeszcze bardziej :)

Książkowa oferta Ośrodka Karta na pewno nie kojarzy Wam się z wakacyjnym czytaniem na kocyku, lecz tym razem Was zaskoczę 😊 "Klachy z Koszutki" to tytuł z nurtu "literatury nostalgicznej", a choć Katowice są mi miejscem odległym tak geograficznie jak i mentalnie, okazało się, że mają coś wspólnego z moją rodzinną Warmią.
Barbara Romer-Kukulska postanowiła po latach wrócić pamięcią na swoje rodzinne podwórko na katowickim osiedlu Koszutka i odświeżyć wspomnienia z okresu dzieciństwa i dorastania przypadającego na lata powojennej odbudowy kraju pod sztandarem słusznie minionej władzy. Koszutka lat pięćdziesiątych to dosłownie tygiel kulturowy, w którym język śląski miesza się z polskim i niemieckim, a każdy z mieszkańców lecząc swoje powojenne rany i traumy, a także nierzadko ukrywając przeszłość stara się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Dodajmy do tego boom demograficzny, a wydeptane na beton podwórko staje się miejscem barwnym, gwarnym i pełnym wydarzeń zapadających w pamięć bawiących tam codzień dzieciaków.
Myślę, że taka podróż w czasie okraszona zdjęciami z albumów rodzinnych autorki oraz jej sąsiadów spodoba się nie tylko czytelnikom o śląskich korzeniach. Ploteczki z Koszutki są lekturą idealną na wakacje, sięgnijcie po nie i dowiedzcie się o czym ćwierkają katowickie wróble 😎

Książkowa oferta Ośrodka Karta na pewno nie kojarzy Wam się z wakacyjnym czytaniem na kocyku, lecz tym razem Was zaskoczę 😊 "Klachy z Koszutki" to tytuł z nurtu "literatury nostalgicznej", a choć Katowice są mi miejscem odległym tak geograficznie jak i mentalnie, okazał...

Rozwiń

Zwiń

DNF bo nie trafiłam na dobry czas z tą pozycją, jednak dotarłam do połowy i to dobry reportaż, widać dużo pracy włożone w odnajdywanie materiałów do jego powstania.

DNF bo nie trafiłam na dobry czas z tą pozycją, jednak dotarłam do połowy i to dobry reportaż, widać dużo pracy włożone w odnajdywanie materiałów do jego powstania.

Nie wiem czy polubiłabym ją, gdybym znalazła się w otoczeniu Stryjeńskiej, wiem za to, że warto spędzić kilka godzin z tą biografią.

Nie wiem czy polubiłabym ją, gdybym znalazła się w otoczeniu Stryjeńskiej, wiem za to, że warto spędzić kilka godzin z tą biografią.

Moja dziewięciolatka zakochana w Basi, poleca wszystkim koleżankom :)

Moja dziewięciolatka zakochana w Basi, poleca wszystkim koleżankom :)