Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce przedstawiono dzieje najważniejszych warszawskich placów (wybrano ponad dwadzieścia), począwszy od ich powstania do dnia dzisiejszego. Większości z nich poświęcono odrębne, liczące po kilkanaście stron rozdziały. Place miejskie zostały opisane w interesujący sposób, bez nadmiernego epatowania szczegółami, przy czym podane informacje pozwalają usystematyzować wiedzę na temat danej części miasta. Dzięki publikacji można dowiedzieć się co przesądziło o powstaniu danego placu i kształcie architektonicznym jego otoczenia. Uzupełnieniem tekstu są zdjęcia i ilustracje z epoki przedstawiające opisywane miejsca.

W książce przedstawiono dzieje najważniejszych warszawskich placów (wybrano ponad dwadzieścia), począwszy od ich powstania do dnia dzisiejszego. Większości z nich poświęcono odrębne, liczące po kilkanaście stron rozdziały. Place miejskie zostały opisane w interesujący sposób, bez nadmiernego epatowania szczegółami, przy czym podane informacje pozwalają usystematyzować...

Na wstępie recenzji chciałbym podkreślić, że Autorowi książki należą się wyrazy uznania za wybór tematu. Relacje z podróży w połączeniu z opisem miast przez ich mieszkańców nie należą bowiem do szczególnie często poruszanych w polskiej literaturze, a z zestawieniem dwóch opisywanych miast – Warszawy i Bukaresztu – mamy do czynienia chyba po raz pierwszy. Dzięki książce można prześledzić, jak na przestrzeni dwustu ostatnich lat postrzegano wybrane miasta Innej (niż Zachodnia) Europy, co się zmieniło, a co wciąż pozostaje aktualne. Lektura dostarcza wielu interesujących spostrzeżeń, dotyczących zarówno odwiedzanych miejsc, jak i sposobu postrzegania świata przez osoby je opisujące. Wrażenia obserwatorów zależą chociażby od ich kierunku poruszania się – te same osoby potrafiły odmiennie spoglądać na miasto w zależności od tego, czy podróżowały z zachodu, czy ze wschodu Europy. Z przytoczonych relacji wyłania się również mit Paryża, metropolii uchodzącej przez długi czas za wzorzec urbanistyczny, gospodarczy czy kulturalny dla rozwijających się miast świata. Książka zawiera także wiele wątków pobocznych, dotyczących Polski i Rumunii. Są one wprawdzie powiązane z głównym tematem, jednak ich mnogość utrudnia nieco odbiór zasadniczego wątku. Sądzę, że po lekturę warto sięgnąć nie tylko ze względu na sentyment do Warszawy.

Na wstępie recenzji chciałbym podkreślić, że Autorowi książki należą się wyrazy uznania za wybór tematu. Relacje z podróży w połączeniu z opisem miast przez ich mieszkańców nie należą bowiem do szczególnie często poruszanych w polskiej literaturze, a z zestawieniem dwóch opisywanych miast – Warszawy i Bukaresztu – mamy do czynienia chyba po raz pierwszy. Dzięki książce...

Piąty tom serii „Echa dawnej Warszawy”, w przeciwieństwie do poprzednich monografii z tego cyklu, został w całości poświęcony konkretnej warszawskiej dzielnicy. Jego autorka, Karolina Głowacka, przedstawiła Czytelnikom wybrane zagadnienia z dziejów Pragi (dzisiejszej Pragi-Północ), takie jak np. historia przepraw przez Wisłę, rozwój kolei i przemysłu, czy wielokulturowość dzielnicy. Pozostałe rozdziały przypominają przewodnik; opisano w nich zabytki wybranych praskich ulic (m.in. Targowej, Ząbkowskiej, Brzeskiej czy Stalowej). Dzięki temu książka może stanowić ciekawą inspirację i stać się cennym źródłem wiedzy podczas planowania spacerów na obszarze, którego granice wyznaczają dziś Park Skaryszewski i ogród zoologiczny.
Chociaż wybór praskich tematów jest dosyć szeroki, w trakcie lektury zabrakło mi jednak rozdziału przedstawiającego w spójny, chronologiczny sposób dzieje dzielnicy od początku osady praskiej (w zasadzie książka o nich milczy), aż po czasy współczesne. Taki zarys historyczny pozwoliłby na lepsze zrozumienie poszczególnych, luźno ze sobą powiązanych, wątków przedstawionych na kartach monografii. Jego umieszczenie umożliwiłoby również usunięcie powtarzających się wyjaśnień.
Moim zdaniem książka została napisana w interesujący sposób, m. in. dzięki wzbogaceniu opowieści na temat poszczególnych miejsc relacjami świadków epoki, czy też informacjami z ówczesnej prasy. Niestety, w pracy zdarzają się błędy – można przypuszczać, że wynikające przede wszystkim z braku właściwej korekty. Przykładowo: na stronie 28 znajdziemy informację dotyczącą budowy mostu pod Cytadelą w roku 1975 (właściwa data to 1875 r.), a w odniesieniu do rzezi Pragi zamiast 1794 r. kilkukrotnie wspomina się rok 1974 (s. 98, 133, 134). Miejscami można mieć również uwagi do przejrzystości wypowiedzi, ponieważ pewne powiązania między historycznymi wydarzeniami nie zostały przedstawione w czytelny sposób (np. na s. 29, gdzie podano, że most Poniatowskiego oddano do użytku po 8 latach; most ukończono w 1914 r., tymczasem poprzednie akapity tekstu nie zawierają żadnych wzmianek o 1906 r.).
Podsumowując, sądzę że książka stanowi dobre, chociaż niepozbawione wad, wprowadzenie do historii Pragi. Może być również z powodzeniem wykorzystana jako historyczny przewodnik po dzielnicy.

Piąty tom serii „Echa dawnej Warszawy”, w przeciwieństwie do poprzednich monografii z tego cyklu, został w całości poświęcony konkretnej warszawskiej dzielnicy. Jego autorka, Karolina Głowacka, przedstawiła Czytelnikom wybrane zagadnienia z dziejów Pragi (dzisiejszej Pragi-Północ), takie jak np. historia przepraw przez Wisłę, rozwój kolei i przemysłu, czy wielokulturowość...