Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest książka z gatunku tych, które kończy się czytać, po czym zastaje się dookoła kompletną pustkę i chce się ryczeć, że już koniec. Książka długa, ale wciąga. King ma zdolność nie tylko do tworzenia fascynujących historii, których dokładność i uwaga zwrócona na każdy detal są godne podziwu, ale również do tworzenia wyrazistych, niemal fizycznie istniejących postaci. Super historia, super klimat, skończyłam to kilka godzin temu a dalej nie mogę mentalnie wrócić z wyspy Duma Key... i nie chcę wracać :)

To jest książka z gatunku tych, które kończy się czytać, po czym zastaje się dookoła kompletną pustkę i chce się ryczeć, że już koniec. Książka długa, ale wciąga. King ma zdolność nie tylko do tworzenia fascynujących historii, których dokładność i uwaga zwrócona na każdy detal są godne podziwu, ale również do tworzenia wyrazistych, niemal fizycznie istniejących postaci....

Czytałam to z telefonu podczas pedałowania na rowerku stacjonarnym na siłowni, i stwierdzam, że nawet w tak anty-horrorowym klimacie nieźle trzepało portami. W całej historii przeplatały się chwile obyczajowe, czasami filozoficzne, z dokładnymi opisami rodem z najlepszych horrorów. Dużo ciekawych spostrzeżeń, skłaniających do myślenia wstawek. To książka, której zadaniem ewidentnie nie jest tylko przestraszyć i zostać zapomnianą. Chwilami ścinało krew w żyłach, chwilami było melancholijnie - ogółem książka jak najbardziej warta przeczytania. Wywołuje skrajne emocje i zapada głęboko w pamięć. Pewnie jeszcze do niej wrócę - może w nieco bardziej przyzwoitych warunkach :)

Czytałam to z telefonu podczas pedałowania na rowerku stacjonarnym na siłowni, i stwierdzam, że nawet w tak anty-horrorowym klimacie nieźle trzepało portami. W całej historii przeplatały się chwile obyczajowe, czasami filozoficzne, z dokładnymi opisami rodem z najlepszych horrorów. Dużo ciekawych spostrzeżeń, skłaniających do myślenia wstawek. To książka, której zadaniem...

Gdy ogłoszono, że autobiografia Marka Webbera wyjdzie także w Polsce, dostałam głupawki. I trzeba przyznać, że książka wręcz przerosła moje oczekiwania.

Webber opisał całą swoją karierę w szczegółach, od początkowych startów przez serie juniorskie do F1 i potem WEC, bardzo szczerze i z charakterystycznym dla siebie humorem, a jego refleksje i wyznania dają do myślenia i w pewien sposób definiują go jako człowieka. Webber wydarzenia i ludzi, którzy się do nich przyczynili opisał prosto z mostu, bez jakichkolwiek ,,upiękniaczy", przedstawił sprawy tak, jak wyglądają. Dotyczy to głównie historii z Red Bull Racing. Opisał jasno i konkretnie to, z czym musiał się tam borykać, jak zachowywali się decyzyjni ludzie w tej ekipie i do jakich idiotycznych sytuacji dochodziło z ich winy. W książce znalazły się wszelkie skandale z tamtego okresu i ich rozwinięcie jak i sporo nowych faktów. Webber rozwiał wszelkie wątpliwości do co funkcjonowania Red Bulla oraz tego, kto w rzeczywistości trzęsie tam całą ekipą i w zasadzie zjechał z góry na dół Sebastiana Vettela i dr. Marko (co osobiście bardzo mi się podobało...).

Co jasne, Webber nie koncentrował się tylko na tym, opowiedział historię swojego dzieciństwa i początki kariery, opisał też szczegółowo wszystkie swe lata w F1, sypiąc przy okazji całą masą fajnych, nieznanych historii związanych z kierowcami i ludźmi pracującymi w F1 z okresu swoich startów.

Cała biografia Webbera w jego opisie jest bardzo klimatyczna i nieco emocjonalna, a wiele z przedstawionych tu wydarzeń zmieniły moje spojrzenie na pewne osoby ze świata F1, i to zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. A co do samej osoby Webbera, jak zawsze bardzo go lubiłam, szanowałam i kibicowałam mu, to mój szacunek i sympatia do jego osoby stały się jeszcze większe. Na pewno jeszcze nie raz zajrzę do tej książki :)

Gdy ogłoszono, że autobiografia Marka Webbera wyjdzie także w Polsce, dostałam głupawki. I trzeba przyznać, że książka wręcz przerosła moje oczekiwania.

Webber opisał całą swoją karierę w szczegółach, od początkowych startów przez serie juniorskie do F1 i potem WEC, bardzo szczerze i z charakterystycznym dla siebie humorem, a jego refleksje i wyznania dają do myślenia i w...

,,Jeszcze jeden dzień" to książka mówiąca o zagubionym, nieszczęśliwym człowieku, który do reszty załamuje się po śmierci matki. W końcu decyduje się na desperacki krok, jednak jego konsekwencje są zupełnie inne, niż mógłby się spodziewać... piękna, wzruszająca książka, przy której nie raz chce się płakać. Objętościowo dość mała, ale przekazuje mnóstwo mądrości i zostawia ślad w pamięci.

,,Jeszcze jeden dzień" to książka mówiąca o zagubionym, nieszczęśliwym człowieku, który do reszty załamuje się po śmierci matki. W końcu decyduje się na desperacki krok, jednak jego konsekwencje są zupełnie inne, niż mógłby się spodziewać... piękna, wzruszająca książka, przy której nie raz chce się płakać. Objętościowo dość mała, ale przekazuje mnóstwo mądrości i zostawia...

Książka - lektura szkolna - całkiem całkiem, daleko jej do rewelacji, ale w porównaniu do tego, co zmuszona byłam czytać rok temu, w II klasie liceum jako lektury, to ,,Dżuma" jest arcydziełem... Książka jest ciekawa, całkiem przyjemna, ale te głęboko filozoficzne wywody narratora działały jak niezłe środki nasenne... No i ukryty sens, bo to o wojnie, chociaż nie o wojnie, ale jednak o wojnie. Pierdylion przenośni i symboli, w końcu nie wiadomo, o czym się właściwie czyta.

Książka - lektura szkolna - całkiem całkiem, daleko jej do rewelacji, ale w porównaniu do tego, co zmuszona byłam czytać rok temu, w II klasie liceum jako lektury, to ,,Dżuma" jest arcydziełem... Książka jest ciekawa, całkiem przyjemna, ale te głęboko filozoficzne wywody narratora działały jak niezłe środki nasenne... No i ukryty sens, bo to o wojnie, chociaż nie o wojnie,...

Super :) Akcja rozkręca się dopiero pod koniec, z początku to bardziej powieść obyczajowa, niż thriller, ale zakończenie naprawdę genialne i trzymające w napięciu. Język jest przyjemny i fajnie się to czyta, autorom udało się stworzyć specyficzną, mroczną atmosferę tej historii.

Wszystko ładnie, ale że lubię się czepiać, to się przyczepię. A przyczepię się do początku książki. Miałam chwilami wrażenie, że autorzy są lekko niewyżyci. Akcja pierwszej części kręci się głównie wokół tego, że albo główna bohaterka, Kate, chce kogoś puknąć, albo ktoś chce puknąć ją. I tak rozdział w rozdział. W pewnym momencie już tak pukało mi w głowie, że nie byłam pewna, co czytam... generalnie niektóre opisy autorzy mogli sobie darować.

Z mojego czepiania się to tyle, podsumowując, książkę przeczytać warto. Początek trzeba przebrnąć, a od dalszej części trudno się oderwać i zaskoczenie goni zaskoczenie. Bardzo fajna rzecz :)

Super :) Akcja rozkręca się dopiero pod koniec, z początku to bardziej powieść obyczajowa, niż thriller, ale zakończenie naprawdę genialne i trzymające w napięciu. Język jest przyjemny i fajnie się to czyta, autorom udało się stworzyć specyficzną, mroczną atmosferę tej historii.

Wszystko ładnie, ale że lubię się czepiać, to się przyczepię. A przyczepię się do początku...

Myślę, że to książka, którą przeczytać powinien każdy. Autor przybliża czytelnikom sytuację panującą w okolicach Neapolu, które są całkowicie podporządkowane i bezradne wobec działań mafii. Saviano nie przeprowadza jakichś dogłębnych śledztw na własną rękę, ale podsumowuje szczegółowo działania kamorry na przestrzeni lat, opisuje wojny klanów, rozwój ich nielegalnych biznesów, handel narkotykami, bronią, schematy działania, hierarchię, konkretne historie ludzi, którzy padli ofiarą kamorry, a wszystko to buduje wstrząsający obraz okrucieństw popełnianych tylko i wyłącznie dla zdobycia władzy. Autor sam pochodzi z tamtych stron, więc pomiędzy opowieściami o mafii wplata swoje własne doświadczenia, podróżuje na miejsca zbrodni, przygląda się sprawom sądowym, pyta i szuka odpowiedzi. Po jego słowach widać, jak bardzo boli go sytuacja w rodzinnych stronach, przeraża skala tragedii wywołanej rządami kamorry i to, jaką okrutną codziennością stało się życie w opisywanych przez niego okolicach. Mafię odkrywa nie tylko jako organizację działającą na terenie Neapolu, ale ukazuje, na jak olbrzymią skalę odbywa się cały nielegalny proceder, a to aż trudno to sobie wyobrazić. Książka jest pisana dosyć oryginalnym językiem, autor ukończył filozofię, może stąd niektóre dość specyficzne wyrażenia, ale zastosowany przez niego język dobrze oddaje dramaturgię tego, co opisuje. Książka ma swój klimat i na mnie przesłanie przekazane przez autora zrobiło ogromne wrażenie.

Myślę, że to książka, którą przeczytać powinien każdy. Autor przybliża czytelnikom sytuację panującą w okolicach Neapolu, które są całkowicie podporządkowane i bezradne wobec działań mafii. Saviano nie przeprowadza jakichś dogłębnych śledztw na własną rękę, ale podsumowuje szczegółowo działania kamorry na przestrzeni lat, opisuje wojny klanów, rozwój ich nielegalnych...