Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przystąpiłam do czytania książki "Kocie chrzciny" mając znikomą wiedzę na temat Finlandii i Finów. Po połowie książki moja wiedza nadal jest znikoma, została za to wzbogacona o stereotypy. Nie polecam.

Przystąpiłam do czytania książki "Kocie chrzciny" mając znikomą wiedzę na temat Finlandii i Finów. Po połowie książki moja wiedza nadal jest znikoma, została za to wzbogacona o stereotypy. Nie polecam.

"Lektor" jest dla mnie jednym wielkim cytatem. Bardzo podoba mi się tu zarówno język, jak i tematyka. Postaci są trudne do zdefiniowania, nikt nie jest tu jednoznacznie dobry lub zły.
To jedna z tych opowieści, w której całkowicie można się zanurzyć. Niezwykle wciągająca i bardzo uczuciowa, zmusza jednocześnie do refleksji, dotykając niełatwej tematyki rozliczenia się z przeszłością.

"Lektor" jest dla mnie jednym wielkim cytatem. Bardzo podoba mi się tu zarówno język, jak i tematyka. Postaci są trudne do zdefiniowania, nikt nie jest tu jednoznacznie dobry lub zły.
To jedna z tych opowieści, w której całkowicie można się zanurzyć. Niezwykle wciągająca i bardzo uczuciowa, zmusza jednocześnie do refleksji, dotykając niełatwej tematyki rozliczenia się z...

Małgorzata Warda znów mnie nie zawiodła. "Miasto z lodu" to świetnie napisana, bardzo wciągająca opowieść. Na szczególną uwagę zasługuje tu, według mnie, sposób kreślenia postaci. Szczególnie wyrazista jest Teresa, jedna z głównych bohaterek, której osobowość wnikliwie analizowałam przez cały czas czytania. Według mnie potrzeba naprawdę dużych umiejętności pisarskich, by stworzyć osobowość na tyle skomplikowaną i emocjonalną, taką, nad którą czytelnik długo się zastanawia, rozważając dokonywane przez nią wybory. Co prawda oczekiwałam od zakończenia czegoś więcej, czegoś bardziej zaskakującego, zdałam sobie jednak sprawę, że nie o to w tej książce chodziło. Powieść ta ma bowiem zmuszać do refleksji i tak też uczyniła ze mną.

Małgorzata Warda znów mnie nie zawiodła. "Miasto z lodu" to świetnie napisana, bardzo wciągająca opowieść. Na szczególną uwagę zasługuje tu, według mnie, sposób kreślenia postaci. Szczególnie wyrazista jest Teresa, jedna z głównych bohaterek, której osobowość wnikliwie analizowałam przez cały czas czytania. Według mnie potrzeba naprawdę dużych umiejętności pisarskich, by...

Pisząc 'Dzielnicę obiecaną' Paweł Majka przetarł szlak dla polskich autorów, chcących dołączyć swoje historie do świata Uniwersum 2033. Myślę, że nie tylko ja niecierpliwie czekałam na premierę tej książki. Szczerze mówiąc, nie do końca sprostała ona moim oczekiwaniom. Odniosłam wrażenie, że sporo pomysłów zostało skopiowanych z Metra 2033: wprowadzenie postaci szarych, od razu kojarzących się z czarnymi, wątki ideologiczne. Oryginalne było natomiast przedstawienie głównego bohatera jako członka trupy teatralnej- tego nie spotkałam w żadnej innej czytanej przeze mnie książce ze świata Uniwersum.
Fabuła książki jest bardzo prosta, czytelnik dostaje wszystko podane na tacy i w zasadzie nic go tu nie zaskakuje ani nie zmusza do refleksji. Mimo to przyznaję książce 6 gwiazdek- czytało się ją przyjemnie, ze świadomością, że wydarzenia, które się w niej rozgrywają, mają miejsce w Polsce.

Pisząc 'Dzielnicę obiecaną' Paweł Majka przetarł szlak dla polskich autorów, chcących dołączyć swoje historie do świata Uniwersum 2033. Myślę, że nie tylko ja niecierpliwie czekałam na premierę tej książki. Szczerze mówiąc, nie do końca sprostała ona moim oczekiwaniom. Odniosłam wrażenie, że sporo pomysłów zostało skopiowanych z Metra 2033: wprowadzenie postaci szarych, od...

"Czarna bezgwiezdna noc" stała się właśnie jedną z moich ulubionych (jeśli nie ulubioną)książką Stephena Kinga. Każde z opowiadań posiada mroczny klimat i niebanalną fabułę. Moim absolutnym faworytem jest w tym zbiorze "1922", historia najbardziej "porypana", zaskakująca i niesamowicie wciągająca. Pomysłowość Kinga przeszła tu moje najśmielsze oczekiwania i chociaż jest to opowiadanie nad wyraz krwawe, nie przestaję się nim zachwycać.

"Czarna bezgwiezdna noc" stała się właśnie jedną z moich ulubionych (jeśli nie ulubioną)książką Stephena Kinga. Każde z opowiadań posiada mroczny klimat i niebanalną fabułę. Moim absolutnym faworytem jest w tym zbiorze "1922", historia najbardziej "porypana", zaskakująca i niesamowicie wciągająca. Pomysłowość Kinga przeszła tu moje najśmielsze oczekiwania i chociaż jest to...

Robert Capa i Gerda Taro mnie fascynują, dlatego też nie jest mi łatwo jednoznacznie ocenić tę książkę. Historia porywa, ale to historia pisana przez życie. Autorka musiała ją jedynie odtworzyć i przyznaję, zrobiła to w odpowiednio uczuciowy i wysublimowany sposób, w jaki powinno się opowiadać o wielkich miłościach, cierpieniu i wojnie. Czytając książkę żałowałam tylko, że nie wiem gdzie przebiega granica między faktem a fikcją literacką.

Robert Capa i Gerda Taro mnie fascynują, dlatego też nie jest mi łatwo jednoznacznie ocenić tę książkę. Historia porywa, ale to historia pisana przez życie. Autorka musiała ją jedynie odtworzyć i przyznaję, zrobiła to w odpowiednio uczuciowy i wysublimowany sposób, w jaki powinno się opowiadać o wielkich miłościach, cierpieniu i wojnie. Czytając książkę żałowałam tylko, że...

Jest to, według mnie, jedna z tych książek, po skończeniu których można bez głębszych przemyśleń wrócić do codzienności lub zacząć czytać coś innego. Spodziewałam się czegoś znacznie ciekawszego.

Jest to, według mnie, jedna z tych książek, po skończeniu których można bez głębszych przemyśleń wrócić do codzienności lub zacząć czytać coś innego. Spodziewałam się czegoś znacznie ciekawszego.

'Nikt nie widział, nikt nie słyszał' to moje drugie, po 'Jak oddech', spotkanie z twórczością pani Małgorzaty Wardy i jestem pewna, że nie ostatnie.
Autorka w mistrzowski sposób kreśli portrety kobiet, które poprzez trudne doświadczenia z przeszłości nie do końca potrafią odnaleźć się w teraźniejszości. Bohaterki, z pozoru całkowicie różniące się od siebie, łączy zdarzenie związane ze stratą, a fabuła każdej historii nawiązuje do zaginięcia dziecka. Pani Warda tworzy w swoich książkach niesamowity, przejmujący klimat, który wciąga czytelnika i pokazuje mu ludzkie dramaty widziane oczami pokrzywdzonych rodzin.

'Nikt nie widział, nikt nie słyszał' to moje drugie, po 'Jak oddech', spotkanie z twórczością pani Małgorzaty Wardy i jestem pewna, że nie ostatnie.
Autorka w mistrzowski sposób kreśli portrety kobiet, które poprzez trudne doświadczenia z przeszłości nie do końca potrafią odnaleźć się w teraźniejszości. Bohaterki, z pozoru całkowicie różniące się od siebie, łączy zdarzenie...

Bezustanna inwigilacja obywateli, świat pełen wojen, pozbawiony sprawiedliwości i zmuszający ludzi do jednej wiary reżim- wszystko to znalazło się już w 'Roku 1984' Georga Orwella.
'Ślepa wiara' to dobrze napisana książka, jednak dla kogoś, kto wcześniej przeczytał 'Rok 1984' jest ona przewidywalna i mało oryginalna. Na pochwałę zasługuje tu przedstawienie wiary jako środka używanego przez władzę do kontrolowania obywateli. W świecie wykreowanym przez Bena Eltona, oddawanie czci Bogu i Miłości na każdym kroku to święty obowiązek, zaś każdy wymigujący się od tego człowiek zostaje natychmiast poddany obserwacji a z czasem oskarżony o herezje i stracony w publicznej egzekucji. Odwrotnie niż u Orwella, gdzie uczucia były czymś zakazanym, tutaj obywatele zobligowani są nie tylko do nieustannych zmian partnerów życiowych, ale również do umieszczania w sieci nagrań ze swoich najbardziej intymnych zbliżeń. Internet jest tu miejscem, gdzie szczerze i szczegółowo należy opisywać na blogu każdy swój dzień, nie zapominając przy tym o wychwalaniu Boga i dodaniu filmiku z narodzin własnego dziecka. Każde odstępstwo, zwlekanie czy też niechęć do ekshibicjonizmu może sprowadzić na człowieka nieszczęście.

Myślę, że lubujący się w antyutopijnych historiach czytelnik z przyjemnością sięgnie po tę książkę.

Bezustanna inwigilacja obywateli, świat pełen wojen, pozbawiony sprawiedliwości i zmuszający ludzi do jednej wiary reżim- wszystko to znalazło się już w 'Roku 1984' Georga Orwella.
'Ślepa wiara' to dobrze napisana książka, jednak dla kogoś, kto wcześniej przeczytał 'Rok 1984' jest ona przewidywalna i mało oryginalna. Na pochwałę zasługuje tu przedstawienie wiary jako środka...

Czytałam tę książkę jakoś na początku podstawówki i pamiętam, że bardzo mi się podobała.

Czytałam tę książkę jakoś na początku podstawówki i pamiętam, że bardzo mi się podobała.

Historia napisana bardzo prostym językiem. Powtarzane wciąż te same określenia bohaterów, płytkie rozterki, przewidywalne sytuacje. Czyta się ją lekko, chociaż momentami jest nużąca.

Jestem w wieku głównej bohaterki, ale odnoszę wrażenie, że książka sprawdzi się w przypadku czytelników o kilka lat młodszych.

Historia napisana bardzo prostym językiem. Powtarzane wciąż te same określenia bohaterów, płytkie rozterki, przewidywalne sytuacje. Czyta się ją lekko, chociaż momentami jest nużąca.

Jestem w wieku głównej bohaterki, ale odnoszę wrażenie, że książka sprawdzi się w przypadku czytelników o kilka lat młodszych.

Nie mogłam oderwać się od tej niesamowitej i pięknie napisanej historii. Książka jest przejmująca- podczas czytania jej towarzyszył mi niepokój i smutek, mimo to z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów i jak najszybciej chciałam dowiedzieć się co wydarzy się dalej.

Nie mogłam oderwać się od tej niesamowitej i pięknie napisanej historii. Książka jest przejmująca- podczas czytania jej towarzyszył mi niepokój i smutek, mimo to z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów i jak najszybciej chciałam dowiedzieć się co wydarzy się dalej.