Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak piękny, i frustrujący jednocześnie byłby fakt, że "Dziecko Odyna" nie ma swojej kontynuacji. Ileż można by snuć domysłów. A tymczasem pozostaje czekać, bo drugi tom leży w domu rodzinnym na półce. To nieznośne czekanie!
Wciąż się nie mogę pozbierać po "Dziecku..". Długo zajęło mi zrozumienie pewnych nazw, przyswojenie świata przedstawionego oraz zasad nim rządzących. Ale opłacało się czytać, jeszcze jak! Dawno nie spotkałam tak pełnokrwistych bohaterów, za których otarłabym łzę wzruszenia na ostatnich stronach (taki los wrażliwych). Uwielbiam również ponadczasowe uwielbienie pisarzy do wiary w światy równoległe, do wiary, że nie jesteśmy sami - nie w sensie bosko-religijnym, ale tym sensie zakorzenionym w strachu przed samotnością we wszechświecie.

Ponadto, ta powieść jest dla mnie też bardzo osobista, bo przywróciła mi tą część mnie, o której wydawało mi się, za zapomniałam.

Bardzo polecam!

Jak piękny, i frustrujący jednocześnie byłby fakt, że "Dziecko Odyna" nie ma swojej kontynuacji. Ileż można by snuć domysłów. A tymczasem pozostaje czekać, bo drugi tom leży w domu rodzinnym na półce. To nieznośne czekanie!
Wciąż się nie mogę pozbierać po "Dziecku..". Długo zajęło mi zrozumienie pewnych nazw, przyswojenie świata przedstawionego oraz zasad nim rządzących....