Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tej książce akcja mknie od samego początku. Główna bohaterka, Tatum, traci jednocześnie ukochanego i siostrę, a jej brat, Grayson, traktuje ją jak utrapienie, nie potrafi uszanować jej żałoby. Później okaże się dlaczego.

Grayson prowadzi firmę ochroniarską "Tytani". Jeden z jego pracowników, Lincoln, ma za zadanie chronić upartą dziewczynę, która wciąż chce poznać okoliczności tragedii sprzed lat.

Tatum do tej pory nie związała się z nikim, bo jej serce wciąż bije dla Connora, chociaż jego już nie ma. Mimo to coś ją ciągnie do Lincolna.

Dochodzi do kolejnego nieszczęścia. Dziewczyna co rusz potyka się o trupy przyjaciół. Trudno mi sobie wyobrazić jak można nie załamać się w tej sytuacji.

W końcu wychodzą na jaw tajemnice z przeszłości Tatum i Lincolna. Zamiast mafii występuje tu okrutna sekta, trudniąca się handlem żywym towarem.

Jak dla mnie wszystko działo się zbyt szybko. Ledwie nadążałam za zwrotami fabuły, nie miałam czasu lepiej poznać bohaterów, nie czułam chemii między nimi. Podobało mi się wyjaśnienie dlaczego tak ich do siebie ciągnie, powroty do wspomnień z przeszłości.

Sam pomysł był oryginalny, ale wszystko opowiedziane zbyt pobieżnie. Zdecydowanie nie jest to najlepsza książka autorki.

W tej książce akcja mknie od samego początku. Główna bohaterka, Tatum, traci jednocześnie ukochanego i siostrę, a jej brat, Grayson, traktuje ją jak utrapienie, nie potrafi uszanować jej żałoby. Później okaże się dlaczego.

Grayson prowadzi firmę ochroniarską "Tytani". Jeden z je...

Rozwiń Zwiń

Jolanta Wadowska-Król była lekarką z powołania. Robiła co należy, pomimo iż groziły jej represje władz. Gdy dostrzegła wpływ kolorowych dymów znad fabryki na zdrowie swoich najmłodszych podopiecznych rozpoczęła misję ratowania dzieci. Przeprowadziła setki badań, postarała się o miejsca w sanatoriach i o przesiedlenie rodzin robotników w czystsze otoczenie.

W czasach PRL ołowica była mało znaną chorobą zawodową hutników. Nikt się nie spodziewał, że wychowujące się tuż za murem dzieci mogłyby być narażone na skażenie w równym stopniu co ich ojcowie, pracujący z tym metalem.

Wyniki badań lekarki były zatrważające. Z jednej strony skłaniały do jak najszybszej interwencji, z drugiej - oskarżenie zakładu pracy o trucie ludzi mogłoby skończyć się więzieniem.

Pełna recenzja na blogu: https://m-czas.blogspot.com/2023/07/magdalena-majcher-doktorka-od-familokow.html

Jolanta Wadowska-Król była lekarką z powołania. Robiła co należy, pomimo iż groziły jej represje władz. Gdy dostrzegła wpływ kolorowych dymów znad fabryki na zdrowie swoich najmłodszych podopiecznych rozpoczęła misję ratowania dzieci. Przeprowadziła setki badań, postarała się o miejsca w s...

Rozwiń Zwiń

Klaudia Max nie oszczędza swoich bohaterek. Luiza z "Czerni rubinu" odnalazła swoją idealną miłość tylko po to, by ją stracić i pogrążyć się w cierpieniu. Gaja poznaje Olega, który uosabia jej wyśnionego książkowego bohatera. W pierwszej części obserwujemy ich kwitnącą miłość. Byli partnerzy i zazdrosna siostra przewijają się gdzieś w tle, ale póki co nie zdołają nabruździć. Zaczyna się dziać na początku tomu drugiego. Od samego początku wpadamy w wir przeżyć głównej bohaterki. Już przy pierwszym rozdziale pomyślałam: "Nie, tylko nie znowu to". Nie zdradzę co dokładnie tam się działo, ale Gaja i Oleg przysporzyli mi powodów do obaw o ich przyszłość. Zwykle najwięcej problemów tworzą osoby, będące blisko. Tak było i tym razem, bo zdradzić może tylko ten, kto nas dobrze zna. Zdaje się, że na parę kochanków spadają po kolei wszystkie możliwe nieszczęścia, bo i w firmie Olega coś się dzieje, i prywatnie są nachodzeni przez zazdrośników. W końcu to wszystko się kumuluje, sprawiając, że od akcji nie sposób się oderwać.

Klaudia Max pięknie pisze o uczuciach. O tych pozytywnych, jak zakochanie i intymność, wyrażona nie tylko poprzez seks, lecz działanie samej obecności ukochanej osoby, muśnięcie skóry, lekki dotyk. Oleg zdaje się wręcz nierealny, bo chwilami sprawia wrażenie, jakby czytał w myślach Gai. Ona zaś zaskakuje sama siebie tym, że potrafi zwerbalizować swoje najtajniejsze myśli na jego temat.

Jednak najsilniej działa na czytelnika rozpacz kobiety, której wydaje się, że może stracić swojego wybranka. To właśnie te mroczne sfery uczuć wciągają najmocniej, zarówno w "Czerni rubinu" i "Mroku duszy", jak i w drugiej części "Uśmiechu przeznaczenia". W pewnym momencie można się zastanawiać czy to uśmiech losu czy jego złośliwy chichot.

Gaja prowadzi zawodowo podwójne życie. W jednym jest cenioną projektantką wyjątkowych wnętrz i zdaje się wręcz nieprawdopodobne, że trafiła na Olega właśnie wtedy, gdy on takiej osoby potrzebował. W drugim występuje jako Tessa Ross, autorka kilku książek, której najważniejszy romans właśnie się pisze a świeżo poznany przez nią mężczyzna zdaje się lustrzanym odbiciem wymyślonej przez Tessę postaci. Czy to jest w ogóle możliwe? Czy można wyśnić sobie szczęście?

W książkach jedyną granicą jest wyobraźnia autora. Oleg jest ilustracją spełnionego marzenia każdej książkary, zakochanej w fikcyjnym bohaterze. Tę powieść czyta się lekko i przyjemnie w chwili gdy nasza para się poznaje a gdy na ich drodze stają życiowe trudności, z całej siły trzymamy kciuki za pozytywne zakończenie.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl

Klaudia Max nie oszczędza swoich bohaterek. Luiza z "Czerni rubinu" odnalazła swoją idealną miłość tylko po to, by ją stracić i pogrążyć się w cierpieniu. Gaja poznaje Olega, który uosabia jej wyśnionego książkowego bohatera. W pierwszej części obserwujemy ich kwitnącą miłość. By...

Rozwiń Zwiń

To niezwykła historia o dziewczynie naznaczonej walką o życie jeszcze przed narodzinami. Iva ma przyjaciółkę od serca, Nivę oraz przyszywanego "bliźniaka". Jej matka poznała swoją "duchową siostrę" na oddziale szpitalnym. Coś w tym jest, że przyjaźnie nawiązane w trudnych sytuacjach stają się trwalsze, czasem na całe życie. Opowieść o Ivie przedstawia też wspaniałych mężczyzn, którzy szczerze kochają swoje wybranki i są z nimi naprawdę "na dobre i na złe". To nie jest jednak bajka. Poznajemy czwórkę wspaniałych, młodych ludzi, z których co najmniej jedno musi umrzeć. Ich losy przeplatają się w powieści, choć ich ścieżki nigdy się nie skrzyżowały.

Książka o silnej miłości rodzicielskiej, skłaniającej do wielkich poświęceń oraz nieustępliwej walce o życie i zdrowie pochłonęła mnie całkowicie.

Styl pisania Anny Matusiak przykuwa uwagę od samego początku. Jeśli czegoś tu zabrakło to opisania dalszych losów bohaterów, choć w niczym nie umniejsza to wartości książki. To tylko moja ciekawość domagająca się jasnego zakończenia.

Życie pisze najbardziej nieprawdopodobne historie i to jest jedna z nich. Mam nadzieję, że zechcecie ją poznać.

To niezwykła historia o dziewczynie naznaczonej walką o życie jeszcze przed narodzinami. Iva ma przyjaciółkę od serca, Nivę oraz przyszywanego "bliźniaka". Jej matka poznała swoją "duchową siostrę" na oddziale szpitalnym. Coś w tym jest, że przyjaźnie nawiązane w trudny...

Rozwiń Zwiń

Główna bohaterka, Iga, pisze książkę, trzecią w swoim dorobku. Najważniejszą, bo ostatnią.

Wysłuchuje ludzi, rozmawia z nimi jak profesjonalna dziennikarka lub psycholog. Zwraca uwagę jej wieczny uśmiech i pozytywne nastawienie. Z pozoru wydaje się, że tak mogą zachowywać się ludzie, którzy nie znają życia, lecz to może być mylące.

Iga straciła już wiele, a to jeszcze nie koniec. Z rodziny została jej dwójka starszych ludzi i siostra, z którą nie ma kontaktu.

Iga zmienia życie osób, które poznaje. Stara się im pomóc ze wszystkich sił, zapominając o sobie.

Gdy poznaje Michała oferuje mu przyjaźń a on zaczyna się zakochiwać. Ten związek nie ma jednak przyszłości.

Igę otacza grupa przyjaznych jej osób a ona pisze o samotności. Dotyka ona zarówno starych i chorych jak i młodzież, dla której zapracowani rodzice nie mają czasu.

Mateusz ucieka się do ostatecznych środków, by zwrócić na siebie uwagę.

Ella jest samotna w małżeństwie. Z zawodu terapeutka, nie radzi sobie z rozpadem własnego związku.

Każdy jest w jakimś momencie życia samotny. Autorka słowami Igi przypomina nam, że trzeba cieszyć się każdym dniem, bo nigdy nie wiadomo co jutro się zdarzy. Ilustruje to przypowieścią o właścicielu konia.

Powieść nie była lekka. Dotykała tematów trudnych, jak dorastanie w domu dziecka, strata bliskich, starość, choroby i śmierć.

Myślę, że mimo wszystko warto ją przeczytać, bo niesie pozytywne przesłanie.

Główna bohaterka, Iga, pisze książkę, trzecią w swoim dorobku. Najważniejszą, bo ostatnią.

Wysłuchuje ludzi, rozmawia z nimi jak profesjonalna dziennikarka lub psycholog. Zwraca uwagę jej wieczny uśmiech i pozytywne nastawienie. Z pozoru wydaje się, że tak mogą zachowywać się ludzie, któr...

Rozwiń Zwiń

Amelia Tudor chyba sama do końca nie wie kim chce być. Z jednej strony poważna intelektualistka, pisząca doktorat, zauroczona Profesorem, przed którym chce wypaść na mądrzejszą. Z drugiej szalona imprezowiczka. Po pracy w agencji PR szaleje w dyskotekach. W obu przypadkach bardzo się stara, by zrobić wrażenie na otoczeniu. Wszystko co robi wydaje się na pokaz. Jest dobra w swojej pracy, lecz ma okropnego szefa. Z jednej strony lubi swoje zajęcie, z drugiej niewybredne żarty przełożonego ocierające się o molestowanie, skutecznie ją odstraszają.

Na jednej z imprez poznaje znajomego znajomych, Teofila. Mają podobne poczucie humoru, choć on jest większym ekstrawertykiem. Przez jakiś czas badają swoje relacje, do końca nie wiadomo czy myślą o sobie poważnie.

W końcu Amelia decyduje się wyjechać z Teofilem do Francji, gdzie zatrzymują się w domu jego kuzynów.

Pełna recenzja na blogu: https://m-czas.blogspot.com/2023/07/natalia-szymanczyk-inne-stany.html

Amelia Tudor chyba sama do końca nie wie kim chce być. Z jednej strony poważna intelektualistka, pisząca doktorat, zauroczona Profesorem, przed którym chce wypaść na mądrzejszą. Z drugiej szalona imprezowiczka. Po pracy w agencji PR szaleje w dyskotekach. W obu przypadkach bardzo się stara...

Rozwiń Zwiń

To opowieść o upadku znanego adwokata. Maksymilian Sobieski, wcześniej bezkresnie zakochany w sobie, kąpiący się we własnej wspaniałości, w ciągu jednego dnia traci wszystko.

Pracę, która stanowiła sens jego życia. Luksusowe mieszkanie, rodzinę, dla której nigdy nie miał czasu, szacunek i autorytet.

Popełnia kolejne błędy i stacza się coraz bardziej.

To nie jest historia z happy endem. "Bezkres" pokazuje jak ulotne jest całe bogactwo i kariera, jak łatwo można stracić wszystko, na co pracowało się latami.

Autor bardzo realistycznie przedstawił portret psychiczny człowieka zmuszonego do porzucenia dotychczasowego życia i ucieczki. Przez cały czas zastanawiałam się dokąd zmierza ta opowieść, choć przed końcem już się domyślałam. Bardzo przypadł mi do gustu styl pisania, mogłam dokładnie wyobrazić sobie przedstawione sceny jak choćby światła radiowozu odbite w kieliszku. Później będę kombinować w jakim filmie to widziałam.

To opowieść o upadku znanego adwokata. Maksymilian Sobieski, wcześniej bezkresnie zakochany w sobie, kąpiący się we własnej wspaniałości, w ciągu jednego dnia traci wszystko.

Pracę, która stanowiła sens jego życia. Luksusowe mieszkanie, rodzinę, dla której nigdy nie miał czasu, szacunek i...

Rozwiń Zwiń

Autorka ruszyła w całkiem nowym kierunku. Książek o piratach nie ma dużo na rynku wydawniczym. Zawsze od czytania o morskich przygodach odstraszały mnie dziesiątki dziwnych nazw dotyczących żeglugi, ale tu każde takie słowo jest świetnie wytłumaczone. Nawet taki szczur lądowy jak ja się połapie.

Marcos i Francisca widzą się po raz pierwszy podczas egzekucji jego ojca. Chłopiec poprzysięga zemstę na całej rodzinie ośmioletniej wówczas Paqui.

Dwunastoletnia Francisca marzy o dalekich morskich wyprawach i nie posiada się ze szczęścia kiedy ojciec zgadza się zabrać ją w rejs. Jej pierwsza podróż kończy się tragicznie. Jako jedyna z rodziny przeżywa ukrywając się pod męskimi ciuchami.

Przez sześć lat służy na pirackim statku, zanim jej podstęp wychodzi na jaw. Zdradzona przez jedynego przyjaciela musi walczyć o przeżycie wśród dzikich korsarzy.

Z dziewczynki Paqui staje się kobietą i zwraca na siebie uwagę. Nikt nie chce jej na pokładzie, marynarze wierzą, że to przynosi pecha.

Francisca wiele musi znieść, by odnaleźć swoje miejsce. Czy Marco zrezygnuje z zemsty przez jej zielone oczy?

Przyznaję, że początek mnie nie wciągnął, ale im dalej tym było lepiej. Książka skończyła się zbyt szybko, w kulminacyjnym momencie. Autorka wiarygodnie oddała wszystkie szczegóły życia w ówczesnym świecie, od używanego języka, przez opis noszonych ubrań, po spożywane potrawy i w końcu stan wiedzy na tamte czasy, kształtowanej bardziej przez legendy niż naukę.

Marcos jest Robin Hoodem mórz a Paqui, choć drobną i wrażliwą, to waleczną piratką.

Już czekam na kolejne tomy.

Autorka ruszyła w całkiem nowym kierunku. Książek o piratach nie ma dużo na rynku wydawniczym. Zawsze od czytania o morskich przygodach odstraszały mnie dziesiątki dziwnych nazw dotyczących żeglugi, ale tu każde takie słowo jest świetnie wytłumaczone. Nawet taki szczur lądowy jak ja się po...

Rozwiń Zwiń

Od czasu przeczytania "Serca lasu" i "Iskierki" książki Patrycji Żurek biorę w ciemno. Gdy zobaczyłam, że jest organizowany booktour z jej powieścią zapisałam się bez wahania.

Głównym bohaterem powieści jest tytułowy grabarz, Ludwik Popiołek. Na cmentarzu w Mogiłce pracuje całe życie, od czasu gdy zginęła jego młodzieńcza miłość. Jest już starym człowiekiem, który sam chciałby odejść. Gdy dostaje zawału myśli, że to koniec. Już czuje tę wielką Miłość, którą wyobrażają sobie po śmierci ludzie wierzący. Jednak coś go zatrzymuje na ziemi. Zostaje odratowany, bo ma misję. Zanim sam umrze ma wysłuchać historii duchów.

Mogiłka jest miastem szczególnym. Właściwie wcześniej była wsią, lecz miejscowość rozrosła się i zmieniła. Jej stałym elementem jest stary cmentarz, na którym leży kamień emanujący mocą. Czuła ją założycielka sioła, Ewa Sardonowiczówna.

Duchy Mogiłki nie mogą odejść, dopóki nie przekażą komuś swojej historii a tylko Ludwik je słyszy.

Kolejne rozdziały opowiadają o życiu i śmierci mieszkańców nowopowstałego miasteczka. Poznajemy Andrzejka, Sebastiana, Ireneusza, Jagodę, Agnes, Dobrawę, księdza Wojciecha i Patryka Bella.

Parają się oni różnymi profesjami. Jest znana malarka, hrabina-księżna, prostytutka, morderca. Najsmutniejsze są opowieści o śmierci dzieci.

To nie jest książka, którą czyta się łatwo. Ciekawy był pomysł na fabułę, dodaję jedną gwiazdkę za oryginalność.

To taka nostalgiczna powieść do poczytania w listopadzie. Jest dobra, ale nie trafi do grona moich ulubionych tytułów.

Od czasu przeczytania "Serca lasu" i "Iskierki" książki Patrycji Żurek biorę w ciemno. Gdy zobaczyłam, że jest organizowany booktour z jej powieścią zapisałam się bez wahania.

Głównym bohaterem powieści jest tytułowy grabarz, Ludwik Popiołek. Na cmentarzu w Mogiłce pra...

Rozwiń Zwiń

" Cztery pory magii" to cztery opowiadania, z których każde dzieje się o innej porze roku. Wszystkie są przepełnione słowiańską magią. Spotkamy tu wije, strzygi, syreny, nocnice, południce, a nawet jednego polskiego smoka, gatunek zagrożony wyginięciem.

Punktem kulminacyjnym "Cichej wody" Mileny Wójtowicz jest wiosenny ślub. Rodzina pana młodego próbuje zabić jego narzeczoną. To taka tradycja ich gatunku. Na szczęście na posterunku jest organizatorka weselna, Ewa Event, która dopilnuje, żeby ślub się odbył. Na JEJ imprezach nikt się nie morduje. Wszystko ma być idealnie. Ewa nie traci głowy, za to ktoś inny może...

Głównymi bohaterami "Żaru i wichru" Magdaleny Kubasiewicz są czarownica i latawiec. Natkną się na wieś, której mieszkańców prześladuje południca. Żeby się jej pozbyć muszą się dowiedzieć jaka jest historia. W tym czasie dochodzi do kolejnego morderstwa.

"Listopadowe dzieci" Anety Jadowskiej przedstawiają kolejną przygodę Dory. Salcia musi gdzieś ćwiczyć panowanie nad ogniem, lecz obecność salamandry wypłasza sąsiadów. Właściciel domu, wampir, nie jest zadowolony. Dora zostaje wezwana do rozróby na cmentarzu. Intruz, który wtargnął na pogrzeb z bronią w ręku, wciąż wraca do sprawy zaginięć dzieci sprzed lat. Wydaje się, że to zamknięta historia, do czasu gdy znika kolejny chłopiec. Dora wykrywa ślady magii.

W "Jak długo trawi lew" Marty Kisiel poznajemy trzy przyjaciółki. Jedną z nich chce zamordować jej własny mąż, którego ona kocha nad życie. Tomira ma jedną wadę: każdego mężczyznę wcześniej czy później doprowadzi do obłędu, przez to kim jest. Jej koleżanki zawiązują spisek, żeby pod pozorem wyjazdu P&P (przyjaciółki i planszówki) wprowadzić w życie plan, który pozwoli jej się uwolnić od męża. Niestety dołączają do nich panowie, co może się skończyć bezpowrotną utratą ich skarbów.

Poczucie humoru autorek wpasowało się w mój gust czytelniczy. Ostatniego opowiadania nie należy słuchać w miejscach publicznych, grozi to nieopanowanymi salwami śmiechu w przypadkowych momentach. Pewnie niejeden się popukał w głowę widząc jak się śmieję sama do siebie

" Cztery pory magii" to cztery opowiadania, z których każde dzieje się o innej porze roku. Wszystkie są przepełnione słowiańską magią. Spotkamy tu wije, strzygi, syreny, nocnice, południce, a nawet jednego polskiego smoka, gatunek zagrożony wyginięciem.

Punktem kulminacyjnym &qu...

Rozwiń Zwiń