Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorzy dość okrutnie obchodzą się z mężczyznami, więc negatywne opinie czytelników tej płci nie dziwią. Jednak dla kobiet - to cenna książka. Szczególnie dla tych hojnych, zaradnych, sprawnie ogarniających rzeczywistość, które najczęściej wiążą się z typem mężczyzn wziętych na warsztat przez autorów. Brakowało takiej książki, ponieważ pop-psychologiczne opowieści o Piotrusiach Panach, wiecznych chłopcach i leniwych draniach nie wyczerpywały tematu, nie wyjaśniały przyczyn, dawały tylko etykietki (niedojrzały) z którymi nie ma co począć. Bardzo ciekawa książka - trochę poradnik, ale przede wszystkim zachęta do przemyślenia (także dla mam dorastających wypieszczonych chłopców). Bo faktycznie dorosło pokolenie takich"fajnych mężczyzn", ciekawych świata, podróżujących, imprezujących, kochających seks, wino i kobiety, profeministycznych i otwartych...teoretycznie. A w praktyce nieodpowiedzialnych, strzelających fochy, kapryśnych jak bogate mieszczki, spodziewających się obsługi na najwyższym poziomie i kompletnie niezdolnych do partnerstwa mimo nieustannego o nim gadania. Bardzo dobry rozdział Jak wyleczyć pluszowego misia. Polecam.

Autorzy dość okrutnie obchodzą się z mężczyznami, więc negatywne opinie czytelników tej płci nie dziwią. Jednak dla kobiet - to cenna książka. Szczególnie dla tych hojnych, zaradnych, sprawnie ogarniających rzeczywistość, które najczęściej wiążą się z typem mężczyzn wziętych na warsztat przez autorów. Brakowało takiej książki, ponieważ pop-psychologiczne opowieści o...

W opisie książki nie znalazła się kluczowa informacja - książki Mead są zapisem wyobrażeń badaczki nie zaś wiedzy antropologicznej. Kolejne badania wykazały, że Mead opisała nieistniejącą społeczność - Samoańczycy oszukiwali naiwną badaczkę mówiąc jej to co chce usłyszeć wzamian za prezenty. Jeśli jej "badania" czegoś dowiodły to tego, że i bez wpływu cywilizacji ludzie mają poczucie humoru, są sprytni i podstępni.

W opisie książki nie znalazła się kluczowa informacja - książki Mead są zapisem wyobrażeń badaczki nie zaś wiedzy antropologicznej. Kolejne badania wykazały, że Mead opisała nieistniejącą społeczność - Samoańczycy oszukiwali naiwną badaczkę mówiąc jej to co chce usłyszeć wzamian za prezenty. Jeśli jej "badania" czegoś dowiodły to tego, że i bez wpływu cywilizacji ludzie...

Ma się wrażenie, że wybitny psycholog prof. Wojciszke, napisał książkę o sobie - homo nie całkiem sapiens. Kto sobie obiecuje, że przeczyta coś nowego, wnikliwego, świezego - będzie zawiedziony, autorzy (to wywiad rzeka) prowadzą nas wydeptaną ściezką posługując się stereotypami, kalkami, skrzetnie omijając informacje i dane, które mogłyby wywołac u nich dysonans poznawczy. Mamy wiec Polaków o zamknietych umysłach i otwartych, mamy elektorat "zwarty i gotowy", ksenofobiczne społeczeństwo i wszystkie ograne chwyty, pomagające utwierdzić się w dotychczasowych liberalnych przekonaniach samym autorom.
Jest tam akapit, w którym autor mówi:
W zasadzie to my rzadko myślimy. Dlatego bardzo często padamy ofiarą procesów automatycznych. Poza tym w żaden sposób ich nie rewidujemy, więc nawet takie drobne podpowiedzi z systemu automatycznego mogą stać się samosprawdzającymi się hipotezami. Bo jak już mamy jakąś hipotezę, to kompletnie się zmienia proces formułowania oceny – staje się konfirmacyjny, nastawiony na potwierdzanie.
Dokładnie tak powstała ta rozczarowująca do autorytetów książka. Na autopilocie.

Ma się wrażenie, że wybitny psycholog prof. Wojciszke, napisał książkę o sobie - homo nie całkiem sapiens. Kto sobie obiecuje, że przeczyta coś nowego, wnikliwego, świezego - będzie zawiedziony, autorzy (to wywiad rzeka) prowadzą nas wydeptaną ściezką posługując się stereotypami, kalkami, skrzetnie omijając informacje i dane, które mogłyby wywołac u nich dysonans poznawczy....