Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozpocząłem powieść skuszony postacią Doriana Greya, lecz ostatecznie moje serce skradł lord Henryk. Historia uniwersalna, jednak mogłaby być trochę bardziej rozwinięta.

Rozpocząłem powieść skuszony postacią Doriana Greya, lecz ostatecznie moje serce skradł lord Henryk. Historia uniwersalna, jednak mogłaby być trochę bardziej rozwinięta.

Pierwsze opowiadania były ciekawe i bardzo obiecujące, niestety kolejne opisy wypraw stanowiły powielenie tego samego schematu. Humor, który miał być uniwersalny, moim zdaniem nie przetrwał próby czasu. Uśmiechnąłem się kilka razy, ale żarty, nierzadko na poziomie wczesnoszkolnym (skrótowce typu KUPA, serio panie Lem?) dużo częściej były z lekka żenujące.

Pierwsze opowiadania były ciekawe i bardzo obiecujące, niestety kolejne opisy wypraw stanowiły powielenie tego samego schematu. Humor, który miał być uniwersalny, moim zdaniem nie przetrwał próby czasu. Uśmiechnąłem się kilka razy, ale żarty, nierzadko na poziomie wczesnoszkolnym (skrótowce typu KUPA, serio panie Lem?) dużo częściej były z lekka żenujące.

Książkę przeczytałem dwukrotnie. Za pierwszym razem treść była dla mnie bardzo abstrakcyjna i trudna, jednak po drugim podejściu wszystko układa się w logiczną i spójną całość. Pozycja ta daje wiele do myślenia - czy nowa rzeczywistość przedstawiona w zakończeniu jest faktycznie jedynym wyjściem dla społeczeństwa pogrążonego w smutku i bezradności?

Książkę przeczytałem dwukrotnie. Za pierwszym razem treść była dla mnie bardzo abstrakcyjna i trudna, jednak po drugim podejściu wszystko układa się w logiczną i spójną całość. Pozycja ta daje wiele do myślenia - czy nowa rzeczywistość przedstawiona w zakończeniu jest faktycznie jedynym wyjściem dla społeczeństwa pogrążonego w smutku i bezradności?