Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kraj odbudowany po wojnie, podzielony na dystrykty i powszechne wybory, po których odbywa się zacięta rywalizacja o coś ważnego dla każdego uczestnika. Czy nie zawiewa Igrzyskami? Tylko tutaj, bowiem potem Kiera Cass zaczyna bardziej wierzyć we własne możliwości, a wątki są oryginalne. Muszę przyznać, że od początku nie przepadałam za Aspenem i cieszyłam się na każde kolejne spotkanie lady Americy i księcia Maxona.
Ogólnie moje zdane na temat książki jest dobre, lecz po stylu pisania wyczuwam początkującą pisarkę.
Lekka, przyjemna powieść. Bardzo wciągająca. Zachęcam do przeczytania.

Kraj odbudowany po wojnie, podzielony na dystrykty i powszechne wybory, po których odbywa się zacięta rywalizacja o coś ważnego dla każdego uczestnika. Czy nie zawiewa Igrzyskami? Tylko tutaj, bowiem potem Kiera Cass zaczyna bardziej wierzyć we własne możliwości, a wątki są oryginalne. Muszę przyznać, że od początku nie przepadałam za Aspenem i cieszyłam się na każde...

Kontynuacja cudownej powieści C.S. Lewisa tak samo spodobała mi się jak część pierwsza. Dzieci ponownie przybywają do Narnii jako żywa legenda. Tylko część Starych Narnijczyków wierzy, że pomogą odzyskać ich kraj.
Głębsze przemyślenia zawarłam w opinii pierwszej części.
Pozdrawiam,
Michalina

Kontynuacja cudownej powieści C.S. Lewisa tak samo spodobała mi się jak część pierwsza. Dzieci ponownie przybywają do Narnii jako żywa legenda. Tylko część Starych Narnijczyków wierzy, że pomogą odzyskać ich kraj.
Głębsze przemyślenia zawarłam w opinii pierwszej części.
Pozdrawiam,
Michalina

Mocne 10/10 to jedyna sprawiedliwa ocena dla tej książki.
Jedyna przeczytana przeze mnie książka polskiego autora, która mi się na prawdę spodobała.
Wojtek, osoba, której tak bardzo nie lubiłam na początku. Ten absurd związany z olewaniem tradycji - staniem w czasie godziny 'W' skutecznie zraził mnie do siebie.
Czytałam o śmierci Małego - płakałam. O śmierci Lidki nie wspominając.
Gdyby ta historia nie była oparta na faktach, pewnie przebrnęłabym przez nią tak jak przez każdą inną. 'No dobra, jest mi smutno, ale łzy uronić nie potrafię'. Tutaj ryczałam jak bóbr.
To takie niesprawiedliwe, że tak młodzi ludzie, tak honorowi, mężni, dobrzy, musieli zginąć. Nie mówię tu, broń Boże tylko o Lidce i Małym, a o wszystkich powstańcach, przestrzegających swoich ideałów. Tyle razy narażali swoje życie dla dobra sprawy.
Szczerze powiedziawszy, po wyjściu z Muzeum Powstania byłam tak samo przybita jak po przeczytaniu Galopu '44.
Polecam ją każdemu. Daje do myślenia.

Mocne 10/10 to jedyna sprawiedliwa ocena dla tej książki.
Jedyna przeczytana przeze mnie książka polskiego autora, która mi się na prawdę spodobała.
Wojtek, osoba, której tak bardzo nie lubiłam na początku. Ten absurd związany z olewaniem tradycji - staniem w czasie godziny 'W' skutecznie zraził mnie do siebie.
Czytałam o śmierci Małego - płakałam. O śmierci Lidki nie...