Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Da się czytać, ale strasznie ten Mróz przereklamowany. Niestety widać, że to książki obliczone na masowego, niezbyt wymagającego odbiorcę. Najlepiej mi się czytało "Nieodgadnioną" przy kieliszku wina. Na trzeźwo trudno przymknąć oko na rozmaite głupotki w tej powieści.

Da się czytać, ale strasznie ten Mróz przereklamowany. Niestety widać, że to książki obliczone na masowego, niezbyt wymagającego odbiorcę. Najlepiej mi się czytało "Nieodgadnioną" przy kieliszku wina. Na trzeźwo trudno przymknąć oko na rozmaite głupotki w tej powieści.

Kingowi dobrze wychodzą takie dłuższe opowiadania. Nie ma wtedy miejsca, by za bardzo przynudzać, co zdarza mu się w jego cegłach. A ma czas, by rozwinąć opowieść.

Kingowi dobrze wychodzą takie dłuższe opowiadania. Nie ma wtedy miejsca, by za bardzo przynudzać, co zdarza mu się w jego cegłach. A ma czas, by rozwinąć opowieść.

Najbardziej podobali mi się "Skazani na Shawshank", ale inne mikropowieści też bardzo przypadły mi do gustu. King dobrze się sprawdza (może nawet lepiej), gdy nie próbuje straszyć i wymyślać nadprzyrodzonych rzeczy.

Najbardziej podobali mi się "Skazani na Shawshank", ale inne mikropowieści też bardzo przypadły mi do gustu. King dobrze się sprawdza (może nawet lepiej), gdy nie próbuje straszyć i wymyślać nadprzyrodzonych rzeczy.

Jedyna książka, przy której śmiałam się tyle na głos.

Jedyna książka, przy której śmiałam się tyle na głos.

Ja rozumiem, że klasyka i w ogóle, ale jak książka może być taka nudna?! Czytałam i czytałam, a bohater wciąż nie wypłynął. Nie rozumiem, co takiego wybitnego jest na przykład w rozdziale zatytułowanym "Kołdra". Pozycja dla badaczy literatury, nie dla ludzi.

Ja rozumiem, że klasyka i w ogóle, ale jak książka może być taka nudna?! Czytałam i czytałam, a bohater wciąż nie wypłynął. Nie rozumiem, co takiego wybitnego jest na przykład w rozdziale zatytułowanym "Kołdra". Pozycja dla badaczy literatury, nie dla ludzi.

King w formie. Na początku, jak to u Kinga, trochę nudnawo, ale później się rozkręca i książka całkiem pochłania czytelnika.

King w formie. Na początku, jak to u Kinga, trochę nudnawo, ale później się rozkręca i książka całkiem pochłania czytelnika.

Zaskoczyło mnie, jak dobrze się tę książkę czytało. Po wcześniejszych opiniach o "Drachu" i "Morfinie" spodziewałam się czegoś ciężkiego w odbiorze i nudnego. Tymczasem "Król" wciąga jak porządny kryminał. Przy tym jest napisany pięknym językiem, świetnie oddaje Warszawę lat trzydziestych i zapada w pamięć. No i ten zwrot akcji!

Zaskoczyło mnie, jak dobrze się tę książkę czytało. Po wcześniejszych opiniach o "Drachu" i "Morfinie" spodziewałam się czegoś ciężkiego w odbiorze i nudnego. Tymczasem "Król" wciąga jak porządny kryminał. Przy tym jest napisany pięknym językiem, świetnie oddaje Warszawę lat trzydziestych i zapada w pamięć. No i ten zwrot akcji!

W trakcie czytania wciąga, ale po lekturze nie zostaje żadne wspomnienie. Chyba już lepiej poczytać rodzimych autorów.

W trakcie czytania wciąga, ale po lekturze nie zostaje żadne wspomnienie. Chyba już lepiej poczytać rodzimych autorów.

Lepiej znieczulić się winem przed lekturą. "Nieodnaleziona" jest napisana przeciętnym językiem i właściwie lepiej by było, gdyby Autor nie próbował wychodzić ponadto. W niektórych miejscach stara się błysnąć i zazwyczaj mu to nie wychodzi. Sama fabuła jest bardzo typowa, przez co spełnia swoje założenia. Dobre czytadło dla odmóżdżenia, ale niestety nic ponadto.

Lepiej znieczulić się winem przed lekturą. "Nieodnaleziona" jest napisana przeciętnym językiem i właściwie lepiej by było, gdyby Autor nie próbował wychodzić ponadto. W niektórych miejscach stara się błysnąć i zazwyczaj mu to nie wychodzi. Sama fabuła jest bardzo typowa, przez co spełnia swoje założenia. Dobre czytadło dla odmóżdżenia, ale niestety nic ponadto.

Filmu nigdy nie widziałam i chyba tego nie zmienię, żeby nie psuć sobie wrażenia po lekturze. Nie sądziłam, że książka o oddziale psychiatrycznym może być tak fascynująca i poruszająca. Nie mogłam się oderwać, a po lekturze historia na długo została w mojej głowie.

Filmu nigdy nie widziałam i chyba tego nie zmienię, żeby nie psuć sobie wrażenia po lekturze. Nie sądziłam, że książka o oddziale psychiatrycznym może być tak fascynująca i poruszająca. Nie mogłam się oderwać, a po lekturze historia na długo została w mojej głowie.

Mimo że zazwyczaj łatwo się rozpraszam i ciężko mi się skupić na książce, tę czytało mi się świetnie. Fabuła wciąga, trzyma w napięciu, przez historię Damiana Kota praktycznie się płynie. Główny bohater jest prawdziwy i bardzo ludzki. Nie brakuje tu zdań-perełek, a przy okazji treści, które dają do myślenia. Zakończenie jest odważne, ale satysfakcjonujące. Mało jest takich książek jak ta, które nie pozwalają się oderwać, ale jednocześnie oferują coś więcej - piękny język, niebanalną fabułę, ciekawe podejście do fantastyki i w dodatku mają coś do powiedzenia.

Mimo że zazwyczaj łatwo się rozpraszam i ciężko mi się skupić na książce, tę czytało mi się świetnie. Fabuła wciąga, trzyma w napięciu, przez historię Damiana Kota praktycznie się płynie. Główny bohater jest prawdziwy i bardzo ludzki. Nie brakuje tu zdań-perełek, a przy okazji treści, które dają do myślenia. Zakończenie jest odważne, ale satysfakcjonujące. Mało jest takich...

pięknie napisana, niby niewiele się dzieje, a nie da się od niej oderwać

pięknie napisana, niby niewiele się dzieje, a nie da się od niej oderwać

po skończeniu nie mogłam przestać płakać. niesamowicie poruszająca książka

po skończeniu nie mogłam przestać płakać. niesamowicie poruszająca książka