Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mroczne umysły" to moja ulubiona seria. Jest tajemnicza i niepokojąco-fascynująca! Pierwszy raz czytałam książkę, w której główna bohaterka nie jest super-piękna i super-odważna, wręcz przeciwnie - boi się swoich czynów i umiejętności mieszania wspomnień w ludzkim umyśle. Cała seria jest godna przeczytania i ja bez przeszkód nazywałabym ją bestsellerem.

"Mroczne umysły" to moja ulubiona seria. Jest tajemnicza i niepokojąco-fascynująca! Pierwszy raz czytałam książkę, w której główna bohaterka nie jest super-piękna i super-odważna, wręcz przeciwnie - boi się swoich czynów i umiejętności mieszania wspomnień w ludzkim umyśle. Cała seria jest godna przeczytania i ja bez przeszkód nazywałabym ją bestsellerem.

Odkąd dostałam tę książkę, wiedziałam, że jest w niej coś niezwykłego, sama okładka mnie przyciągała. I miałam rację. "Miasto Śniących Książek" jest jedne w swoim rodzaju. Cóż, w końcu kto by nie przeczytał książki o książkach? Tylko uważajcie na łowców książek - mogą byś wszędzie!

Odkąd dostałam tę książkę, wiedziałam, że jest w niej coś niezwykłego, sama okładka mnie przyciągała. I miałam rację. "Miasto Śniących Książek" jest jedne w swoim rodzaju. Cóż, w końcu kto by nie przeczytał książki o książkach? Tylko uważajcie na łowców książek - mogą byś wszędzie!

Czy i Wam giną skarpety? Mnie codziennie! "Niedoparki" są zabawne? Jak czeskie, to oczywiście! Dzięki tej książce już nie martwię się o moje skarpetki (na noc pod łóżkiem zawsze zostawiam jedną bawełnianą pończochę, by me niedoparki żyły jeszcze w domu:)).

Czy i Wam giną skarpety? Mnie codziennie! "Niedoparki" są zabawne? Jak czeskie, to oczywiście! Dzięki tej książce już nie martwię się o moje skarpetki (na noc pod łóżkiem zawsze zostawiam jedną bawełnianą pończochę, by me niedoparki żyły jeszcze w domu:)).

Nie lubię horrorów, bo uważam, że straszenie się bez powodu jest głupie. Ta powieść wywoływała we mnie raz strach, a raz śmiech, tak, że chciałam więcej. "Więzień labiryntu" jest naprawdę dobrą książką, godną swej sławy.

Nie lubię horrorów, bo uważam, że straszenie się bez powodu jest głupie. Ta powieść wywoływała we mnie raz strach, a raz śmiech, tak, że chciałam więcej. "Więzień labiryntu" jest naprawdę dobrą książką, godną swej sławy.

Nie sądziłam, że książka przyrodnicza skłoni mnie do takich emocji i refleksji. To co dzieje się z wilkami - tymi cudownymi zwierzakami - jest wręcz szatańsko okrutne! Lubię książki Wajraka, ponieważ wywołują chęć pomocy tym stworzeniom, które jej potrzebują. Czytajcie i pomagajcie:)

Nie sądziłam, że książka przyrodnicza skłoni mnie do takich emocji i refleksji. To co dzieje się z wilkami - tymi cudownymi zwierzakami - jest wręcz szatańsko okrutne! Lubię książki Wajraka, ponieważ wywołują chęć pomocy tym stworzeniom, które jej potrzebują. Czytajcie i pomagajcie:)

Od dawna...nie...nigdy nie czytałam tak dobrej powieści! Zaraz po "Mrocznych umysłach" jest to moja BFF:) Ten motyw lasu, tej tajemnicy przez lata nie odkrytej - uwielbiam to! Sama postać Duni, jej sposób bycia i zachowania świadczą o autorze, że ma wielką wyobraźnię. Naprawdę warto dla tej książki poświęcić trochę swego czasu.

Od dawna...nie...nigdy nie czytałam tak dobrej powieści! Zaraz po "Mrocznych umysłach" jest to moja BFF:) Ten motyw lasu, tej tajemnicy przez lata nie odkrytej - uwielbiam to! Sama postać Duni, jej sposób bycia i zachowania świadczą o autorze, że ma wielką wyobraźnię. Naprawdę warto dla tej książki poświęcić trochę swego czasu.