Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To pierwsza książka, której ocenienie przychodzi mi z takim trudem, że wstrzymam się od wystawienia oceny. Ciężko opisać moje odczucia po przeczytaniu całości. Pierwsza połowa książki zasługiwałaby na maksimum - 10/10. W pewnym momencie jednak relacje między głównymi bohaterami przybierają tak dziwnej barwy, kompletnie dla mnie niezrozumiałej, że nie mogłem skupić się na akcji. Może po prostu musi upłynąć jeszcze trochę wody w Wiśle, a ja muszę się zestarzeć, by na pewne kwestie spojrzeć tak jak autorka.

To pierwsza książka, której ocenienie przychodzi mi z takim trudem, że wstrzymam się od wystawienia oceny. Ciężko opisać moje odczucia po przeczytaniu całości. Pierwsza połowa książki zasługiwałaby na maksimum - 10/10. W pewnym momencie jednak relacje między głównymi bohaterami przybierają tak dziwnej barwy, kompletnie dla mnie niezrozumiałej, że nie mogłem skupić się na...

Do "Historii pszczół" podchodziłem zarówno z nadzieją na oderwanie się od trochę sztampowej już stylistyki i akcji kryminałów, a jednocześnie z obawą, że powieść okaże się po prostu nudna. Jednak nic bardziej mylnego... Maja Lunde zarysowała w swojej książce opowieść o tym jak wiele zawdzięczamy pszczołom. I choć na pierwszy rzut oka wydaje się to być zbyt małostkowym tematem dla ponad pięciuset stronicowej książki, to historia ta jest w stanie porwać każdego czytelnika. Oprócz okrutnej i pesymistycznej wersji świata bez pszczół, otrzymujemy również dwie inne opowieści z pszczołami w tle. Jedna z nich ma miejsce w XIX wieku, inna współcześnie.
Warty odnotowania jest jednak przede wszystkim fakt, że to nie jest tylko powieść o pszczołach. Jest to zapierająca dech w piersiach obyczajowa opowieść o losach rodzin, w których każdy z nas znajdzie coś "swojego", ze swojego własnego, rodzinnego domu.

Jest to opowieść o trudnych relacjach ojców z dorastającymi synami, którzy nie zawsze widzą w ojcu autorytet.
Jest to opowieść o tym jak trudno mężczyznom wyrażać własne emocje, co prowadzi do wielu frustracji.
Jest to opowieść o kobietach, które swoją siłą imponują każdemu.
Jest to opowieść o systemach politycznych, w pewnych momentach wręcz manifest polityczny, w którym autorka przedstawia każdą jednostkę, jako część większej całości, która pracuje na rzecz tejże całości.
Jest to w końcu opowieść o miłości ludzi do rzeczy utraconych. I o nadziei na ich odzyskanie.

Do "Historii pszczół" podchodziłem zarówno z nadzieją na oderwanie się od trochę sztampowej już stylistyki i akcji kryminałów, a jednocześnie z obawą, że powieść okaże się po prostu nudna. Jednak nic bardziej mylnego... Maja Lunde zarysowała w swojej książce opowieść o tym jak wiele zawdzięczamy pszczołom. I choć na pierwszy rzut oka wydaje się to być zbyt małostkowym...

Książkę zakupiłem głównie dlatego, że jej akcja rozgrywa się na ulicach bliskiego mi Krakowa. Liczyłem na to, że przeżywanie akcji wraz z bohaterem w miejscach, które dobrze znam, przysporzy mi dodatkowego dreszczyku emocji. Jednak zawiodłem się już na samym początku. O ile postać głównego bohatera wydawała się być dobrze skonstruowana - młody mężczyzna, ale już po rozwodzie, z "rozwalonym" życiem rodzinnym - o tyle pozostali bohaterowie byli maksymalnie sztuczni i niepasujący do zamierzonego klimatu powieści. Najbardziej w czytaniu przeszkadzała mi postać starszej Pani, byłej nauczycielki. Obawiam się, że autorka książki za pomocą tej bohaterki próbowała przemycić swoje poglądy na temat społeczeństwa, szkolnictwa, polityki... Oczywiście jedyne słuszne poglądy. W trakcie czytania byłem tymi poglądami już tak przytłoczony, że miałem ochotę porzucić lekturę. Jakoś jednak wytrwałem, po drodze zapoznając się m.in. z wątkiem byłej żony policjanta, który to wątek pojawił się tam chyba tylko po to, aby ilość stron się zgadzała. Nie doczekałem się bowiem jakiegokolwiek zakończenia dla tego wątku ani nawet jego rozwinięcia! Dałem jednak 5 gwiazdek, bo 3 ostatnie rozdziały nagle, ku memu zaskoczeniu, okazały się być po prostu dobre. Podobało mi się zakończenie akcji, a ostatni akapit książki sprawił, że nie mogłem zasnąć. Dał mi naprawdę dużo do myślenia.

Książkę zakupiłem głównie dlatego, że jej akcja rozgrywa się na ulicach bliskiego mi Krakowa. Liczyłem na to, że przeżywanie akcji wraz z bohaterem w miejscach, które dobrze znam, przysporzy mi dodatkowego dreszczyku emocji. Jednak zawiodłem się już na samym początku. O ile postać głównego bohatera wydawała się być dobrze skonstruowana - młody mężczyzna, ale już po...