Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra pozycja. Świetna historia opowiadająca o tym jak nie być Simp'em. Polecam

Bardzo dobra pozycja. Świetna historia opowiadająca o tym jak nie być Simp'em. Polecam

W końcu przeczytałem...!
Książka mnie zmęczyła. Mam ogromny szacunek do autora bo napisał świetne książki: " Problem Trzech Ciał" i "Ciemny Las".
I tak jak staram się go tłumaczyć z pierwszych jego książek "Era Supernowej" i "Piorun Kulisty", że dopiero się pewnie rozkręcał albo, że być może uczył się jak dobrze pisać bo w tamtych książkach było widać potencjał - niewykorzystany potencjał, to tutaj jakoś nie potrafie.
Pomimo tego, że książka jest najgrubsza w porównaniu z innymi z trylogii to ilość wątków (moim zdaniem zbyt szybko zaczętych i zbyt szybko skończonych) jest mnóstwo.
Mam wrażenie, że tą powieść można było podzielić na kilka dobrych powieści rozwijających bardzej niektóre zagadnienia a tak skaczemy "z kwiatka na kwiatek", mnóstwo tragicznych momentów i mnóstwo przypadków gdzie szczęśliwie się wszystko kończy....a jednak nie bo zaraz nowy problem.
Historia miała też sporo fajnych momentów gdzie po zbombardowaniu mnie naukowymi informacjami w końcu zaczęła się jakaś ciekawa akcja.
Jak dla mnie przekombinowane dzieło przypominające wykładowce mającego problem z tempem przemawiania. Raz mówi za wolno, raz za szybko.
Podsumowując: ogromny szacunek za poprzednie książki. Tutaj coś nie pykło. ;)

W końcu przeczytałem...!
Książka mnie zmęczyła. Mam ogromny szacunek do autora bo napisał świetne książki: " Problem Trzech Ciał" i "Ciemny Las".
I tak jak staram się go tłumaczyć z pierwszych jego książek "Era Supernowej" i "Piorun Kulisty", że dopiero się pewnie rozkręcał albo, że być może uczył się jak dobrze pisać bo w tamtych książkach było widać potencjał -...

Chyba niczym się nie wyróżniłem czytając najpierw "Problem trzech ciał", a później " Era Supernowej". Pomysł na książkę bardzo ciekawy. Zanim kupiłem książkę już mi się podobał kiedy czytałem z tyłu okładki opis fabuły. Mamy tutah też ciekawe sytuacje za które śmiało można pochwalić autora ale z drugiej strony sporo luk. Zazwyczaj kiedy czytam scifi to w ogóle nie przejmuje się czy te schematy naukowe są bardziej "science," czy "fiction" - dla mnie wszystko może być totalną fikcją. Tylko, że w "Erze..." ta naukowa fikcja boli jest czasem mało sensowna.
Przeczytałem, nie żałuje bo dostałem w prezencie. Jakbym kupił za swoją kasę to bym żałował. :D
Podsumowując subiektywnie: czytając tą książkę widać potencjał autora ale potencjał książki już nie.

Chyba niczym się nie wyróżniłem czytając najpierw "Problem trzech ciał", a później " Era Supernowej". Pomysł na książkę bardzo ciekawy. Zanim kupiłem książkę już mi się podobał kiedy czytałem z tyłu okładki opis fabuły. Mamy tutah też ciekawe sytuacje za które śmiało można pochwalić autora ale z drugiej strony sporo luk. Zazwyczaj kiedy czytam scifi to w ogóle nie przejmuje...