Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Starożytny Rzym to niebezpieczne miejsce. Nie tylko ze względu na przemykających nocą rabusiów lub innych typów spod ciemnej gwiazdy. Dużo większym zagrożeniem mogą być przechadzający się największymi ulicami w świetle dnia możni Cesarstwa. Oni bowiem knują czasem intrygi, w które wplatani są podlegli im, bogom ducha winni ludzie, tacy, jak np. bohaterowie powieści historycznej Bestie zza muru Roberta Lowa.

Drust i Kag to byli gladiatorzy. Mimo że są już według prawa wolnymi, pełnoprawnymi obywatelami, wciąż ciąży im piętno statusu niewolnika. Dodatkowo muszą martwić się o to, o co musi zatroszczyć się każdy mieszkaniec Cesarstwa – miejsce do spania i pieniądze na utrzymanie. Dlatego też przyjaciele formują grupę zwaną Braćmi Areny, która za odpowiednie wynagrodzenie podejmuje się trudnych zadań. Byli gladiatorzy mają za sobą już wiele niebezpiecznych przygód, ale mimo to nie są gotowi na to, co czeka na nich w dalekiej Brytanii. Udają się do tego kraju, by tam odnaleźć i uratować pewną kobietę i jej syna. Od samego początku misja wydaje się być podejrzana. Każdy kolejny krok za tytułowi mur będzie to uczucie tylko wzmacniać.

Bestie zza muru to książka, która wymyka się jednoznacznej ocenie. Jej akcja toczy się dość powoli, choć opisywane tu wydarzenia ociekają czasem krwią zarówno wrogów, jak i zwykłych mieszkańców Brytanii. Czytelnicy mogą obserwować zmagania bohaterów z nieprzychylną pogodą, przeciwnikami, ale i samymi sobą. Wszystko to opisane jest precyzyjnie, niezwykle realistycznie, co czasem przekłada się na obecność wielu brutalnych opisów potyczek.

Książka wydawnictwa Rebis to lektura dobra, choć nie każdemu przypadnie do gustu. Mnie nie do końca udało się wciągnąć w opisywaną historię. Mimo to muszę oddać autorowi Bestii zza muru, że dobrze wykreował zarówno świat, który przemierzają byli gladiatorzy, jak i samych bohaterów powieści.

Starożytny Rzym to niebezpieczne miejsce. Nie tylko ze względu na przemykających nocą rabusiów lub innych typów spod ciemnej gwiazdy. Dużo większym zagrożeniem mogą być przechadzający się największymi ulicami w świetle dnia możni Cesarstwa. Oni bowiem knują czasem intrygi, w które wplatani...

Rozwiń

Zwiń

Gdy Dom Wydawniczy Rebis rozpoczynał swój cykl Wehikuł Czasu, na pierwszy ogień poszła rewelacyjna historia Arthura C. Clarke’a Koniec Dzieciństwa, w której autor ukazuje kontakt ludzkości z obcą cywilizacją. Długo jednak musieliśmy czekać, aby dostać w tym cyklu najbardziej rozpoznawalną powieści Clarke’a – Odyseje Kosmiczną 2001.

Teraz zaś dostajemy kolejną historię Clarke’a. Trochę mniej znaną, ale równie dobrą i obsypaną wieloma nagrodami. Mowa oczywiście o Spotkaniu z Ramą, które jest mega historią samą w sobie, ale i początkiem kolejnego cyklu science fiction. Autor ponad sześćdziesięciu książek o tematyce fantastycznej, kolejny raz kreśli wizję spotkania człowieka z obcą cywilizacją. Robi to oczywiście w sposób niezwykły i pomysłowy.

Akcja rozgrywa się w roku 2131. To w tym czasie w naszym Układzie Słonecznym pojawia się niezidentyfikowany obiekt, o niewyobrażalnych rozmiarach i pędzący z ogromną prędkością w stroną Ziemi. Ludzkość od pewnego czasu przygotowana jest na neutralizację tego typu obiektów zagrażających planecie. W tym jednak przypadku nie chodzi o zwykłą asteroidę. Jej regularny kształt nie pozostawia wątpliwości, co do pochodzenia. Pytanie tylko jakie zamiary ma cywilizacja, która wysłała ten obiekt w stroną Ziemi.

Na to pytanie odpowiedź ma znaleźć załoga Śmiałka, statku kosmicznego, który ma strzec planetę przed obiektami lecącymi w jej stronę. Kapitanowi i jego załodze udaje się przedostać do statku, lecz tam stają przed wielką tajemnicą, którą muszą odkryć. Eksploracja daje wiele odpowiedzi, ale generuje również mnóstwo pytań. Nie brakuje tu również mnóstwo koncepcji technicznych jak i opisów obcej cywilizacji. Liźnięty zostaje tu również wątek relacji między ludzkich, choć na tle epickiej wizji kontaktu ludzkości z obcą cywilizacją, wypada słabo.

Spotkanie z Ramą to kolejna powieść autora, w której opisuje spotkanie ludzkości z obcą cywilizacją. Oczywiście historia jest niezwykła i wciągająca, jednak na jej odbiór duży wpływ mają czasy, w których była napisana. Trzeba się mocno zagłębić w istotę tej powieści, aby odkryć jej znaczenie i przekonać na czym polega jej fenomen.

Kolejna odsłona Wehikułu Czasu jest wciągającą i płynną lekturą, pozwalającą przenieść się czytelnikowi do całkiem odmiennego świata. Można odbyć podróż po Układzie Słonecznym bez wychodzenia z domu. Idealne połączanie science i fiction. Wymiar fantastyczny perfekcyjnie uzupełniany jest przez naukową rzeczywistość. Pozycja obowiązkowa dla fanów fantastyki.

Gdy Dom Wydawniczy Rebis rozpoczynał swój cykl Wehikuł Czasu, na pierwszy ogień poszła rewelacyjna historia Arthura C. Clarke’a Koniec Dzieciństwa, w której autor ukazuje kontakt ludzkości z obcą cywilizacją. Długo jednak musieliśmy czekać, aby dostać w tym cyklu najbardziej rozpoznawalną ...

Rozwiń

Zwiń

Alexander Mikaberidze to znany na całym świecie ekspert od historii XVIII-XIX-wiecznej Europy, ze szczególnym uwzględnieniem wojen napoleońskich oraz historii wojskowości Bliskiego Wschodu. Oprócz artykułów dr Mikaberidze napisał i zredagował dziewięć książek, z czego w Polsce znane są dwie jego publikacjie, opowiadające o dwóch znaczących bitwach Napoleona. Teraz za sprawą Domu Wydawniczego Rebis, fani cesarza Francji, mogą zapoznać się z szerszą historią jego wojennych podbojów.

Wojny Napoleońskie. Historia Globalna. Tom 2 rozpoczyna się od ukazania wydarzeń na północy naszego kontynentu w latach 1807 – 1812. Następnie auto – r przechodzi do tak zwanej kwestii wschodniej, czyli konfrontacji z Imperium Osmańskim i działań Napoleona na Bliskim Wschodzie. Nie brakuje tu ukazania kwestii konfliktu z Wielką Brytanią oraz walk o hiszpańską Amerykę w latach 1080 – 1815.

Oczywiście nie mógł nie zostać poruszony wątek kampanii rosyjskiej w 1812 roku i marszu Napoleona na Moskwę. Wątek ten jest istotny z dwóch powodów. Po pierwsze w wiązany był z naszym wyzwoleniem z zaboru rosyjskiego, a po drugie był punktem zwrotnym z działaniach armii napoleońskiej i poniekąd przyczynił się do upadku imperium francuskiego. Oczywiście istotnym elementem poruszonym w tej publikacji była kwestia kongresu wiedeńskiego i jego następstw w Europie.

Z tej nietypowej książki możemy się tego dowiedzieć. Choć tytuł jasno sugeruje, że autor skupia się na działaniach wojennych, to tak naprawdę jest to publikacja, która przedstawia szeroki społeczny i ekonomiczny kontekst działań Bonapartego. Nie brakuje tu polityki i władzy, która niemal zawsze idą w parze. Autor skupia się także na interesach handlowych i dyplomatycznych nie tylko imperium francuskiego, ale i poszczególnych państw.

Oba tomy tej obszernej publikacji malują szeroki obraz działań wielkiego przywódcy i jednego z największych strategów w historii świata. Autor nie ocenia subiektywnie działań Napoleona, ale obiektywnie ukazuje konsekwencje jego rządów. Dzisiejszy świat be z Napoleona na pewno wyglądałby całkiem inaczej. Czy lepiej czy gorze? Tego nie wiadomo. Pewne jest jednak to, że Bonaparte miał ogromny wpływ na jego obecny obraz.

Alexander Mikaberidze to znany na całym świecie ekspert od historii XVIII-XIX-wiecznej Europy, ze szczególnym uwzględnieniem wojen napoleońskich oraz historii wojskowości Bliskiego Wschodu. Oprócz artykułów dr Mikaberidze napisał i zredagował dziewięć książek, z czego w Polsce znane są dwi...

Rozwiń

Zwiń

Czekałam na trzecią część cyklu Scholomance, ponieważ dwie poprzednie otworzyły wiele wątków i byłam ciekawa, w jakim kierunku Naomi Novik je poprowadzi. Główna bohaterka osiągnęła swój cel i ocaliła wszystkich uczniów spychając szkołę w otchłań. Niestety w ostatnim momencie Orion wypchnął ją na zewnątrz, a sam został w auli, aby zmierzyć się z największym paszczorem. Właśnie w tej chwili rozpoczynamy trzeci tom serii.

El nie może uwierzyć w to, co się stało. Wszystko szkło zgodnie z planem, aż nagle Orion podjął inną niż ustalona wcześniej decyzję i pomógł uratować wszystkich oprócz siebie. Dziewczyna chce wracać i pomóc mu się wydostać, ale chłopak odtrąca jej rękę i ostatnia nadzieja gaśnie. Szkoła spada w otchłań, a Orion na pewno samotnie nie da rady pokonać wszystkich potworów, które pozostały w Scholomance. El załamana wraca do matki, ale niedługa dane jest jej pobyć w samotności. Znajomi z enklaw informują ją o ataku na Londyn i paszczorze, który dostał się do środka. Wielu dorosłych już zginęło starając się go pokonać, ale młodzi uważają, że tylko Galadriel jest w stanie przetrwać pojedynek z tym potworem.

El udaje się do enklawy i pokonuje paszczora, ale w tym samym czasie następuje atak na inną enklawę. Wszyscy zastanawiają się kto jest na tyle potężny, aby naruszyć fundamenty enklaw, które zostały zbudowane z użyciem ogromu mocy i mają na sobie zaklęcia ochronne. Jednak Galadriel nadal myśli o Orionie, który od kilku dni być może walczy o życie. Udaje się więc do jego rodziców, aby zdobyć moc potrzebną do przeniesienia się do Scholomance. Od razu rozpoznaje, że matka chłopaka korzysta z czarnej magii i z jej winy Orion ma przymus zabijania złowrogów.

Trzecia część dała odpowiedzi na wiele niewyjaśnionych wcześniej kwestii. Galadriel odkrywa kim naprawdę jest Orion, jak wiele hipokryzji można zarzucić członkom enklaw, ale przede wszystkim dociera do sedna problemu. Dowiaduje się w jaki sposób powstają enklawy oraz kto stoi za atakami na nie. I w końcu mierzy się z mroczna przepowiednią swojej prababki, przez którą całe jej życie zostało naznaczone samotności i odrzuceniem.

Już w poprzedniej książce Galadriel dojrzała i zmieniła podejście do innych ludzi, do których wcześniej była nastawiona bardzo negatywnie. Teraz, gdy to ona jako jedyna może pomóc enklawom, podejmuje jeszcze trudniejsze i poważniejsze w skutkach decyzje. Wielu ludzi ginie, ale również wielu ma nadzieję na lepszą przyszłość.

Nie wiem, czy cykl Scholomance będzie kontynuowany po tym, jak pierwotna szkoła została zniszczona. Z jednej strony trzecia książka zamknęła wiele wątków i dała odpowiedzi, na które czekałam, a nawet na kilka, nad którymi się nie zastanawiałam. Ale z drugiej strony stworzony świat i w miarę uporządkowana sytuacja głównej bohaterki i enklaw, które przetrwały, pozwoliłyby autorce na poprowadzenie historii w wielu różnych kierunkach. Po zakończonej lekturze miałam kilka pomysłów, co mogłoby się dalej stać z El, Orionem i enklawami, więc mam nadzieję, że Naomi Novik również wróci do Scholomance i opowie nam więcej o tym uniwersum.

Czekałam na trzecią część cyklu Scholomance, ponieważ dwie poprzednie otworzyły wiele wątków i byłam ciekawa, w jakim kierunku Naomi Novik je poprowadzi. Główna bohaterka osiągnęła swój cel i ocaliła wszystkich uczniów spychając szkołę w otchłań. Niestety w ostatnim momencie Orion wypchnął...

Rozwiń

Zwiń

Robert Forczyk to uznany militarysta, specjalizujący się historii drugiej wojny światowej. Jest autorem kilkudziesięciu książek, w tym obszernego opracowania Wojna pancerna na froncie wschodnim. Jego publikacja Fall Weiss. Najazd na Polskę 1939 ukazuje tragiczne położenie Polaków w czasie Kampanii Wrześniowej.

Niedawno na naszym rynku wydawniczym ukazała się jego nowa książka, w której porusza temat Krymu i jego militarnego znaczenia na przestrzeni wieków, skupiając się przede wszystkim na okresie drugiej wojny światowej. Tam, gdzie rosną żelazne krzyże. Krym 1941 – 1944, ukazała się nakładem Domu Wydawniczego Rebis.

Krym w szerszej świadomości współczesnego społeczeństwa, znany stał się od czasu aneksji półwyspu przez Rosję. Jednak, Krym, w ciągu całej swoje historii był areną konfliktów. Już od czasów Kozaków, był bazą wypadowa i terenem niemal nie do zdobycia. Przejęty w XVIII przez Rosjan, stał stał się terenem wojny krymskiej, rosyjskiej wojny domowej, drugiej wojny światowej, a teraz konfliktu ukraińsko rosyjskiego.

Na najszerszą skalę odbywały się tam działania wojenne podczas drugiej wojny światowej. Najpierw zajęły go wojska niemieckie, niszcząc armię radziecką, aby kilka lat później samemu uznać wyższość Armii Czerwonej. Oczywiście równolegle z działaniami militarnymi dochodziło tam do mordów i czystek etnicznych, w których obie armie nie miały sobie równych.

Narracja tej publikacji jest prosta i sensowna. Autor, jak przystało na byłego wojskowego nie leje przysłowiowej wody. Skupia się na faktach i konkretnych wydarzeniach, serwując krótkie i merytoryczne komentarze. Bazuje na badaniach archiwalnych, do których uzyskał dostęp, rzucając nowe światło na ważny teatr działań wojennych na froncie wschodnim.

Tam, gdzie rosną żelazne krzyże. Krym 1941 – 1944 to publikacja, którą pochłania się jednym tchem. Jest to zarazem pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów historii ukazanej przez pryzmat strategii i wojskowej taktyki. Pod tym względem to prawdziwy majstersztyk, który przy okazji pokazuje dramatyczne wydarzenia i tragiczne losy ludności, która znalazła się na terenach wojennych działań i została zmieciona przez nieczułą machinę wojenną.

Robert Forczyk to uznany militarysta, specjalizujący się historii drugiej wojny światowej. Jest autorem kilkudziesięciu książek, w tym obszernego opracowania Wojna pancerna na froncie wschodnim. Jego publikacja Fall Weiss. Najazd na Polskę 1939 ukazuje tragiczne położenie Polaków w czasie ...

Rozwiń

Zwiń

Choć powieść Pożegnaj się jest już szóstą częścią serii Quincy & Rainie, ja sięgając po nią, pierwszy raz zetknęłam się z tymi bohaterami. Weszłam tym samym do świata potwornych zbrodni. Choć przeraziłby on każdego, z jakiegoś powodu przyciąga agentkę FBI Kimberly Quincy.

Kiedy kobieta oczekuje dziecka, jej życie zmienia się. Nie jest ona wtedy odpowiedziała już tylko za siebie – podejmując każdą decyzję, musi rozważać konsekwencje z niej płynące zarówno dla swojego zdrowia, jak i rozwijającego się w jej łonie maluszka. Fakt ten sprawia, że życie wielu kobiet w tym okresie nieco zwalnia. Wielu, ale nie wszystkich. Zdecydowanie przypadkiem takim nie jest będącą w piątym miesiącu ciąży Kimberly Quincy.

Jako agentka FBI bohaterka książki Pożegnaj się miała już do czynienia z wieloma okropnościami tego świata. Nawet ona nie jest jednak gotowa na to, jaki przebieg będzie miała kolejna, absolutnie przerażająca sprawa, w którą zostanie wciągnięta. Wszystko zaczyna się od rozmowy z pewną prostytutką, która zgłasza zaginięcie koleżanki. To spotkanie rozpoczyna powolny proces odkrywania prawdy o działalności wyjątkowo brutalnego mordercy, którego fascynacja pająkami poszła zdecydowanie za daleko.


Nowa powieść Lisy Gardner od wydawnictwa Albatros to kawał bardzo dobrze napisanego, trzymającego w napięciu thrillera. Jej autorka snuje intrygę, która sprawia, że czytelnik czuje się jak złapany w sieć jednego z pająków sadystycznego mordercy, o którym z każdą stroną dowiadujemy się coraz więcej. Książka Pożegnaj się przypadła mi do gustu pod wieloma względami. Jednym z nich jest postać głównej bohaterki. Kimberly Quincy to silna, niezależna kobieta, której nie sposób nie podziwiać za zaangażowanie, determinację, ale i odwagę podczas prowadzenia piekielnie trudnego śledztwa. Moje pierwsze spotkanie z nią uznaję za niezwykle udane. Z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy cyklu Quincy & Rainie, aby poznać dalsze losy tej niezwykłej kobiety.

Choć powieść Pożegnaj się jest już szóstą częścią serii Quincy & Rainie, ja sięgając po nią, pierwszy raz zetknęłam się z tymi bohaterami. Weszłam tym samym do świata potwornych zbrodni. Choć przeraziłby on każdego, z jakiegoś powodu przyciąga agentkę FBI Kimberly Quincy.

Kiedy kobieta o...

Rozwiń

Zwiń