Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna lektura na lato.

Historia trzech młodych empancypantek, których drogi krzyżują się przypadkowo.Wszystkie trzy sa wyjatkowe, bo sprzeciwiaja się patriarchatowi oraz kulturze, w której zostały wychowane. Chcą od życia więcej niż w danych czasach kobiecie przystoi. Pochodzą z rożnych środowisk, jednak wszytkie mają wspólną cechę : nie chcą się podporządkować tradycji.

Od poczatku podobał mi sie taki pomysl, jednak moim zdaniem został potraktowany zbyt płytko. Bohaterki mają zadatki na więcej. Niby wiemy dlaczego dziewczyny sie buntują, znamy motywy i kontekst , autorka stara się odmalować uwczesną rzeczywistość... mimo tego bohaterki są trochę nierealne, nie ma w tym głębi , koloru, półcieni. Dla mnie postaci są zbyt wspolczesne, zbyt łatwo rzucają wszystko by gonić za marzeniami. Mialam nadzieję, że obraz bohaterek bedzie pełniejszy, że będa one ewoluować. Żeby jednak oddać sprawiedliwość autorce, bohaterki są interesujące (szczegolnie Judyta), chętnie śledziłam ich losy. Po prostu miały zadatki na wiecej, żal mi, że autorka tego nie wykorzystała.

Powieść napisana jest lekko, czyta sie ją przyjemnie. Autorka stara się dbać o to, by nazewnictwo odzwierciedlało XIX-wieczną rzeczywistość. Przy Judycie autorka zachowuje żydowskie nazwy miesięcy, potraw, obyczajów. Jako laikowi bardzo mi się to podobało.

Fabuła jest dość zgrabna, choć momentami naciągana (wątek kryminalny). Pomimo drobnych zawirowań, czytelnik od razu się domyśla kto z kim i kiedy. Te spojrzenia, "przypadkowe" spotkania nie pozostawiają złudzeń. Czytając ksiażkę nie zastanawiamy sie "co się wydarzy", ale "kiedy się wreszcie to stanie".

Przez te mankamenty, zamiast porządnej dawki prozy obyczajowej mamy przyjemny wakacyjny romans. Po którego kontynuacje chętnie sięgnę, ale już z innym nastawieniem.

Przyjemna lektura na lato.

Historia trzech młodych empancypantek, których drogi krzyżują się przypadkowo.Wszystkie trzy sa wyjatkowe, bo sprzeciwiaja się patriarchatowi oraz kulturze, w której zostały wychowane. Chcą od życia więcej niż w danych czasach kobiecie przystoi. Pochodzą z rożnych środowisk, jednak wszytkie mają wspólną cechę : nie chcą się podporządkować...

Nie odkładaj tej książki na później!

Książkę tę kupiłam chyba tylko dla fantastycznego tytułu i legendy autorki. Jednak do jej przeczytania podchodziłam kilka razy. Początkowo trudno mi było odnaleźć się w gąszczu bohaterów i relacji rodzinnych.
Z czasem, gdy mapa przodków stawała się coraz bardziej jasna, gdy zaczęli powoli przypominać prawdziwych ludzi a nie tylko istoty z legend, wtedy właśnie udało się autorce książki zawładnąć moją wyobraźnia. Z niecierpliwością wertowałam strony książki by dowiedzieć jak skończy się historia kolejnych protoplastów.

Muszę przyznać, że najciekawszymi charakterami obdarzone są tu kobiety, czasem na wpół mityczne, jednak zawsze pełne życia, emocji, ambicji i przede wszystkim siły: Caterina, która na przyszłym małżonku wymaga aby nauczył ją czytać i pisać, Montesserat, która przemierza Morze Śródziemne by następnie w tym samym morzu stracić to co najcenniejsze, wreszcie Anastasia, niespełniona baletnica, która przemierza ocean by po licznych przygodach wrócić do Włoch do porzuconej przed laty córki
W każdej postaci autorka stara się odnaleźć siebie samą. Nie jest to proste, szczególnie w przypadku postaci które napawają autorkę wstrętem, bo przecież i takie w każdej rodzinie znaleźć się muszą.

Podsumowując, mimo pierwszych trudności, z którymi czytelnik się mierzy trzymając w rękach to ogromne tomiszcze, książka szybko okazuje się pozycją wręcz bezcenną.

Język, styl, historie, wszystko to razem sprawia, że człowiek nie może się od książki oderwać. I przeklina wydawcę, za to że nie wydał jej częściach. Taszczenie 800 stron komunikacją miejską, do kawiarni i wszędzie tam , gdzie choć przez chwile można nacieszyć się jeszcze bohaterami jest niesamowicie uciążliwe.

Nie odkładaj tej książki na później!

Książkę tę kupiłam chyba tylko dla fantastycznego tytułu i legendy autorki. Jednak do jej przeczytania podchodziłam kilka razy. Początkowo trudno mi było odnaleźć się w gąszczu bohaterów i relacji rodzinnych.
Z czasem, gdy mapa przodków stawała się coraz bardziej jasna, gdy zaczęli powoli przypominać prawdziwych ludzi a nie tylko istoty...

Po książkę sięgnęłam za namową koleżanki. Rewelacyjne recenzje również były zachęcające.

Muszę przyznać, że dzieło to jest rozczarowaniem roku. Może nawet i dziesięciolecia. Historia miłości młodego chłopaka do nauczycielki jest przedstawiona tak absurdalnie, tak karykaturalnie, że po paru stronach miałam ochotę rzucić książkę w kąt.

Główny bohater w swoim własnym przekonaniu jest wyjątkowy i chętnie demonstruje to czytelnikowi na każdym kroku. Jest jak Midas - czego się nie dotknie, zamienia się w złoto, czy to wypracowanie, czy koncert, czy recytacje na scenie. Powala (w swoim mniemaniu) erudycją , jednocześnie wszystkich niemalże traktując z pogardą. Bohater nie budzi sympatii tylko niechęć i złość. Zamiast błyskotliwego nastolatka mamy denerwującego egotystę, indywiduum, które pozjadało wszystkie rozumy.

Wszystkie jego te talenty (doskonała znajomość francuskiego, literatury klasycznej, historii, rzekłbyś człowiek renesansu), sprawiają, że w żadnym momencie nie mogłam uwierzyć w taką postać. Jakbym - wybaczcie, znak czasu - przeglądała profile znajomych na popularnych portalach społecznościowych, prezentujących lepsze wersje siebie.

Podsumowując - nie polecam.

Po książkę sięgnęłam za namową koleżanki. Rewelacyjne recenzje również były zachęcające.

Muszę przyznać, że dzieło to jest rozczarowaniem roku. Może nawet i dziesięciolecia. Historia miłości młodego chłopaka do nauczycielki jest przedstawiona tak absurdalnie, tak karykaturalnie, że po paru stronach miałam ochotę rzucić książkę w kąt.

Główny bohater w swoim własnym...