Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna znakomita książka Severskiego. Stali jego czytelnicy wiedzą, że wie o czym pisze, bo ma przeszłość w służbach. Ale mieć przeszłość i wiedzę nie czyni jeszcze autora dobrym. Dobry jest wtedy, gdy odpowiednio umie przelać na papier: wydarzenia, emocje, postaci, realia polityczne itp , połączone w niebanalną, fascynującą fabułę. Severski to potrafi i udowadnia kolejny raz w "Dystopii". Jedną z najwiekszych zalet Severskiego jest to, że pokazuje warsztat i realia pracy służb, mechanizmy wewnątrz systemu, możliwości wpływu obcych wywiadów na naszą politykę.
Z wielką niecierpliwością będę czekał na następną książke autora.

Kolejna znakomita książka Severskiego. Stali jego czytelnicy wiedzą, że wie o czym pisze, bo ma przeszłość w służbach. Ale mieć przeszłość i wiedzę nie czyni jeszcze autora dobrym. Dobry jest wtedy, gdy odpowiednio umie przelać na papier: wydarzenia, emocje, postaci, realia polityczne itp ...

Rozwiń Zwiń

Znów mam mieszane uczucia. Niby wszystko jest ok, czyta się dobrze, jednak nie mogę się oprzeć wrażeniu, że momentami autor się zapędził w wymyślaniu, a szczególnie zawiodło mnie zakończenie. Jeżeli książka ma być petardą, to finał też powinien być z charakterem, a tu zaleciało mi jakąś miałkością. Tłumaczyć to mogę jedynie tym, że autor zostawia sobie furtkę do kontynuacji losów bohaterów. Jednak zastanowię się, czy przez nią przejść. Podsumowując trylogię - pierwsza część najsłabsza, druga najlepsza, trzecia gdzieś pomiędzy.

Znów mam mieszane uczucia. Niby wszystko jest ok, czyta się dobrze, jednak nie mogę się oprzeć wrażeniu, że momentami autor się zapędził w wymyślaniu, a szczególnie zawiodło mnie zakończenie. Jeżeli książka ma być petardą, to finał też powinien być z charakterem, a tu zaleciało mi jakąś mi...

Rozwiń Zwiń

Marek Stelar to jeden z liderów w budowaniu labiryntów ludzkich emocji, uczuć, dylematów i zachowań. To wszystko obudowane jest solidną fabułą, której prowadzenie niejednokrotnie podnosi ciśnienie, powoduje niepokój, a już na pewno refleksje. Refleksje o tym, ile rozmaitego zła jest na świecie, ile zła może człowiek zgotować drugiemu, tylko w imię zaspokojenia żądz władzy, pieniędzy i chorych doznań seksualnych... Zawsze po książkach Stelara szukam czegoś lżejszego.
Przegrana też należy do tych mocnych książek. Ciekawy jestem mimo wszystko, czy autor pokusi się o kontynuację losów Iwony Banach... A tymczasem sięgam po szklaneczkę rudej 😉

Marek Stelar to jeden z liderów w budowaniu labiryntów ludzkich emocji, uczuć, dylematów i zachowań. To wszystko obudowane jest solidną fabułą, której prowadzenie niejednokrotnie podnosi ciśnienie, powoduje niepokój, a już na pewno refleksje. Refleksje o tym, ile rozmaitego zła jest na świ...

Rozwiń Zwiń

Warszawa 1944, Szczecin i Nowe Warpno 2018, powstańcy, UB, Żydzi, Niemcy, Polacy... Jak te miejsca, ludzi i czasy spleść i połączyć w jedną sensowną fabułę? O to trzeba pytać marka Stelara. Jak dla mnie to najlepsza z dotychczasowych książek z aspirantem Przeworskim. Podróże w czasie i przestrzeni, poplątane i połączone ludzkie losy, nienawiść i braterstwo, przyzwoitość i niegodziwość. To wszystko znajdzie czytelnik w "Milczeniu". Solidny kryminał o zabarwieniu obyczajowym i historycznym, polecam.

Warszawa 1944, Szczecin i Nowe Warpno 2018, powstańcy, UB, Żydzi, Niemcy, Polacy... Jak te miejsca, ludzi i czasy spleść i połączyć w jedną sensowną fabułę? O to trzeba pytać marka Stelara. Jak dla mnie to najlepsza z dotychczasowych książek z aspirantem Przeworskim. Podróże w czasie i prz...

Rozwiń Zwiń

Książka może bez fajerwerków, ale solidnie pomyślana i napisana. Fabuła nie wzięta z kosmosu lecz odnosi się do rzeczywistych wydarzeń, jakie miały i być może wciąż mają miejsce w naszym kraju. Wojciech Chmielarz ma swój wypracowany styl i poziom.

Książka może bez fajerwerków, ale solidnie pomyślana i napisana. Fabuła nie wzięta z kosmosu lecz odnosi się do rzeczywistych wydarzeń, jakie miały i być może wciąż mają miejsce w naszym kraju. Wojciech Chmielarz ma swój wypracowany styl i poziom.

Spotkanie z Tomaszem Duszyńskim zacząłem od serii Glatz i dziś nie żałuję. "Małomiasteczkowy" to kawał dobrej literatury kryminalnej. Od pomysłu na książkę aż po jej finał wszystko jest świetnie zrealizowane. Zbrodnia sprzed lat, lokalne układy, zmowa milczenia, konsekwencje po latach i ofiara niewinnych ludzi - to znajdziecie w Małomiasteczkowym.
Jedna uwaga - chyba do wydawcy - kilka razy pomylono imiona i nazwiska bohaterów. Korekta powinna być bardziej staranna. A Duszyński ego polecam bardzo!

Spotkanie z Tomaszem Duszyńskim zacząłem od serii Glatz i dziś nie żałuję. "Małomiasteczkowy" to kawał dobrej literatury kryminalnej. Od pomysłu na książkę aż po jej finał wszystko jest świetnie zrealizowane. Zbrodnia sprzed lat, lokalne układy, zmowa milczenia, konsekwencje po l...

Rozwiń Zwiń

Zapewne będę w mniejszości, ale dla mnie to z dużej chmury, może nie mały ale średni deszcz. Bardziej romantyczna opowieść z motywem szpiegowskim niż konkretna wywiadowczo-sensacyjna akcja. Pomysł od początku dobry, ale realizacja taka sobie i chyba ani raz nie podniosła mi ciśnienia. Brakowało mi tu jakiejś dynamiki, zwięzłości, spójności. Jakieś przyspieszenie następuje pod koniec, ale też jest pozbawione ładunku, a takie bardziej sentymentalno-romantyczne zakończenie dopełnia całości.

Zapewne będę w mniejszości, ale dla mnie to z dużej chmury, może nie mały ale średni deszcz. Bardziej romantyczna opowieść z motywem szpiegowskim niż konkretna wywiadowczo-sensacyjna akcja. Pomysł od początku dobry, ale realizacja taka sobie i chyba ani raz nie podniosła mi ciśnienia. Brak...

Rozwiń Zwiń

Minęło już trochę czasu, odkąd przeczytalem ostatnią książkę Marka Krajewskiego. Z tym większą ciekawością sięgnąłem po "Pasożyta". Cóż, nie jest to najlepsza książka autora, ani najlepsza z serii o Popielskim. Coś mi tam po prostu zazgrzytało, ale szczerze mówiąc nie jest to wielkim problemem, bo to wciąż dobra literatura. Marek Krajewski zawsze urzekał mnie przede wszystkim stylem, umiejętnością posługiwania się językiem, znajomością rozmaitych meandrów polszczyzny, zwłaszcza, że poruszamy się w czasie historycznym, przeszłym. Godna uznania jest także znajomość rzeczy - ówczesnej mody, zwyczajów i obyczajów, kulinariów i wszystkich tego typu elementów, które ostatcznie stanowią też o jakości utworu literackiego. Reasumując - najchętniej dałbym notę 6,5-6,8, ale że nie ma takej mozliwości to zostaje 6, ze względu na wyższość wczesniejszych książek autora. Mimo moich uwag, polecam, bo to tylko moje subiektywne odczucia.

Minęło już trochę czasu, odkąd przeczytalem ostatnią książkę Marka Krajewskiego. Z tym większą ciekawością sięgnąłem po "Pasożyta". Cóż, nie jest to najlepsza książka autora, ani najlepsza z serii o Popielskim. Coś mi tam po prostu zazgrzytało, ale szczerze mówiąc nie jest to wie...

Rozwiń Zwiń

Nie przypadkowo Robert Małecki jest jednym z moich ulubionych autorów. Nie tylko ma dobre pomysły na fabuły swoich książek, ale też świetnie je realizuje. Jest tu wszystko, czego czytelnik kryminałów potrzebuje - konkretna i realistyczna akcja, brak dlużyzn, są emocje i zagadki. I nie psuje tego nawet pewien stereotypowy obraz dwójki głównych bohaterów, którzy są policjantami z różnymi plamami i bliznami na życiorysach. Wszystko tu gra jak trzeba. Polecam.

Nie przypadkowo Robert Małecki jest jednym z moich ulubionych autorów. Nie tylko ma dobre pomysły na fabuły swoich książek, ale też świetnie je realizuje. Jest tu wszystko, czego czytelnik kryminałów potrzebuje - konkretna i realistyczna akcja, brak dlużyzn, są emocje i zagadki. I nie psuj...

Rozwiń Zwiń