Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zapamiętam „Cień wiatru”? Przede wszystkim jako książkę pełną pięknych sentencji. Rozmawiając z ludźmi, bezwiednie cytuję słowa zapisane na 500 stronach przez Carlosa Ruiz Zafona, które kryją w sobie niesamowitą moc. Uniwersalność i ponadczasowość sprawiała, że niejednokrotnie musiałam odłożyć „Cień wiatru”, aby zastanowić się nad ich sensem, by w końcu odnieść je do codziennego życia. Otworzyły mi oczy na ludzkie zachowania, wyjaśniły, czemu czasami postępujemy tak, a nie inaczej. Stały się po prostu tymi, które znalazły swoje miejsce na „ścianie cytatów” w moim pokoju.
Akcja rozgrywa się w powojennej Barcelonie przepełnionej smutkami, troskami i cierpieniami, która potrafi jednocześnie zachwycić i zmrozić krew w żyłach. Bohaterowie wtulają się w jej gorzkie objęcia, próbując „…przekonać siebie, że to, co widzieliśmy, co robiliśmy, czego dowiedzieliśmy się o sobie i innych, to złudzenie, zły sen, który mija”. Tragiczny rozwój wydarzeń, niebanalne spiski i wieczne poczucie zagrożenia piętnowane z coraz większą siłą na każdej kolejnej stronie, przedstawiają Barcelonę jako miasto umarłych dusz.
Książka rozwijała się nieustannie, wciąż mnie zadziwiając. Mimo, iż z niecierpliwością czekałam na dalszy ciąg wydarzeń, czytałam ją delektując się każdym słowem zaadresowanym do mnie przez Carlosa Ruiz Zafona. Zazwyczaj kończę rozpoczęte przeze mnie ksiązki tego samego dnia, czasem dwa dni później. Z „Cieniem wiatru” nie chciałam się tak szybko rozstawać. Z resztą, on sam mi na to nie pozwalał, wpakowując kolejne sentencje w moją i tak przepakowaną mądrymi słowami głowę, sprawiając, że czas czytania znacznie mi się przedłużył. Jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się czegoś więcej o naszej ludzkiej naturze, o naszych zachowaniach, o naszych tajemnicach i kipiących w nas uczuciach, niewątpliwie powinien przeczytać tę książkę.
„Cień wiatru” znalazł swoje miejsce w moim sercu. Po zapoznaniu się z jego treścią, koniecznie muszę zaopatrzyć się we własny egzemplarz. Książkę szczególnie polecam miłośnikom niebanalnej literatury. Wierzę, że odnajdą w niej to, co mnie w niej urzekło. Uważam, że każdy powinien zapoznać się z historią Carlosa Ruiz Zafona. Przebiła się ona do tej nielicznej grupy książek, które będę polecać każdemu w ciemno. Warto się z nią zapoznać, gdyż „jedna książka może zmienić życie człowieka…”. Tą właśnie książką może być „Cień wiatru”.

Jak zapamiętam „Cień wiatru”? Przede wszystkim jako książkę pełną pięknych sentencji. Rozmawiając z ludźmi, bezwiednie cytuję słowa zapisane na 500 stronach przez Carlosa Ruiz Zafona, które kryją w sobie niesamowitą moc. Uniwersalność i ponadczasowość sprawiała, że niejednokrotnie musiałam odłożyć „Cień wiatru”, aby zastanowić się nad ich sensem, by w końcu odnieść je do...

Książka skusiła mnie swoją okładką ;) W tym przypadku rzeczywiście nie należy oceniać książki po okładce.
Po przeczytaniu stwierdzam, że ciągle nie jestem pewna, o co dokładnie chodziło w tej historii. Nie wciągnęła mnie i nawet nie wiem, kiedy akcja się rozgrywa.
Książkę czytałam powoli i z wielkimi przerywnikami. Niechętnie zapoznawałam się z dalszymi losami bohaterów. Skończyłam ją tylko dlatego, że lubię kończyć to, co zaczynam.
Zdecydowanie nie jest to książka, która wniosła coś nowego do mojego życia ;)

Książka skusiła mnie swoją okładką ;) W tym przypadku rzeczywiście nie należy oceniać książki po okładce.
Po przeczytaniu stwierdzam, że ciągle nie jestem pewna, o co dokładnie chodziło w tej historii. Nie wciągnęła mnie i nawet nie wiem, kiedy akcja się rozgrywa.
Książkę czytałam powoli i z wielkimi przerywnikami. Niechętnie zapoznawałam się z dalszymi losami bohaterów....